شاه بیت های غزلیات ابوالمعانی بیدل

بیدل از شیونم مگوی و مپرس نالهٔ درد اختیاری نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از عمر مجو رسم عنان گرداندن قاصد رفتهٔ ما بازنگشتن خبر است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از کلفت مخموری صهبای وصال چون قدح از لب زخم جگر افغان‌کردیم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از منت دامان کشی تر نشدیم شمع ما را نفس سوخته آسان‌ گل‌ کرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از یادش به ترک خواب سودا کرده‌ایم ورنه جز محمل قماشی نیست در دکان شب حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ازگل کردن نامش گریبان می‌درٌد نقش چون تار نظر در چشم حیران نگین حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل آسان نیست درگیرد چراغ همتم کز دو عالم سوختن یک داغ حاصل می‌شود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل اظهار کمالم محو نقصان بوده است تا شکست آیینه، عرض جوهرم آمد به یاد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل اگر آگه شوی از درد محبت یک ‌زخم‌ به صد صبح‌ تبسم‌ نفروشی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل اگر نشسته‌ایم راه هوس نبسته‌ایم دامن ماست زیر سنگ نی سر ما به زیر پر حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل امشب یاد شمعی خلوت ‌افروز دل است دود آهم شعله‌ای دارد به‌ گرمی های ناز حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل آهنگت شنیدیم و ترا نشناختیم ای ز فهم آن سو به ‌گوش ما صدایی می‌رسی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل این محفل نهان درگریهٔ شمع است و بس داغ آن زخممم‌که با لبهای خندان آشناست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل این‌عرصه تماشاکدة الفت نیست سبزکرده‌ست در و دشت رم آهو را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به این سیاهی کز دور کرده‌ام گل پیش یقین خود هم صد احتمال بردم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به جلوه‌گاه حقیقت‌که می‌رسد ما غافلان تصور امکانی خودیم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به خود هیچ طرفی نبستم در معنی او بود این بیوفا من حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به طبع سبحه هجوم فروتنی‌ست رسم ادب درآینه‌داران دین خوش است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به کنه عشق‌کسی‌کم رسیده است از دور بسته‌اند سیاهی بر آفتاب حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به هوس دامنت ازکف نتوان داد ای کاش کسی قدر تو نشناخته باشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به‌گشاد مژه هیچت ننمودند تا بستن چشم آخرکارت چه نماید حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل تردد خلق محوکنار خود ماند نگشود راه این سیل از هیچ‌سو به دریا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل جنون ما به نشاط جهان نساخت مهتاب پنبه دارد و منظور داغ نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل چه توان کرد به محرومی قسمت ما خشک‌لبان ساغر دریا به کناریم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل چو شرر چشم به فرصت نگشودم تا یک مژه جاروب کشم خانهٔ زینی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل حذر از آفت پیوند علایق امید که در دلق تو این پینه نباشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

باکلام آبدارت‌کی رسد لاف‌گهر بیدل اینجا اعتباری نیست حرف بسته را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بدل فسون می و نی آنقدرگرمی نداشت آرزوهاگشت بر دل از یک استغفار سرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ره‌حمد ازتو به‌صد مرحله دوراست خاموش‌که آوارهٔ وهمند بیانها حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز پهلوی چه کمالست دعویت مضمونکی به خاطر عنقا رسیده‌ای حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز درد عشق بسی خون‌گریستی ترکرد شرم اشک تو دامان پاک ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز گریبان دری و بی سر و پایی ممنون جنونم‌ که به ننگی نرسیدم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل زوضع خامشی غنچه سوختم این بوسه‌سنج‌گلشن فکر دهان کیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل شباب رفته به عبرت مقابل است در سجده نیز قد دوتا را گواه‌ گیر حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل غبار آهی تا رنگ اوج گیرد از چاک سینه دارم چون صبح نردبانی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل کجا روم ز که پرسم مقام یار آواره قاصد نفسم نامه می‌برم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ‌گشودن لبت افشای راز ماست معنی به خط ز جاده شق قلم رسد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل مثل کهنهٔ افسانهٔ هستی زین گوش درون رفت و از آن گوش برآمد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل من و آن ناله از عجز رسایی در نقش قدم‌گرد اثر داشته باشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل نشاط این بزم از بسکه ناتمامی است چرخ از هلال دارد جام شراب نیمی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل نفسی چند فضولی‌کن وبگذر بر خوان‌کریمان دل مهمان‌که شکسته‌ست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل هجوم قلقل میناست شش جهت با هر صدایی از خودم این کوهسار برد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل! ز میان دست غریبی به در آمد تیغی‌که به میدان غرور آخته بودم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل‌گم است هر دو جهان درگداز شوق آن‌کیست‌گیرد از نمک خود خبر درآب حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بی‌محاباکیست بیدل از سر ما بگذرد چون شکست آبله یک قطره دریاییم ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

پردهٔ تحقیق بیدل تا کجا خواهی شکافت عالمی دارد نهان کیفیت پیدای من حضرت ابوالمعانی بیدل رح

پیکرت خم‌ کرد پیری از فنا غافل مباش سخت نزدیکست بیدل سجده با ساز رکوع حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا توانی صبر کن بیدل در این ‌کلفت‌ سرا چون سحر آخر پر پرواز خواهد شد نفس حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا نگردید در این عرصهٔ تشویش هلاک همچو بیدل حذر ازکوشش بی باک کنید حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تپیدن شکرآرام است بیدل بسمل ما را نفس در عالم پرواز سیر آشیان دارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح