قاموس سخن (سخنان طلایی بزرگان)

پس خير شخصي خود را نگاه خواهي داشت، آنگاه كه ببيني خوشبختان ناشادترينِ همگان هستند. (سنكا)

كسي كه تنها به فكر خودش باشد و بخواهد همه چيز را به سود خودش تمام كند، نمي تواند خوشبخت باشد. اگر مي خواهيد به…

شيريني يك بار پيروزي به تلخي صدبار شكست مي ارزد. (سقراط)

پندار و گمان، به مراتب مهم‌تر از دانش است. (آلبرت انيشتين)

كسي كه خوب فكر مي كند لازم نيست زياد فكر كند. (مثل آلماني)

صد بار گوش دهيد، هزار بار درباره‌اش بينديشيد، يك بار سخن بگوييد. (نامشخص)

پول را خردمندانه و درست خرج كردن، مهم‌تر از درآوردن آن است. (كيم وو چونگ)

كسي كه به عنوان دوست نمي تواند به شما نيكي كند، ممكن است به عنوان دشمن به شما ضرر برساند. (مثل هلندي)

ضرورت [=بايستگي] را نمي‌توان پيش‌بيني كرد. (آنتوان دوسنت اگزوپري)

پول، يك بازي است و شما با بازي كردن برنده مي‌شويد نه با زجر كشيدن. (اندرو متيوس)

كسي كه براي محبت حدودي قايل مي شود، هرگز معناي محبت را نفهميده است. (پوشكين)

طبيعت، سرشار از قدرت پروردگاري است. (رالف والدو امرسون)

پيرترين و جوانترين مارها چنين مي گويند : «هر جا درخت معرفت است، همانجا بهشت است». (نيچه)

كسي كه اميدي را وسيله كسب درآمد خود قرار دهد، ممكن است از گرسنگي بميرد. (بنجامين فرانكلين)

طمع، همچون آب شوري است كه هر چه بيشتر خورده شود، تشنگي را افزونتر مي كند. (گوته)

پيش از آن كه بالا رفتن از نردبان موفقيت را آغاز كنيد، مطمئن شويد كه نردبان را به ساختمان مناسب تكيه داده ايد. (استفان كاوي)

كسي كه “بزرگي” را هدف خود قرار داده است، نبايد بپندارد كه يك بدبياري، همه چيز را از دست اش مي گيرد. (نامشخص)

عادل باش و هراسي به دل راه نده. (ويليام شكسپير)

پيش از اينكه به خودتان بياييد، جاي دست‌هايشان [(فرزندانتان)] بر ديوار، بالا و بالاتر مي‌رود و سپس، يكباره ناپديد مي‌شود. (نامشخص)

كسي كه از شكست خوردن مي هراسد، به شكست خود باور دارد. (ناپلئون بناپارت)

عاشقان دلباخته معمولأ در سكوت به سر مي برند. (منتسكيو)

پيش نياز رسيدن به دليري و بي باكي، يافتن آرمان و خواسته اي روشن است. (ارد بزرگ)

كسي را كه خوابيده است، مي توان بيدار كرد، اما كسي كه خودش را به خواب زده نمي توان بيدار كرد. (نامشخص)

عدالت، مجموعه وظايف اخلاقي است. (مثل آمريكايي)

پيشرفت هاي جزيي در استفاده بهتر از وقت مي تواند در مجموع منجر به دگرگوني هاي اساسي در زندگي شما شود. (برايان تريسي)

كساني كه مي توانند حرفهاي پوچ و بي معني را در باور تو بگنجانند، مي توانند تو را مجبور به انجام كارهاي وحشيانه كنند. (فرانسوا…

عشق، آدمي را به كمال مي رساند. (ميكل آنژ)

تا آمادگي اداره خانواده‌اي را نداري، كاري نكن. (پابلو پيكاسو)

كساني كه در شادماني و همياري به ما سهمي دارند، دوستان راستين به شمار مي‌آيند. (استيو چندلر)

عشق امري است بس مهم، زيرا برخلاف ساير امور، سر و كاري با خوشبختي و بدبختي فرد حاضر ندارد؛ عشق بايد هستي و ماهيت ويژه…

تا تو مرا بد خواهي و خود را نيك، نه مرا بد آيد و نه تو را نيك. (نامشخص)

كساني كه آهسته مي روند، اگر همواره در راه راست قدم بردارند، از آنانكه مي شتابند و به بيراهه مي روند بسيار بيشتر خواهند رفت….

عشق بدون چشم‌داشت، گونه‌اي بزرگواري است. (آبراهام مازلو)

تا راز اين نكته را درنيابي كه: “بمير تا زنده شوي”، ميهمان گمنامي در سرزمين ظلمت بيش نخواهي بود. (گوته)

كساني كه حقيقت را درك كرده اند با افرادي كه حقيقت را دوست دارند، برابر نيستند. (نامشخص)

عشق، بهترين نغمه در موسيقي زندگي است. انسانِ بدون عشق، هرگز با همسُرايي باشكوه بشريت همنوا نخواهد شد. (نامشخص)

تا زماني كه توان انديشيدن و امكان دوست داشتن داري، به راستي چيزي از دست نداده اي. (گوته)

كساني به اوج مي‌رسند كه روياهاي بزرگ‌تري دارند. (جك كانفيلد)

عشق پيرانه سر نيز مي تواند آن قدر مؤثر و گيرا و همان اندازه صادقانه و صميمانه باشد كه مهرورزي ايام جواني، صادقانه و صميمانه…

تا زماني كه دستهايتان را در جيب ها گذاشته ايد، نمي توانيد از نردبان كاميابي بالا برويد. (زيگ زيگلار)

كتابهاي مهم را بايد دو مرتبه خواند؛ قدري به اين دليل كه مطلب در مرتبه دوم به كمال، فهم مي شود و آغاز، تنها زماني…

عشق، جستجوي تمام خوبيهاي مردم است. ما زماني رشد مي كنيم كه عاشق باشيم. (آندره ميتوس)

تا زماني كه ياد نگيريم احساسات خود را بهتر درك كنيم و بر آنها چيره شويم، بنده‌ي آنها خواهيم ماند. (لئوبوسكاليا)

كاهلي بيش از هر چيزي آرامش بخش است. (فرناندو پسوا)

عشق، حواس را از ديدن عيبها منع مي كند. (ارسطو)

تا هنگامي كه ديدگاه‌ ديگران را بر پايه‌ي آگاهي خويش نپذيريد، حتي بزرگترين استادان جهان هم نمي‌توانند چيزي به شما بياموزند. (وين داير)

كامل ترين نوع بي عدالتي آن است كه عادل به نظر برسيم، در حالي كه عادل نيستيم. (افلاطون)

عشق دردي شديدتر از تمام دردهاي ديگر است، زيرا در عين حال، روح و قلب و كالبد را مي رنجاند. (نامشخص)

تاريخ، پياپي شدن دگرگوني هاي بي دوام است. (ميلان كوندرا)

كاميابي، نتيجه ي پيروزي هاي كوچك روزانه است. (زيگ زيگلار)