فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب اوحدالدین کرمانی

از عشق تو بوی مختصر نتوان برد جز درد دل و سوز جگر نتوان برد بی عشق تو هرک می برد عمر به سر ضایع…

القلب الی لقایکم یَرتاحُ یفدی لکم القلوبُ و الارواحُ حالی لیلاً و انتم مصباح من یصلحنا فما لنا اصلاحُ اوحدالدین کرمانی

آن کس که صریح با صراحی نبود در مذهب اهل عشق صاحی نبود اول قدم از عشق مباحی شدن است عاشق نبود هر که مُباحی…

ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس وز سر کُلَه کبر برانداز و مترس گوری همه دشمنان بی معنی را با ما همه همچو خویش…

با دشمن اگر به دوستی سازد کس با دوست به دشمنی حرام است نفَس تو دشمن آنی که تو را دارد دوست من دشمن دوستان…

بی روی تو رای استقامت نکنم در جستن وصل تو اقامت نکنم کس را به هوای تو ملامت نکنم وز عشق تو توبه تا قیامت…

تا بر لگن عشق سواریم چو شمع نقش همه کس فرا پذیریم چو شمع عشّاق قلندریم و شرط است که ما آن شب که نسوزیم…

جانم چو به چشم دل درو معنی دید صورت دیدم ولیک دل معنی دید دانی که چرا می نگرم در صورت جز در صورت نمی…

داماد خیال را نثاری نرسد ناخورده شراب را خماری نرسد آن کس که غریق بحر هجران تو نیست هرگز به لبی یا به کناری نرسد…

در عشق بسی زیر و زبرها باشد مر عاشق را بسی خطرها باشد پادار به هر دردسر از دست مرو کاندر ره عشق دردسرها باشد…

در عشق درآی و خانه پردازی کن مانندهٔ پروانه سراندازی کن ور زانک زعشق عافیت می طلبی پس عشق نه کار تست رو بازی کن…

دل در پی عشق دوست سودا بینید جان طالب وصل است، تمنّا بینید خود را بر خاص و عام رسوا کردم از بهر خدا عاشق…

شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز سودات مفرح است دیوانه فراز در عشق تو زآن نای مرا نیست که هست شب کوته و تو…

عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز وین آینه زنگار نگیرد هرگز هرگه که دل از دوست جفایی بیند بیمار شود ولی نمیرد هرگز اوحدالدین کرمانی

عشقت که زجمله خلق هستی بربود هشیاری ما به بوی مستی بربود من بودم و نیم دل به صد خون جگر وآن نیز غمت به…

گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار بسیار کس اند منتظر آن دیدار نیکو سخنی بگفت آن زیبا یار دیدار قدیم است برو دیده بیار اوحدالدین…

مردان ره عشق تو جانها دارند در حجرهٔ درد تو نهانها دارند با خرقه و ژنده ای به صد پاره مناز کانجا به جز از…

هر دل که زعشق او امانش نبود جز بر در شاهد آستانش نبود فی الجمله سماعی که درو شاهد نیست مانند بتی بود که جانش…

یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد هست این دلم از یاد غمش دایم شاد نیشی کز هجر بر دل ریشم زد صد چشمهٔ خون…

از شربت عشق تست دل مست شده در پای هوای تست جان پست شده گر بر سر لطف خود ببستی ما را از پای فتاده…

العمر مضی وفاتنی المطلوبُ لَا القلبُ اطاعنی و لا المحبوبُ دمعی و دمی کلاهما مسلوبُ یا یوسُف صل فانّنی یعقوبُ اوحدالدین کرمانی

اندر ره عاشقی کما بیشی نیست با هیچ کسی زمانه را خویشی نیست افتادهٔ عشق را ملامت مکنید این عشق به خواجگی و درویشی نیست…

ای دل همه آن بکن که رایت باشد جایی منشین که آن نه جایت باشد تا بتوانی رفیق درویش گزین کاو در همه عمر خاک…

با دشمن و با دوست نه صلح است و نه حرب گاهم زند این طعنه گه آن دیگر ضرب از غصّهٔ همنشین ناهموار آب معذور…

بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم جز با تو به جان تو که من دم نزنم یک روز مبادا زتو با برگ دلم…

تا چند حدیث قامت و زلف و عذار تا کی باشی تو طالب بوس و کنار گر زانک نئی دروغ زن عاشق وار در عشق…

جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست واندر سر و عقل جز تمنّای تو نیست گر سوختم از آتش سودات رواست خامی است…

دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه جز با تو ندارم از چپ و راست نگاه شاه تو مه است و شاهدان…

در عشق اگرت به دل درآید دیدن معشوق تو را سهل نماید دیدن زنهار به سایه اش قناعت می کن جز سایه مپندار که شاید…

در عشق حمول و حمله کش می باشم وندر صف عاشقان کش می باشم با نیک و بد جهان مرا کاری نیست با آنک خوش…

دردا که زعمر مایهٔ سود نماند یک دوست کزو دلی بیاسود نماند در کیسهٔ ایّام بجُستیم بسی یا نقد وفا نبود یا بود نماند اوحدالدین…

شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است پیوسته به رنگ عاشق مهجور است مانندهٔ فرهاد به غم می سوزد مسکین مگر از صحبت شیرین…

عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن واین دُر به هر الماس نشاید سفتن سوداست کی می بریم والله که عشق بکر آمد و هم…

کامل نشوی تو با قرین ناقص ناقص مانی زهمنشین ناقص مستان شراب عشق گفتند و شدند کفری به کمال به که دین ناقص اوحدالدین کرمانی

گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است معلومم شد که جمله بگذاشتنی است بگذاشتنِی است ملک عالم یکسر الّا عزّت که آن نگه داشتنی است…

من در غم تو مُردم و تو بی غم از این نپسندی اگر کنند با تو هم از این از تو چو به دیدنی قناعت…

هر دل که غم عشق تو را گشت شکار با کعبه و بتخانه ندارد پیکار چون در ره عشق کفر و دین یک رنگ اند…

یاری دارم که جسم و جان صورت اوست چه جان و چه دل جمله جهان صورت اوست هر معنی خوب صورت پاکیزه کاندر نظر تو…

[چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد جان از همه آفاق رسیدن گیرد [ج]ایی برسد دیده که در هر نفسی بی زحمت دیده دوست دیدن گیرد…

آن چیست که در چشم دل آید معنی وآن چیست کزو طرب فزاید معنی آن شاهد دل که هست معشوق عیان هر لحظه به صورتی…

آن یار که منزلگه او قلب آمد مردانه بدیدمش که در قلب آمد پنداشتمش که هست چون زر بعیار چون بر محک دل زدمش قلب…

ای دل هوس عشق تو را تنها نیست کس نیست که در سرش ازین سودا نیست صفرا مکن ارچه دلبرت اینجا نیست کاینجا که تُوی…

با عشق تو چون فتاده ما را سروکار گو بر سر ما تیر ملامت می بار دست من و دامن تو امشب تا روز امشب…

بیماری دل نمی توان پنهان کرد وین درد به درمان نتوان آسان کرد گیرم که به وُسع خویش جهدی نکنم چون یار موافق نبود چه…

تا دل زسر درد سری می دارَد تخم هوسی به تازگی می کارَد یکچند زدست عشق در پا افتاد مانا که دگر باره سرش می…

چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست در عشق تو بی چشم همی باید زیست از من اثری نماند این عشق زچیست چون من همه…

در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است وز عیب کسان نظر بریدن چه خوش است زین سان که من احوال جهان می بینم دامن ز…

در عالم عشق کفر ایمان باشد آنجای گناه و توبه یکسان باشد جایی که عبادت می و مستی دانند آنجای نماز و روز عصیان باشد…

در عشق مرا زجان و تن نامی ماند شد بسته زفان و زان سخن نامی ماند دی من بودم که نام او می بردم اکنون…

دل در سر زلف تست پابست شده می بینم نام و ننگ از دست شده روزی به میان حاجبانم بینی مانندهٔ چشم خویشتن مست شده…