معیمات اهلی شیرازی

غنی یکدم آسوده ز کشتن دل قصاب نبود تیغ خونریز دل سخت ترا خواب نبود اهلی شیرازی

زین بصید دل کمند ره شد آنکاه کل بهر گامی خم زلفت گشا تا تیر بر هو سو نهد دامی اهلی شیرازی

پیر برداشت ساقی ما شرم از میان و منهم گل پیرهن قبا را بگشود و پیرهن هم اهلی شیرازی

آدم بدل طبیب چو دستی نهاد شیون خاست ز درد دل بهر انگشت آهی از من خاست اهلی شیرازی

ولی مسند شاهی بود دام ره هر بی‌بصر میل درویشی نما گردیده‌ای داری به سر اهلی شیرازی

عبدالله نه که بیخون جگر راحت دل دیده نیافت تا دلم خار نخورد آبله پا نشکافت اهلی شیرازی

دوازده امام آب حیوان خوش بود و ان لعل لب زان خوشترست در صفا آن لعل فاش از جوهر جان خوشترست محمد درج آن در…

پهلوان عاشق که مراد خویش جوید مادام هرگز نرسد ز وصل دلدار بکام پروانه که سوخت جان خویش از پی وصل آنسوخته را شه مه…

میر شیخ علی ز درد درد تو بسیار خون دل خوردم خمیر عیش ولی شد سرشته زان دردم اهلی شیرازی

غریب چو چشم از مژه پرویز نی است لؤلؤ بیز غبار خاک درت را عبیر وش گو بیز اهلی شیرازی

حسینی براه دل ایجان من نگروی کز آسیب آهش تو فانی شوی اهلی شیرازی

بهاء میر دو دلبرید تو مهر چرخ لایق هم بیاد مهر دو دلبر شوید عاشق هم اهلی شیرازی

میرعطا ای کرده نهان در لب در بار گهر تا چند بپوشی ز خریدار گهر درج گهرست آن دهن و گاه سخن درجت بگشا و…

عیسی آتشی کز برق غیرت برفروخت خرمن درویش درمانده بسوخت

حمید گل شکفت و کوه و صحرا سبز و خرم گشت هم از چمن بیحد سه برگه خاسته وز دشت هم اهلی شیرازی

تاج چشمم که بود از اشک در جی از لیالی تا دیده ام لب او شد درج دیده خالی اهلی شیرازی