غزلیات اهلی شیرازی

هر کرا حسنی بود آیینه دار روی اوست هرکه دارد بوی عشقی از سگان کوی اوست فتنه پیران نه تنها شد که طفل مکتبی چون…

نیست آن در که ز گوش آمده تا دوش ترا می چکد آب لطافت زبنا گوش ترا یک نگاه از رخ زیبات مرا هست طمع…

نه آه از جان زار من برآمد که دود از روزگار من برآمد ربودند از من مجنون غزالی که عمری در کنار من برآمد مگر…

نشد از زخم تیر آهو گریزان روز نخجیرش از آنشد تا کسی بیرون نیارد از درون تیرش هر آن عاشق که شد آشفته زنجیر موی…

نازکتر از گل است بسی طبع و خوی تو آواز چون بلند کند کس بروی تو یاران حریف جام وصال تو ای گلند من عندلیب…

مهرم چو میکشد مکش از شیوه های جور آنرا که تاب لطف نباشد چه جای جور صاحب هوس گدایی لطف از تو میکند صاحب نظر…

من که چون لاله ز داغ تو بر افروخته ام رخ بر افروخته ام از می و دلسوخته ام رشته جان مرا سوزن مژگان تو…

من از گلهای خون دل از آن رخساره تر دارم که از دست رقیب خار خاری در جگر دارم مرا گویی که یارت کیست خواهم…

مستی و غم از طعن بداندیش نداری آه از تو که یکذره غم خویش نداری پیش همه از خنده نمک چند فشانی گویا خبری زین…

مرا که گبر و مسلمان نظر پرست شناسد خوشم که هر کسی ام انچنانکه مست شناسد اگر چه مستم و رسوا ز طعن غیر خلاصم…

مجنون عشق را هوس تخت و تاج نیست اورا که عقل نیست بهیچ احتیاج نیست گیتی نما چه حاجت؟ اگر جم بصیرتی آیینه یی به…

ما عاشقیم و روی بتان قبله گاه ماست بر جرم عاشقی همه عالم گواه ماست از شوخی نظر دل ما خون بریخت هر بد که…

لعل او کز برگ گل رنگین تر و نازکترست جان شیرین است و از جان هم بسی شیرین ترست خواب در چشمم نیاید بی گل…

گنج قارون بزمین رفت و ملامت باقی است عشق گنجی است که تا روز قیامت باقی است پیش تابوت من ای نخل خرامان بگذر که…

گشاد صد دل از آن غنچه شکر خند است به یک کرشمه او کار خلق در بند است به خنده نمیکنت که بر دلم دارد…

گرچه زارم سوختی من عاشق زارم هنوز روشن است از دود آهم کاتشی دارم هنوز گرچه نقد دین و دل همچون زلیخا باختم یوسف ار…

گر نمیخواهی مرا، صید دل غمدیده چیست ور نمیدزدی دلم این دیده دزدیده چیست؟ آفتاب حسنی و ذرات عالم عاشقت خاطرت ای آفتاب از بهر…

گر شوم خاک ره و سبزه دمد از گل من حسرت سبزه خطت نرود از دل من ای چراغ نظر و شمع شبستان همه یکشب…

گر تیغ تو خواهد سر و جان هم چه نزاع است جان پیش تو چون خاک بود سر چه متاع است چون پای تو بوسم…

گذشت در هوست عمر و یک نفس باقی است هنوز تا نفسی هست این هوس باقی است بهار عمر خزان گشت و گل برفت از…

کی آب خضر همدم طبع سلیم ماست ما و شراب کهنه که یار قدیم ماست ما را هوای عرش ازین آستانه نیست حقا که آستان…

کشتهٔ تیرت که ازوی استخوان‌ها مانده است گرچه خود رفت از میان اما نشان‌ها مانده است حسرت درد تو با من ماند و جان و…

کام دلم از وصل بیک سجده روا کن اینکار نه از بهر من از بهر خدا کن محنت زده و تیره دل از شام فراقم…

فکر وصلت کسش خیال مباد کس در اندیشه محال مباد در پریزاده مردمی نبود آدمی زاده را زوال مباد گر بنوشی بجای می خونم خون…

غرق خونم که ازین بحر کناری گیرم سر بصحرا نهم و دامن خاری گیرم چند باشند جوانان بکنار از من پیر وقت آنست که من…

عمریست که من خاک ره درد کشانم چون سایه قدم بر قدم پیر مغانم از زهد برندی چو فتادم چه تفاوت آن روز همین بودم…

عالم چو آفتاب پر از نور کرده‌ای ما را چو سایه از بر خود دور کرده‌ای ای مست نرگس تو جهانی ز جام عیش ما…

عاشق آشفته دل از طعنه خامی نشود دامن پاک کس آلوده بجامی نشود می خور و سبحه و سجاده صد پاره بهل مزغ زیرک ز…

شوخی که می نخورده دل خلق خون کند وای آنزمان که چهره ز خون لاله گون کند گوید مجوی وصلم و نظاره هم مکن پس…

شدم هلاک و ز من جز دریغ و درد نماند بباد رفت غبارم چنانکه گرد نماند گذشت رقص کنان جان چو کرد از خود یار…

شادم اگرچه خاطرم اندوهگین ازوست کم شادیست این که دل من غمین ازوست آن سرو پاکدامن ازین باغ کم مباد کاین پاک دیده را نظر…

سهل است نقد دین و دل گر صرف شد در کوی تو زان‌ها که گوید جان من جان‌ها فدای روی تو در بت‌پرستی کافرم در…

سرو من برق صفت آمد و چون باد برفت سوخت صد خرمن جان و ز همه آزاد برفت او که هنگام سفر گفت فرامش نکنم…

سجده بت گرچه باشد نامسلمانی مرا چون کنم چون این نوشت ایزد به پیشانی مرا تا کی این دزدیده دیدن پرده بردارم زپیش از تو…

زهی ملاحت و خوبی که با تو محبوب است که خشم و ناز و وفا هرچه می کنی خوب است بکن هر آنچه تو خواهی…

زاهد بره کعبه رود کاین ره دین است خوش میرود اما ره مقصود نه این است تا بود دل خسته غمی بود ز عشقت هر…

ز بهر کلبه عاشق دلا مجوی چراغ که شمع مجلس او بس بود فتیله داغ دل از چمن نگشاید اسیر عشق ترا که پیش بلبل…

روز آخر کز جهان با دیده گریان روم گر نباشد در دلم مهر تو بی ایمان روم دامن از گلهای خون دل نشویم زان مرا…

رخت که پیر و جوان را بیک نظر سوزد چه آتش است ندانم که خشک و تر سوزد حدیث ناله من کآتشی جگر سوزست ترا…

دی شامگه کز پیش من مرکب بتندی تاختی رفتی چو خورشید از نظر روز مرا شب ساختی چون خون نریزد چشم من کز بعد عمری…

دو ضعیفیم من و سایه در آنراه شدن گه منم باز پس از سایه و گه سایه ز من ایکه چون سایه مرا مهر تو…

دل که جای تست چون سازیم جای دیگران چون ترا بیرون کنیم از دل برای دیگران ما خود اندر کنج غم سوزان بتاریکی ز بخت…

دل اگر کوه شود عاشق جانباز تو را به فغان آید اگر بشوند آواز تو را سرو نازی تو و در کشتنم از عشوه گری…

در کوی تو از دست رقیبان گذرم نیست ورهم گذرم هست مجال نظرم نیست گر تیغ رسد بر سرم از عشق ننالم من عاشق و…

اگرچه از رخ خود چشم بسته یی ما را نهان ز چشمی و در دل نشسته یی ما را ز جعد زلف تو هر موی…

اشارت تو بجان دادنم بشارت بس مرا به تیغ چه حاجت همین اشارت بس چنان بشارت وصل تو شادمانم کرد که گر تو نیز نیایی…

از صحبت ما درد کشان بازنخیزد صد شیشه دل بشکند آواز نخیزد بگذار که دل برکند از مهر تو عاشق کاین مهر گیا گر بکنی…

از تماشای تو کس منع دل ما نکند صورت خوب که بیند؟ که تماشا نکند پیش ما دار فنا مرتبه معراج است جز شهید غمت…

آتشی دردل من شمع رخت درزده است که بهر مو زتنم درد دلی سر زده است از پریشانیم ایشوخ چه پرسی که فراق همچو رلف…

در خیال وصل جفا پیشه من است فکر محال بین که در اندیشه من است ای آنکه سنگ جور بمستان خود زنی قصدت شکستن دل…