شاه بیت های غزلیات ابوالمعانی بیدل

بیدل اگر جنون نکند هرزه‌ تازیت گرد دگر نمی‌شود از پیش و پس بلند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل امشب در هوای دامنش‌گل می‌کند همچو شاخ‌ گل مرا صد پنجه از یک آستین حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل اندر جلوه‌گاه حسن طاقت‌سوز اوست جوهر حیرت زبان عذرخواه آیینه را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل این رنگی ‌که عریانی ز سازش‌ کم نبود در قیاس ناز آن‌ گل پیرهن می‌پرورم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل این‌جا یأس مطلب فتح باب مدعاست از شکست دل‌گشادی بر طلسم راز بند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به ادای مژه ‌کجدار و مریزی پر شیفتهٔ محفل نیرنگ نگردی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به تو درهیچ مکان راه نبردیم آیینه سراب است‌که تمثال تو دور است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به خامی طبع معیارم ازعرق‌گیر آیینه می تراود از انفعال ظرفم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به سر ازپرتو خورشید تو دارد آن سایه‌که پیش و پس دیوار نگردد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به قلزم اثر انتظار عشق چشم تری‌ که بی مژه‌ گردید گوهرست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به هرتب وتاب ممنون التفاتی‌ست نامهربان بیایید یا مهربان بیایید حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به‌سرکشان‌جهان چشم‌عبرت است سرتا به پای زخم نمایان بوریا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل تلاش عجز به جایی نمی‌رسد خلقی چو شمع داغ شد و مرد در عرق حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ‌تو هم از شوق چمن شو که به این رنگ شیرازه‌ی دیوان تو امروز حنا بست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل چه اثر واکشد از درد برهمن نیشی نگشوده‌ست رگ سنگ صنم را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل چو بند نیشکر از فکر آن دهن معنی فشار قافیهٔ تنگ می‌کشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل چوخزف سهل بودگوهر بی‌آب از دیدة تر قطع مکن نسبت نم را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل خوشم از عارض‌ گلگون به خط سبز فارغ زمی‌ام ساخته ‌کیفیت بنگی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بحر قدرتم بیدل موج خیز معنی‌هاست مصرعی اگر خواهم سر کنم غزل دارم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بید‌ل دماغ ناز فلک پر بلند نیست گرد خود اندکی به هوا می‌توان رساند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز بس ضعیف مزاجیم همچو نی از استخوان ما نشود آشکار مغز حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز حدگذشت معاصی و من همان ردّ نیستم اگر به درش التجا برم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز فضولی همه بی‌نعمت غیبیم آب رخ این مایده‌ها، سیر و عدس ریخت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل زشروشورتعلق به جنون زن گو خانهٔ زنجیر تو معمور نباشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل سراغ عنقا حرفیست بر زبانها ماییم و نامی و هیچ بسیار بی نشانیم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل عدم ترانهٔ ناموس هستی‌ایم بیرون پرده آنچه نیابی نوای ماست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل غنیمت است‌که عمر جنون عنان پا در رکاب خانه بدوشان زین دود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بید‌ل ‌گداز دل خور و دندان به لب فشار بر خوان عشق دعوت نان و پیاز نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل مباش منفعل جهد نارسا این یک نفس عنان ز ره اختیار پیچ حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل مگر تو درگذری ورنه پیش ما دریاست بی‌کنار و پل مدّعا بلند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل نجسته است گهر از طلسم آب نقدی‌ست دل که در گره اشک بسته‌اند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بید‌ل نفس‌گر از در ابرام بگذرد عشقش چه ممکن است‌که از دل برآورد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بید‌ل نوید قاصد بد لهجه ماتم است مکتوب نوبهار نبندی به بال زاغ حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل هوا همین نفس است و نفس هوا هستی و نیستی است‌که منفک نمی‌شود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل‌ز چه‌سوداست جنون‌جوشی این‌بحر عمری‌ست که دارد تب امواج قلقها حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بی‌ندامت نیست بیدل‌ وحشت اهل حیا اشک‌را از ترک‌تمکین خاک بر سر می‌شود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

پروازوهم بیدل زین بیشتر چه باشد برده‌ست‌گردش سر ما را به آسمانها حضرت ابوالمعانی بیدل رح

پیکرم غوطه به صد موج‌گهر زد بیدل خوش غبار هوس آن سر کو گردیدم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا توانی بیدل از بند لباس آزاد باش همچونی در دل‌گره مفکن ز چین آستین حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا غره کمال نسازد قناعتت بیدل ز خلق منت احسان قبول‌کن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تامل‌های کم‌ظرفی فشرد اجزای من بیدل دو روزی پیش ازینم قطرگیها بود دریابی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ترک‌مطلب‌ داشت‌ بیدل ‌حاصل ‌مطلوب حرص جز به ‌پشت‌ دست چون‌ ناخن‌ نشد در هم سپید حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تلاش‌ کعبه و دیرت نمی‌رود بیدل بهشت ‌و دوزخ‌خویشی خیال هرجایی ‌ست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تو و نظاره نیرنگ دو عالم بیدل من و چشمی‌ که به حیرانی خود وا باشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جرأت از محو بتان راست نیاید بیدل حیرت آینه دستی‌ست ‌که بر دل بستند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جهان به سرمه ‌گرفت اتفاق معنی بیدل حدیث عشق چه صنعت ‌کند زبان‌ که نبندد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چرخ از پهلوی خاک این همه چیده‌ست بلند عجز بیدل به جنونزار غرورم افکند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چمن طبیعت بیدلم ادب آبیار شکفتگی زده است ساغررنگ وبو به دماغ غنچه بهار ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چه جلوه‌ها که نشد فرش حیرتم بیدل صفای خانهٔ آیینه داشت همواری حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چه می‌پیچی ز روی جهل بر طول امل بیدل که مو هو م است چو ن تار نظر آغاز و انجامت حضرت ابوالمعانی بیدل رح