صادق عصیان

ای مرده‌گان سفسطه‌خوان! بوی گند تان تسخیر کرده زنده‌گیِ آزمند تان غیر از دروغ، کار و کمالی نداشتید هی تُف به هرچه یاوه و چیغ…

حَوّای من! بهشتِ حضورت پُر از انار ما آدمیم، میوه‌ی ممنوعه را بیار بگشا تمامِ پنجره‌ها را به سمتِ عشق باید رها شویم از این…

ما زنده ز لطف‌ِ این و آنیم هنوز مدیونِ سخاوتِ جهانیم هنوز بیهوده سخن ز خودکفایی نزنید محتاجِ یکی دو قرص نانیم هنوز صادق عصیان