قطعات اهلی شیرازی

اهلی کسیکه حکمت پنهان حق نیافت دارد فغان ز غصه و از عیب آه هم بی عسریسرکی بود این سنة الله است شد مایه فرح…

هر که در معنی است حرفی بیش در حقیقت مقام او بالاست چشم با چشمه نسبتی دارد لیکن اندر میان تفاوتهاست اهلی شیرازی

مرا زمانه بسوزد بداغ غم تا چند که چشم روشنم از دود داغ تاریک است چراغ آه تو اهلی جهان کند روشن ولی چه سود…

کس از سرشت بدو نیک خلق آگه نیست بدان خدای که جان داد خلق عالم را خدا شناس توان شد بعلم و عقل ولی بهیچ…

دلا، گر گنج میجویی گدای مرد معنی شود بصورت گر چه از خلق جهان درویش تر باشد ببر از اهل صورت زانکه ناکس مار رنگین…

چند مردم بکشی رسم بزرگی آنست که گنه بینی و از غایت احسان بخشی سهل باشد چو اجل جان ستدن از هر کس سعی آن…

بغیر حق، دل اهلی ز هرچه لذت یافت بذات حق که در آخر تمام زحمت بود ز بعد مستی عیش از غبار غم دانست که…

ای مست غفلت آخر تا چند لطف دانش در عالم حقیقت هشیار و نکته دان باش بشنود و حرف از من کآن حاصل دو کون…

نظر بصورت یاری فکن که چون خورشید بپا کدامنی از مادر فلک زاده مبین بصورت آلوده دامنان زنهار که خار بهتر از آن گل که…

گفت کسی خوش بود عمر دو کاندر یکی تجربه جمع آوری در دگر آری بکار گر بدو صد عمر نوح تجربه حاصل شود بیشتر از…

کس از شهوت بطن سودی نیافت شکم خواره را کار جان دادن است شب آبستن از پرخوری چون زنان سحر بر سر پای در زادن…

دم عیسی که می خرد امروز چو خران رخت خوب میباید هنر و فضل در جهان به جوی طالع و بخت خوب میباید اهلی شیرازی

حال درویش خسته باز مپرس غم دیرینه بازگو چکنم بسخن گر شوی صلاح اندیش چون نباشی سخن شنو چکنم چون فلک آتشم بخرمن زد فکر…

بترس از غیرت سلطان عشق ای آنکه می پرسی که بر خاک زمین دایم چرا افلاک میگردد به سر میشد ز مغروری زد او را…

اهل فضلند تیره روز و ضعیف پای طاوس زشت و باریک است پر طاوس را چراغ بسی است لیک پای چراغ تاریک است اهلی شیرازی

می و مطرب همه در بزم یارست مجو ایزاهد از خلوت مگر غم جهنم خلوتست و بزم جنت تو گر جنت نمیخواهی جهنم اهلی شیرازی

مجرد باش چون مردان بعالم مکن میل زنان گر مرد کاری چو با زن جفت گشتی بر حذر باش که در سوراخ مار انگشت داری…

کارم درست بود نخست و چومه شکست یارب برحمت آخر من چون نخست کن یک گوشه نظر فکن از آفتاب وصل کار شکسته ام چو…

دو حرفی بخدمت فرستادمت سلام و پیامی بصد دردسر سلام آنکه باشی سلامت مدام پیام آنکه ما را ز خاطر مبر اهلی شیرازی

چه اختیار کسی را ز عاشقان گر یار یکی بلطف بخواند و یکی ز چشم انداخت ببزم شاه دو عودست و هر دو دارد دوست…

بر تخت عافیت دل من پادشاه بود تا کرد شاه عشق تو در جان سرایتی در ملک دل چو عرصه شطرنج فتنه‌هاست غوغا بود دو…

آنشب که محمد سوی معراج برآمد بنگر که کمال نظرش تا بچه حد دید زد عقده هستی گره میم در احمد شد عقده گشا احمد…

مگو که یاد تو اهلی نمیکند نفسی که ذکر خیر تو تا زنده است میگوید مرنج اگر نرسد جانب تو نامه او که می نویسد…

گرچه دولت توان به صحبت یافت من و عزلت که عافیت با اوست عاقبت عافیت بکار آید عافیت جو که عاقبت با اوست اهلی شیرازی

فغان من همه از دست توسن نفس است که خام و سرکش و بدخوی و بدلجام بود بشصت سال ریاضت که دید دید در ره…

درویش که از تلخی کام است جگر ریش خرما چو بکامش برسد حب نبات است لب تشنه چو در ورطه مرگ از عطش افتاد آبی…

جوان معرکه نادیده یی و میگویی که پیش بازوی من شیر بیشه سست بود گهی که بر تو کند حمله شیر از سر خشم اگر…

بدو نیک و شاه و گدای و ملک همه بندگانند بیگانه کیست یکی را جهان میدهی سر بسر یکی را جوی نیست چندانکه زیست یک…

الف را ذات یکتا دان که اصل و فرع اشیا شد چنانک آمد احد این کثرت آحاد را ضامن هم او در ظاهر و باطن…

نشستم زیر تیغ مردکی دلال در حمام عجب زخمی زد و گفتم عفاک الله نکو کردی پس از آن زخم آبی ریخت سوزان بر سرم…

گر ترقی همچو ماه نو کند حال کسی در تنزل عاقبت افتد ز جور روزگار شاد زی اهلی بهر حالی که پیش آید ترا زان…

فطرت آدم است یک جوهر تا چه چیزش قضا قرین کرده نطفه یی را ز پاکی طینت جوهر لعل آتشین کرده دیگری را چو آب…

دلا اگر همه کاری بسعی پیش رود بسعی کار سعادت نمیرود از پیش ز بخت خویش چه رنجی بر آسمان بنگر که هر ستاره برآید…

جهان طفیل وجود محمدست و علی برین دو مظهر کل واجبست تسلیمات خلاصه سخن این کز وجود ماغرض است سلام بر علی و آل و…

بحث آب حیات است چو با خضر مقالست کز مشرب ساقی نشود آب سخن کم در عربده خر صفتان خامشی اولی با عرعر خر عیسی…

آصفا، من زر از عسس ببرات چون ستانم تو باش خود قاضی از عسس خانه ام خلاصی ده که بجرمانه هم شدی راضی اهلی شیرازی

نرگسش زان زبان چو سوسن نیست که به سیم و زرش نیاز بود دست کوته کن و زبان بگشا دست کوته زبان دراز بود اهلی…

گر کسی از عشق صورت جان گدازد چون هلال آفتاب حسن معنی حلقه اش بر در زند تا تو نگدازی چو زر در بوته عشق…

طمع تراست که مقبول کاینات شوی مکن دو کار اگر شاه اگر گدا باشی به هیچ جا مرو ایدوست بی طلب هرگز ز هیچکس مطلب…

در شعر هر که از پی معنی خاص رفت شیری است که بقوت خود در شکار شد وانکس که خوی کرد که معنی برد ز…

تمام لذت عالم چو دانه و دام است خوش آن هما که بدین دام رو نمیآرد چو طایر فلک آزاده از بلا مرغیست که سر…

بزرگوار خدایا من آن تهیدستم که خجلتم نگذارد که سر بر آرم هیچ بخوشه چینی ام از خرمن کرم بنواز که من نکاشته ام تخم…

اگر چه نامه سیاه است در جهان شخصی که بهر لقمه نانی عذاب خلق بود سیاه نامه تر از وی کسیست روز حساب که نان…

همه عمر از شراب و شاهد و شعر نبودم یک نفس خالی درین راه کنون چون پیر گشتم خلق گویند که اهلی توبه کن استغفرالله…

مکن شهوت که بی مغزی است هرچند که گرد شاهدان نغز گردی شد آب پشت و مغز مهره توست چو شهوت پرکنی بی مغز گردی…

گرچه بر ارباب دانش خرمن عالم جوی است لیک از جور فلک صاحب هنر غم میخورد مزرع دنیا بآدم سیرتان یکجو نداد هر که حیوان…

شاهدان عهد ما در عهد و پیمان و وفا سست تر از بند شلوارند پند از من شنو قید شاهد نیست جز مهر درش چون…

در ره حق چو مکرمت طلبی معرفت جو که اصل مکرمت است معرفت با حق آشنا کندت آشنایی بقدر معرفت است اهلی شیرازی

پیر بی دندان ندارد لذتی از هیچ قوت گرچه گردد قوت او هضم و به تن قوت دهد آدمی گر گندم باغ بهشت آرد بدست…

ایکه همچون عشق پیچان همتی داری بلند جز بنخل میوه دار نیک اصلان در مپیچ دولت بداصل ناکس همچو نخل مومی است صورتش خوب است…