شاه بیت های غزلیات ابوالمعانی بیدل

بیدل ز سخنهای،‌ تو مست است شنیدن تحریک زبان قلمت موج شرابست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز ننگ طینت بیکار سوختم افسوس دست من ز حنا نم نمی‌کشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل سخن این است تأمل کن و تن زن من خواجه طلب مردم و او بنده ندارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل شکست شیشهٔ دل نیز عالمی‌ست ساز جنون‌کن و قدحی در ترنگ زن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل غبار ما ز چه دامن جدا فتاد بر باد رفته‌ایم و همان دست سودنست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بید‌ل ‌کرم از طینت ممسک نتوان خواست چون بحر به ساحل نتراود زگهر موج حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل لب آن برگ ‌گل اندام ندارد شهدی‌ که تواند به خیالش مگس افتاد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل مزبل عقل‌، شراب تعلق است مست تغافل این همه بیهش نمی‌شود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل من و بیکاری و معشوق تراشی جز شوق برهمن‌، صنمی نیست در اینجا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل نشدم دچار تحقیق آیینه به دست من شب آمد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل نکند موج گهر شوخی جولان در سکته شکسته‌ست قدم شعر روانم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل هزار جلوه در آیینه‌ات گذشت آن شخص‌کوکه این همه عرض مثال داشت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل‌،‌که داشت جلوه‌ که از برق خجلتش در مجلس بهار چراغان رنگ بود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدلیها گشت بیدل مانع اظهار شوق گر دلی می‌داشتم با خود جهان ناله بود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بی‌یار زیستن ز تو بیدل قیامت است جرمی نکرده‌ای که توان کردنت معاف حضرت ابوالمعانی بیدل رح

پوشش حال است بیدل ساز حفظ آبرو بی‌نیامی می‌کند بی‌جوهر این شمشیر را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا بپوشم بیدل آن‌گنجی‌که در دل داشتم عالم ویرانی از بام و درم گل کرد و ریخت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا در خیال جاکرد تمییز آب وگوهر بیدل من و تو گویا هرگز به هم نبودیم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تارگیسو نیست بیدل رشتهٔ تسخیر من از زبان‌ مار باید جست فسون مرا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تحیر صورتی نگذاشت در آیینه‌ام بیدل صفای خانه‌ای دارم که سیلابست پنداری حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تغافل صد نگه می‌پرسد احوال من بیدل مژه نگشوده سوی خاکساران دیدنت نازم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تنها نه بیدل از تپش آرام منزل است هر بسمل‌، آشیان طرب‌، زبر بال داشت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جام در خون زن چو گل بیدل دگر ابرام چیست در بساط رنگ نتوان بیش از این مختار شد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جز مبتذلی چند که عامست در این عصر بیدل نرسیده است به یاران سخن من حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جهل ما بیدل به آگاهی نساخت نو ربر ظلمت شب تارست و بس حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چشم عبرت هرکه براوراق روزوشب‌گشود همچو بیدل معنی بیحاصلی فهمید و رفت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چند چون شمع ‌نگریم‌ بیدل انجمن از نظرم می‌گذرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چه سان از سستی طالع ز پا افتاده‌ام بیدل که تمثال ضعیفم را کند آیینه دیبایی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو بید‌ل توان از دو عالم‌گذشت اگر یک قدم جهد مردانه‌ایست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو شمع‌گردن دعوی چسان‌کشم بیدل سرم به دوش فکندن فکند‌ه‌اند اینجا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چوچشم بسته معمای راحتم بیدل به لغزش نی مژگان نوشته‌اند مرا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چون شرر چشم به ذوق چه‌ گشایم بیدل من که انجام نفس دارم و آغاز نگاه حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حباب از حیرت‌ کم‌فرصتی‌های زمان بیدل نگاهی جانب دریا به پشت چشم تر دارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حسرت دل را زمینگیری نمی‌گردد علاج ناله‌در سیر است بیدل‌کوه‌اگر ازپانشست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل درین‌ بهار ثمرهاست گلفشان ما هم به وهم خویش دماغی رسیده‌ایم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خاکساریهای بیدل در پریشان مشربی شاهد آشفتگی را غازهٔ جمعیت است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خطی ز مشق یقین‌ گل نکرد از من بیدل چو حرف شبهه‌، خراشی به هر کتاب رساندم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خوبان همه تن شوخی انداز نگاهند بیدل تو نه‌ای محرم ایمای تغافل حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در آتش افکن وترک ادب مخواه ز بیدل سپند نیست که بی‌اختیار گردد و نالد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در چه سامان است بیدل‌ کسوت مجنون من تا گریبان در خیال آید سحر در دامنم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در عشق یکی بود غم و شادی بیدل بگریست سعادت شد و خندید مبارک حضرت ابوالمعانی بیدل رح

درتن هوسکده بیدل چه ممکنست قناعت به مور اگر نگری حسرت پر مگس استش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

درین دریا دل هر قطره گهر درگوهر دارد اگر بر روی آب آید همان بیدل شود پیدا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دعای بیدلان از حق امید این اثر دارد که یارب آتش از بنیاد اعدای تو برخیزد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دل ز پاس آه بیدل خصم آرام خود است اضطراب سبحه‌ام پوشیدن زنار بود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دل‌گرفتهٔ بید‌ل نیافت جای شکفتن مگر چو صبح ازین خاکدان برآید و خندد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دهد منشور شهرت نام را نقش نگین بیدل پر پروازگردد گر در آید پای در سنگم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

راز دل چندان‌ که دزدیدم نفس بی‌پرده شد بیدل از شیرازه این دفتر پریشان می شود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

رگ‌گل مرکز رنگ است بیدل نظرکن خون من درگردن حسن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز اختیار درین بزم دم مزن بیدل جهان‌، جهان نیاز است‌، جای ناز تو نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح