شاه بیت های غزلیات ابوالمعانی بیدل

چه‌ گویم ز نیرنگ تجدید عشق که هر دم زدن بیدل دیگرم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو خامه ‌گر به خموشی به سر بری بیدل تو نیز راز دل خلق بر زبان رانی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو صبحم صفحه بی‌نقشست بیدل شکست رنگ‌ گاهی می‌نویسم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چون اشک شمع بیدل دور از بساط وصلش آتش فشانده بر سر مینا شکسته بر دل حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چون نفس بیدل چه خواهد جز فغان برداشتن آن ترازویی‌ که باشد در نظر سنگش ز دل حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حدیث کاکل و زلف تو بیدل ار بنگارد چو رشته تاب خورد خامه در بنانش و لرزد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حسرت عمرتلف‌کرده نشاید بیدل باده‌گرخاک خورد قابل مخموری نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل درین هوسکده مگذر ز پاس دل آیینه را به مجلس‌کوران نخوانده‌اند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خامشی هم ترجمان حال ماست بی‌سخن پیداست بیدل راز شمع حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خلل تعمیر سیلاب حوادث نیستم بیدل بنای حسرتی در عالم امید معمورم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خیال اندیش دیداریم بیدل شب ما دلنشین آفتابست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در این بزم ز آثار اسرارسنجان چه ماند اگر شعر بیدل نماند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در حقیقت بیدل ما صاحب‌گنج بقاست گر به صورت در ره فقروفنا افتاده است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در عدم بیدل تو و من شیشه و سنگی نداشت کس چه سازد زندگی بی‌اعتدالی می‌کند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دردسر گل چند دهد نالهٔ بلبل بیدل غزل ما نشنیدن صله دارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

درین صحرا به فکر جستجو زحمت مکش بیدل که جولان آبله ‌گل می‌کند از تنگ میدانی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دل آگاه از هستی نبیند جز عدم بیدل به غیر از عکس درآیینه روشن نمی‌گنجد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دل داغ آشیانی در قفس پرورده‌ام بیدل به زیر بال دارم سیر طاووس چمن پوشی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دلیل خویش پس از مرگ هم تویی بیدل چو شمع‌کشته‌کسی جز تو بر مزارتو نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دود دماغ ما را برد آنسوی قیامت بیدل به این بلندی ‌کس موی سر ندارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ردیف بار دنیا رنج عقبا ساختن بیدل زگاو و خر نمی‌آید مگر انسان شود پیدا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

رنگ بهارشرم ز شوخی منزه است بیدل مصوران عرق می کشیده‌اند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز اظهار کمالم‌، آب می‌باید شدن بیدل لباس جوهرم‌، چون تیغ تا کی ننگ عریانی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز بیدل مپرسید مضمون زلفش چه خواند کسی خط پیچیدهٔ شب حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز حرص منعمان سعی‌گدا همگن مدان بیدل که خاک از بهر خوردن بیش از آتش اشتها دارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز دورباش شکوه غیرت‌کراست جرأت‌کجاست طاقت تو مرد میدان جستجو باش‌ که بیدل ما جگر ندارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز شرم بیدلی خود گداختم بیدل دلی ندارم و سودایی وصال توام حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز فرق تا قدمم صرف سجده شد بیدل چو خامه رفته‌ام از خود به سعی پیشانی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

زآمد ورفت نفس آیینهٔ دل تیره شد موج صیقل آبیاری‌کرد بیدل زنگ را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

زخود رفتیم اما محرم ما کس نشد بپدل درای محمل دل سخت نامحسوس می‌نالد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

زین اثرها کز سعادت خفته در بال هما بر پر طاووس بایستی دکان مشتری حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سایه‌ام بیدل ز نیرنگ غم و عیشم مپرس نیست ممتاز آنقدر روز من از شبهای من حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سخنها داشتم از دستگاه علم و فن بیدل به خاموشی یقینم شدکه پر بیهوده می‌گفتم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سربلند تب خورشید محبت بیدل زیردست هوس سایهٔ طوبی نشود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سلامت از دل افسرده خونها می‌خورد بیدل ندامت می‌کشد زین ساز بی آهنک نشکستن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سیه مکن ورق امتحان آینه بیدل که مشق خامهٔ سعی نفس نشست نگیرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

شخص تصویریم بیدل زکمال ما مپرس حرف ما ناگفتنی وکار ما ناکردنی‌ست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

شکر هم بیدل از آثار نفاق است اینجا الفت‌، آنگه گله‌؟ پیداست حیا کم داریم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

شور و شر بسیار دارد با تعلق زیستن کم زبیدل نیستند این فتنه از سر واکنید حضرت ابوالمعانی بیدل رح

صدای پر فشان عالم آزادی‌ام بیدل کز افسردن غبارکوچهٔ زنجیرگردیدم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

طبع روشن نیست بی‌وحشت ز اوضاع سپهر صورت دام است بیدل عکس پرویزن درآب حضرت ابوالمعانی بیدل رح

عالمی بیدل به‌ حرف یکدگر آرام باخت غفلت ما هم دماغ خواب در افسانه سوخت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

عشرتم‌بیدل نه‌بریک‌دور موقوف‌است و بس اشک خواهد سبحه ‌گردانید اگر پیمانه نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

عمرها شد درهوایت بال عجزی می‌زند ناکجا پروازگیرد بیدل از دست دعا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

غبار عالم اندیشهٔ کی‌ام بیدل که دارم از چمن اعتبار رنگ فراغ حضرت ابوالمعانی بیدل رح

غور معنی‌ام دشوار، فهم مطلبم مشکل بیدل از زبان اوست این منی‌که من دارم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

فریب عشرت طوبی‌ که می‌خورد بیدل به رنگ سایه سر ما و پای دیوارش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

فلک هم از نصیب ما ندارد آگهی بیدل تلاش روزی‌ کس چشم پرویزن نمی‌بیند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

قناعت کفیل بهار حیاست گل طینتم بیدل ابرام نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

کاروان عمر بیدل مقصدش معلوم نیست می‌چکد اشک و قیامت می‌کند شور جرس حضرت ابوالمعانی بیدل رح