غزلیات اهلی شیرازی

وه که بازار کف عنان دل برون خواهد شدن دل که بود آسوده دیگر غرق خون خواهد شدن اینچنین کان روی زیبا در نظر آید…

همه دم ز درد عشقت دل زار من حزین است همه درد روزیم شد چکنم نصیبم این است دل و دین گر از سجودت همه…

هرگز گلی نچید دل من ز باغ کس روشن نگشت خانه من از چراغ کس بر مژده وصال دگر دل نمی نهم بازی نمیخورم دگر…

هردل که جز خیال تو در وی مقام کرد خلوتسرای خاص ترا وقف عام کرد تا خون خلق بر لب لعلت حلال شد آب حیات…

هر کس که طاق ابروی او سجده گه کند رویش ز قبله گردد اگر روبه مه کند آن بت کسی که منکر من از نگاه…

نیست کس، خورشید من، کو درد پرورد تو نیست در زمین و آسمان یکذره بی درد تو نیست کار بیداران عشقت پاسبانی چون سگ است…

نه دیده مثل تو دیده نه کس نشان داده فرشته خوی و پریروی و آدمیزاده تویی که سرو بلندت ز پاکدامنی قدم بدیده هیچ آفریده…

نظر ز آن نوغزال ایدل به بیداری تو میپوشی تو پنداریکه بیداری ولی در خواب خرگوشی لب عیسی دم جانبخشی اورا خدا دادش تو باری…

نالهٔ من جان غم‌پرورد می‌داند که چیست زخم دل سخت است صاحب درد می‌داند که چیست مست ناز است آن بت سنگین‌دل فارغ ز عشق…

می ده که بی غبار غمی از جهان روم آلوده دل مباد کزین خاکدان روم خلق جهان بگریه من خنده گر زنند طوفان شود ز…

من لایق آن نیستم تا یار همرازم کنی ای من سگت خواهم دمی پیش خود آوازم کنی گاهم کنی خندان نظر گویم شدی یارم دگر…

من آن مستم که از اطوار خود یکمو نمیگردم بهر پهلو که میگردم از آن پهلو نمیگردم نصیحتگوی من هر لحظه صد افسون دمد لیکن…

مشتی مگسانیم سپند شکر تو ما را بچه رانند رقیبان ز بر تو از دیده بدل رفتی و نزدیک هلاکم بازآ که بسی دور کشید…

مرو از دیده چو برق و بمن زار ببخش بارها سوخته یی خرمنم انبار ببخش شرف صحبت گل محو کند زشتی خار نیکی خود نگر…

محرومی ما جز گنه بخت نباشد ورنی دل کس نیز چنین سخت نباشد گر در سر و سامان زدم آتش مکنم عیب آنرا که جگر…

ما گرچه گداییم وفا در خور ما نیست حیف است که یاری چو ترا هیچ وفا نیست صاف می عشرت همه را داد وصالت چون…

ما از ازل به عشق تو دیوانه زاده‌ایم پیش از وجود داغ تو بر دل نهاده‌ایم ما دردپرور غم عشقیم اگر ترا دل داده‌ایم پیش…

گو جام جم مباش، سفال شراب بس لب تشنه را ز هر دو جهان یکدم آب بس حرف محبت است مراد از جهان رقم یک…

گفتی چمن بوقت گل ای همنفس خوش است وقت تو خوش که مرغ مرا با قفس خوش است بی روی دوست گشت گلستان چه فایده…

گرچه لب تشنه ز غم عاشق دلسوخته است سینه چون غم به صد چاک و دهان دوخته است گرنه آن ماه جبین می طلبد دل…

گرچه از عشق بتان صبر و دل و هوشم شد باز عاشق شدم آن جمله فراموشم شد هیچ سروی نگرفتم به بر از یاد قدش…

گر کاکلی بتان بسر خود رها کنند صاحبدلان تفرج صنع خدا کنند پر دل منه بوعده خوبان که این گروه از صد هزار وعده یکی…

گر حسن و دلبری بتو مهپاره داده اند چشمی بماهم از پی نظاره داده اند آندم که خورده اند دو لعل تو خون ما یک…

گر بسوزد تن زارم بر من خار و خسی است غم دل می خورم اما که دلم آن کسی است بسکه شبها من دیوانه بخود…

کی سگت از استخوان من شکار من شود قرعه یی می افکنم گر بخت یار من شود خاک من ای گریه از راه سگان او…

کعبه عاشق من کاش شکیبا بودی چاره عشق شکیب است دریغا بودی خلق عالم همه دیوانه شدی چون من مست حسن پنهان تو گر بر…

کرد بیدارم ز خواب بیخودی آن آفتاب این چنین بیداریی هرگز نبیند کس بخواب شب سگت سوی من آمد ره مگر گم کرده بود یا…

قدرم چو مه از مهر سعادت اثر تست من هیچ نی ام هرچه بود از نظر تست ایطایر فرخنده، تو طاووس بهشتی بخرام که چشم…

غم و فرح بمن می پرست میگذرد که در دو صاف جهان هر چه هست می گذرد نه آنچنان گذرد عیش ما که میخواهیم ولی…

عندلیب از حسن گل افروختن داند که چیست هرکه با شمعی در افتد سوختن داند که چیست او که صبر آموزدم روزی اگر عاشق شود…

عشق جانان راحت جان من بیچاره است آتش دوزخ بهشت مرغ آتشخواره است تا گل رویش شکفت آن سرو دل با کس نماند ور کسی…

عاشق بیخانمان گر اختیاری داشتی بر مراد خاطر خود روزگاری داشتی قسمت گردون اگر بودی بقانون مراد عاشق بیچاره هم وصلی زیاری داشتی عالمی نخجیر…

صبا چو جعد سر زلف یار من بگشود گره ز کار من و روزگار من بگشود شکفته اند حریفان چو گل ز هر سویی مگر…

شمع را پیش رخت اشک نیاز اینهمه چیست گرنه سر گرم تو شد سوز و نیاز اینهمه چیست صد کنار از غم سرد تو پر…

شاید که پرده زان رخ باد صبا گشاید روی گشاده او کار مرا گشاید ما را ز بوی یوسف نگشود هیچ کاری شاید که آن…

سوخت صدجان سرو من تا حسن او بالا گرفت برق حسن او نگویی بر من تنها گرفت توسن عشق است تندودست تدبیرست سست عقل نتواند…

سرو من، چون سخن از لعل چو قندت گویم بوسه یی خواهم و ترسم که بلندت گویم آتش دل مگر از سینه خود آید بزبان…

سراپا شمع از آن نورست کز آلودگی دور است اگر سوزد چنین پروانه هم نور علی نور است بیمن دامن پاک تو صافی دل بود…

ساقیا بی لب لعلت می ناب اینهمه نیست گرنه ذوق تو بود شوق شراب اینهمه نیست گنج مستی طلبی عالم هستی بگذار زانکه این عالم…

زخم پنهان بردل عاشق تو میدانی زدن هر کمان ابرو نداند تیر پنهانی زدن تا نگردی آشنا در بحر عشقت راه نیست گر نیی موسی…

ز خشم و ناز تو صد شوق شد فزون در دل تغافل تو همه التفات و ما غافل چرا ز دیدن مجنون ملولی ای لیلی…

روی کسی چو صورت آینه سوی تست کز خویشتن تهی و پر از مهر روی تست ای آفتاب بر فلک همچو ماه تو پشتش از…

رشکم از کس نبود گرد و جهان حاصل اوست میرم از غیرت آنکس که غمت در دل اوست مقبل آن نیست که چون مه بفلک…

دینم ببرد آن بت و گوید که جان کجاست ناصح که کرد منع دلم، این زمان کجاست گفتی که جای یار مکن جز درون جان…

دور از تو دل من به که پیغام فرستد پیغام همان به که دلارام فرستد پیش تو حکایت بزبان دل و جان است آنجا رقم…

دلا خراب مکن نقش بت پرستی را چو گرد باد فروپیچ گرد هستی را دم مسیح و حیات خضر بما نرسد غنیمتی شمر ای دوست…

دل اهل نظر از نرگس شهلا با تست نظری جانب ما کن که نظرها باتست چشم و ابروی خوش و سرو قد و روی چو…

درد از طبیب گرچه نهفتن نمی توان درد دلی مراست که گفتن نمی توان خواهم شکفته رو زیم از غم چو گل ولی هرگز بزهر…

اگرچه چشم منی همنشین اغیاری چه نور دیده گلی در میان صد خاری نگویم آنکه خریدار یوسفم حاشا که خودفروش زند لاف این خریداری اگر…

اطیفه عجب از غمزه نرگست دادند که عالمی کشد و خاطری برنجاند خراب مستی آن عاشقم که در گامش چو جرعه یی بفشانند جان برافشاند…