گزیده اشعار خلیل الله خلیلی

پیران که چنین مقــام و حرمــــت دارند زان نیست که یـک دو دم قـدامت دارند این حرمت از آن است که آنها دو نفس در…

زندگي در بردگي شرمندگي است معنــي آزاد بودن زندگي است ســر كه خـــم گردد به پاي ديگــران بر تن مــــردان بــود بــار گـران بندة حق…

كاكه و شيطان تا پنجا شصت سال پيش هنوز در كابل آيين كاكه بازي باقي مانده بود و آداب خاصي داشت . كاكه ها جامه…

هر صبح که کردیم به غم شام گذشت هــــر جـــور که دیـــدیم ز ایــام گذشت آلام اگـــــر دســــت زمــا بـاز نداشت مـا پیــر شــــدیم و…

آه ای ناله ترا قوت تأثیر چه شد آنکه گفتی شکنم حلقه ی زنجیر چه شد بر در پیر مغان جبهه ی طاعت سودم آن…

تابش شمشیر آه ای ناله ترا قوت تأثیر چه شد آنکه گفتی شکنم حلقه ی زنجیر چه شد بر در پیر مغان جبهه ی طاعت…

ســــرمایهء عیش،صــحبت یـاران است دشـــواری مــــرگ،دوری ایشــان است چـــون در دل خــــاک نیز یـــاران جمعند پس زندگی و مرگ به ما یکسان است

کشتند بشر را که سیاست این است کردند جهان تبه که حکمت این اسـت در کســوت خـــیرخواهی نــوع بشـــر زادند چه فتنه ها که مهارت…

هر کس که چو مرد کار خود داد انجام نـــامرد صفت نمی کشــــد ناز لئــــام در سینه ی روزگار زن پنجه چو شــیر تا پشـــت…

الهی ! اشک چشمی، سوز آهی فروزان خاطــری، روشن نگاهــــی زهرسو بسته شـــــد درهای امید کلیدی ، رخنه ئی ، راهی پناهی

چشم نا بینا هر مرد که سنجشی ندارد چشمی است که بینشی ندارد چون مرده بکوی زندگانی نیست هر قوم که جنبشی دارد بازی است…

ساغر سرشار نو بهار آمد و شد زنده جهان بار دگر تو مرا زنده کن از ساغر سرشار دگر تا بود فصل گل و صحبت…

گــر علت مرگ را دوا مــــی کردند گــر چارهء این نوع دوپا میــــکردند می دیدی کاین جماعت تیره نهاد بر روی زمین چه فتنه ها…

هر مرد که سنجشی ندارد چشمی است که بینشی ندارد چون مرده بکوی زندگانی نیست هر قوم که جنبشی دارد بازی است که مرغ خانگی…

اعتماد بخود راه خود رو که دیگران رفتن نه چنان رو که دیگران رفتند به تو دادند چون نگاه نوین جستجو کن بجو راه نوین…

تا بوت آتشین من بی وطن که دور ز آغوش مادرم بنشسته ام بر آتش و در خون شناورم برگم که تند باد فگنده به…

سـرود شب شبهای روشن، تنها نشینیم در پهلوی هم، در نور مهتاب تا باد خیزد، نالنده از کوه تا نور افتد، لرزنده بر آب در…

گفت شب الماس را اشک یتیم از کجا آیی کجا باشی مقیم گفت از ظلمات می آیم برون از دل سنگ سیاه قیر گون جایگاهم…

وطن داند خدا که بعد خدا می پرستمت هان ای وطن مگو که چرا می پرستمت ذرات هستیم زتو بگرفته است جان چون برتری زجان…

ای غره به اینکه دهر فرمانبر توســت وین ماه و ستاره و فلک چاکر توست ترســــم کــــــه ترا چــاکـر خود پندارد آن مورچگان که رزقشان…

چه گلها چیده ام از آرزو در دامن فردا که سازم از بهار و هم رنگین گلش فردا مرا از مزرع دیروز چون جز غم…

سرود کوهسار شب اندر دامن کوه درختان سبز و انبوه ستاره روشن و مهتاب در پرتو فشانی شب عشق و جوانی میان سبزه و گل…

گیرم که همه عیب و هجایـم گوینــد از من چــه زدود گـــیرم که همـــه راه ثنایــــم پوینـــد بر من چــه فزود آن شاخ شکوفه در…