عبدالرحمان پژواک

مخمس عبدالرحمن پژواک بر غزل حضرت ابوالمعانی بیدل رح تا بکی چون ابر نیسان گریه بر عالم کنم روی نعش آدمیت شیون و ماتم کنم…

نخستین برف سال گشت چشمم ز انتظار سپید که شود باز شاخسار سپید بر رخ زال چرخ آرد باز شاخ، شمشیر آبدار سپید از پی…

ای ناپیژندلای اوپردﺉ شاعره پرتا سلام ای د اور شیندونکو غرونو بچیه د اورلرونکی او روښانه په افق کی غر د سرونو نه ورایخوا د…

لنډه سوانح د نجم الرحمن مواج یم له پلاره احمدزﺉ  مورنه ساپی  اوسیدونکی دسرخرودیمه ننګرهارکی باغوانې کلی مې ځای دﺉ دخاپوړو له نیکونو نه یم…

بــــانــوی بــلــخ زنی بود در بــلـــخ بــامی و شـــــــــــاد که گيتی چنو دختر هــرگـــــز نـــــــزاد گــزيــده بــه شــاهی بـلـخ گــزيــــــــــــــــن بِهين ملک جمشـــــيدش زيـــر نـگـيــن…

شفق ديدم بدل گفتم چه هست اين؟  كه ياقوتيست چرخ لاجوردين؟  درين قلزم چه آتش در گرفته؟  كه آبش صورت آذر گرفته؟  كدامين خون بگردن…

اى همسر با وفا رفيق جاويد رفتى زجهان تيره، ترس و اميد داغت نتوان زدود از لاله، دل تا ماه بود در آسمان و تا…

من با تو گر بپرسی چه من همی خواهم؟ گویمت جز وطن نمی خواهم گر بپرسی زمن چه می خواهم؟ اندر آن یک سخن نمی…

شدم پیر و ز طبع سردم آتش برنمی خیزد شرر از اخگر و اخگر ز خاکستر نمی خیزد ملولم زآنکه روز بهتری با خود نمی…

دا چه چُپ یم دلته غر او کمر نشته هم هغسی چه خندا کې هنر نشته په ژرا کې هم له سره اثر نشته (په…

ستارۀ عشق و امید گویند هر کسی که بزیر سپهر زیست او را در آسمان درخشان ستاره ایست تا آن ستاره روشن و تابنده باشدش…

زه پخپله خبر نه یم خو خدای می پری خبر دی که نن وی که سبا وی د دنیا نه می سفر دی زه د…

ندای مرده در آن سپهر که در روز آفتابی نیست سراغ ماه به شب، جز خیال و خوابی نیست به خضر گوی به ظلمات آن…

د انسان زرګونه پیکرونه چی د پاکی اوآسمانی ارواح ځای و ټوټې، ټوټی لویدلی دي هغه سرونه چی پرته له سجدی، نه ټیټیدل هغه سرونه…

یک خنده و خاموشی بر خیـــــز به ساغر کن ساقی می ناب اندر گویند بهار آمد تا کی تو به خـــــــواب اندر دی پیک بهاران…

خدا و برهمن بهار سرزمین راماین تفرجگاه بودا گردشگاه کرشنا مدرسه و سجده گاه شیخ شریف اولیا سرزمین خدایان و پادشاهان است. چندرا گوپتای موریا…

وایې چی ستاسو داستانونه موږته رارسیږي اما د یوه مجهول غبار پشان لکه چی ستاسو په هیوادکی کوم غرو اورشیندونکی او د هغه دوړي پرمخونوکیني…

چاوی؟ چاوی چه د مینی ګل رژیږی نه؟ داسی ګل هډو ځما یادیږی نه! سل ځله که راشی پسرلی په ما زړه هغه غتی ده…

یک زن نوشته استاد عبدالرحمن پژواک آن یکی زندگی را عقیده جهد پنداشت و آن دیگر آن را رسم و تقلید انگاشت. نگفتند حیات جز…

خدمت مردم چندانکه نقل آدم و گندم حکایتیست افسانهء کرامت مردم حکایتیست گر داستان مادر میهن شنیده ای فرجام کار مادر گژدم حکایتیست جز بر…

یاد صحرا فرا گرفته چنان لاله روی صحرا را که چشم سرخ شد از آن غزال رعنا را ستاک لاله نماید چو خامۀ بهزاد دمن…

پــيـــــام مــن مقتدی خـویشم، کس نیست امام مـــــن بادار ندارم مـــــن، کسن نیست غلام مــــن از روی و ریا رستم، تا قبلهء خود هســــتم رو…

ننگرهاره د رنگینو گلو هاره تل سمسوره ، تل ښېرازه ، تل بهاره د افغان د پگړۍ گله درنه جار شم ددښمن د سترگو خاره…

بوی یار ز دور نکهت گیسوی یار می آید نسیم نیم شبی مُشکبار می آید هوای شور جنونیست در سرم ساقی بیار باده که بوی…

صدیق کاوون چې په سره مخ د ژوندون له پولې واوښت د تاریخ غېږې ته لاړه ابدي شو د ځوانۍ ګل یې د لمر پښو…

آزادی و غلامی در گوش ما غلامی تقدیر حلقه ایست طوق قضا به گردن تدبیر حلقه ایست ساز زمانه شیون زنجیر بنده گیست در اهتزاز…

قشون سرخ قسم به ماه که از شام تیره تیره ترم قسم به مَهر که از هُور روز بیخبرم قسم به دیدهء بیدار کوکب سحری…

برگ ریزان خزان رسید و سراپای بوستان گرفت بهار رفت و دُعائی ز باغبان گرفت گره ببست دم اندر گلوی مرغ سرور صبا تبسم زیبا…