قاموس سخن (سخنان طلایی بزرگان)

براي زمينهاي كشورم هيچ زمان گفتگو نمي كنم، بلكه آن را با قدرت فرزندان كشورم به دست مي آورم. (نادر شاه افشار)

براي شما چه چيز لذت آور است؟ آن را انجام دهيد، پي در پي انجام دهيد، چون قلبتان را سبك مي كند و معجزه گر…

براي كسب چيزهاي بزرگ، نه تنها بايد تلاش كنيم، بلكه بايد رويا هم داشته باشيم، نه تنها بايد برنامه‌ريزي كنيم، بلكه همچنين بايد باور هم…

براي كشتي اي كه عازم هيچ بندري نيست، باد موافق معنا ندارد. (نامشخص)

براي ماندگاري، پنداري جز پاكي روان نداشته باش. (ارد بزرگ)

براي نام خود از کسب و کار احتراز مکن (کورش کبير)

براي همه ي ما تصورناپذير است كه يگانه عشقمان چيزي سبك و سست باشد، چيزي بدون وزن؛ مي پنداريم عشق ما آن چيزي است كه…

برتري باسواد بر بي سواد همانند برتري زندگان بر مردگان است. (ارسطو)

برخي از افراد هر كجا مي روند شادي آفرين مي شوند و برخي، هر كجا چنين افرادي قدم مي گذارند، همواره دنباله روشان هستند. (مارك…

انديشه كردن، هم‌كلامي روح با خودش است. (افلاطون)

انديشه هاي ما در غرفه هاي بيشمار مغز با زنجير ناپيدا به يكديگر پيوسته اند. چون يكي از آنها بيدار شود، هزار تاي ديگر نيز…

انديشه‌هاي شاد، مولكول‌هاي شاد مي‌آفريند. (ديپاك چوپرا)

انديشيدن يعني اينكه آدمي گاهي هم با شجاعت بگويد نه. (نامشخص)

انسان آگاه را مردم به آساني ترسو، متأثر و خرده بين مي شمرند. (نيچه)

انسان بايد از گذشته رها شود و از ميان راههايي كه به او پيشنهاد مي شود، بهترين را برگزيند. (پائولو كوئيلو)

انسان بدون انضباط در زنداني نامرئي محبوس است. (جان ماكسول)

انسان به درستي همان مي شود كه به آن مي انديشد. (نامشخص)

انسان تا زماني كه تصميم مي گيرد شاد باشد، شاد خواهد بود و هيچ چيز نمي تواند او را باز دارد. (نامشخص)

انسان، چيزي را دوست مي‌دارد كه شايستگي آن را با شايستگي خويش، يكسان بداند؛ يعني رونق آن را رونق خود و شكست آن را شكست…

انسان خوشبختي را در آغوش خوشبختي جستجو مي كند. (نامشخص)

انسان در همان لحظه كه تصميم مي گيرد آزاد باشد، آزاد است. (فرانسوا ولتر)

انسان شريف، شريف ها را جذب مي كند و راه ماندن با آنها را مي داند. (گوته)

انسان محكوم است كه آزاد باشد، چرا كه به محض پرتاب شدن به اين دنيا، مسئول كارهاي خويش است. (ژان پل سارتر)

انسان مي‌تواند بيست سال، پي كاري را بگيرد و به اندازه‌ي بيست سال، تجربه‌ي گرانبها بيندوزد؛ يا اينكه بيست بار، پي كاري را بگيرد و…

انسان نمي‌تواند در گستره‌اي از زندگي خود با درستي و روراستي عمل كند، در حالي كه در ساير حوزه‌هاي زندگي‌اش، آلوده‌ي نادرستي‌هاست. زندگي، واحدي تجزيه‌ناپذير…

انسان هرگز آن چيزي نيست كه مي انديشد هست. (ميلان كوندرا)

انسان هوشمندي كه به هوشمندي خود مي نازد، به زنداني مي ماند كه به بزرگي زندانش مي بالد. (نامشخص)

انسانها بر دو گونه اند: يكي، او كه در تاريكي بيدار است و ديگري، او كه در روشنايي خواب است. (جبران خليل جبران)

انسانها هرچه حساس‌تر باشند، رنج بيشتري مي‌كشند. (لئوناردو داوينچي)

انساني ترين كار چيست؟ شخص را از شرمساري دور ساختن. (نيچه)

انسانيت يا انسان بودن، جوهر اصلي و جدايي ناپذير يا صفت تعريف كننده ي انسانها است. (توني ديويس)

آنكس كه به كسي ديگر حسد ورزد، دليل بر آن است كه اعتراف به برتري او كرده است. (نامشخص)

آنكه راستي نپويد، گرفتار آميزش با اهريمن است. فرزند اين آميزش فتنه و شورش است. (ارد بزرگ)

آنگاه كه خرد، شكست خورده ي خشم تو است، خود را انسان به شمار نياور. (نامشخص)

آنها كه بدترين بهره را از زمان خود مي برند، نخستين كساني هستند كه از كم بودن آن گله دارند. (نامشخص)

آه، بر چه ملال ها بايد چيره شد و چه مايه عرق بايد ريخت تا آدمي بتواند رنگهاي خودش، قلم موي خودش و بوم خودش…

«اهوره» تنها دادگستر [در جهان] است. پس آنچه خواستِ او باشد، همان خواهد شد. (گاهان)

اول ازدواج كن، عشق خودش به وجود مي آيد! (مثل انگليسي)

اومانيسم را بايد تنها خاكريز دفاعي در برابر “آشوب” ماده گرايانه ي جامعه ي معاصر به شمار آوريم. (نامشخص)

اي پير زنده دل، از گذشت عمر افسرده مشو؛ هر چند زمانه نيز موي تو را سپيد كرده، اما هنوز نيروي عشق كه زاينده ي…

اي كه در رنج و عذابي! تو آنگاه رستگار مي شوي كه با ذات و هويت خويش يكي گردي. (جبران خليل جبران)

آيا برده هستي؟ پس دوست نتواني بود، آيا خودكامه هستي؟ پس دوستي نتواني داشت. دير زماني است كه بردگي و خودكامگي در زن نهان گشته…

آيا مي‌خواهي خوب و در امان باشي، يا مي‌خواهي فرصتي پيش بيايد و آنگاه پيشرفت كني؟ (نامشخص)

ايده‌هاي بد و خوب، مي‌آيند و مي‌روند؛ شما بايد بكوشيد ايده‌هاي بد، ايده‌هاي خوب را از بين نبرند. (پرمودا باترا)

ايمان، زنجير ظريفي است كه ما را به ابديت پيوند مي دهد. (اسميت)

اين باورهاي ما هستند كه سرنوشت‌مان را رقم خواهند زد. (آنتوني رابينز)

اين در زندگي، يك اصل است: كمك به ديگران، كمك به خود است. (كيم وو چونگ)

اين عادت ما انسانها شده، كه هرگاه گم شديم، تندتر بدويم. (نامشخص)

اين ما هستيم كه سرعت گذر زمان را تعيين مي كنيم. (پائولو كوئيلو)

اين يك قانون كهن دنياست، قانوني نامكتوب [=نانوشته]: هر كسي كه چيزي بيشتر دارد، در همان دَم، چيزي هم كمتر دارد. (كريستين بوبن)