سایر اشعار نجم الدین رازی

بکشم به جان جفایش نکشم سر از وفایش طلبم همه رضایش دل و جان دهم برایش نجم الدین رازی

دوشم سحرگهی ندای حق به جان رسید کای روح پاک مرتع حیوان چه می‌کنی؟ تو نازنین عالم عصمت بدی کنون با خواری و مذلت عصیان…

بیدار شودلا که در این روزگار دون خفته دلند و دیدهٔ بیدار مانده نیست اندر سرای دنیی فانی عزیز من بسیار دل مبند که بسیار…

دل در جهان مبند جهان یار بی وفاست تکیه برو مکن که برو تکیه بر هواست با او بنوش باده که باری مقرر است داده…

خسروا بشنو فزونی از چو من کم کاستی راستی بتوان شنود آخر هم از ناراستی کی روا دارد خرد آزار حق جستن شها از برای…

شها توقعم از خدمتی چنین کردن نه جبه بود و نه دستار و طیلسان وردا نه جاه و منصب و نه احتشام بود و قبول…

به صبا پیام دادم که ز روی مهربانی سحری به کوی آن بت گذری کن ار توانی چو رسی به آستانش ز ادب زمین ببوسی…

کرده‌ای تکیه بر جهان و هنوز غدر و مکر جهان نمی‌دانی باز خواهد هر آنچه داد به تو عاریت، بی‌گمان نمی‌دانی بازمانی ز دولت جاوید…

پاک کن ز آلایش و آرایش خود راه را تا شوی سرهنگ عالی رتبت این درگاه را جغدوار اندر خراب این جهان ماوی مگیر تا…

عشق آمد و کرد عقل غارت ای دل تو به جان بر این بشارت ترک عجبی است عشق دانی کز ترک عجیب نیست غارت شد…

چون همایان جیفه پیش کرکسان انداختیم لاجرم بر کرکسان اکنون همایی یافتیم نجم الدین رازی

گر زعشقت خبر نداشتمی داغ آن برجگر نداشتمی عشق تو از کجا و من زکجا گر زحسنت خبر نداشتمی نجم الدین رازی

تو چه دانی چه آرزومندم به حیات تو ای خجسته خصال شادی جان من به دیدن تست چون شب عید خلق را به هلال نجم…

عشق را گوهر برون از کون کانی دیگرست کششتگان عشق را از وصل جانی دیگرست عشق بی عین است و بی شین است و بی…

در عشق یار بین که چه عیار می‌رویم سر زیر پا نهاده چه شطار می‌رویم در نقطهٔ مراد بدین دور ما رسیم زیرا به سر…

ما قلندروشان قلاشیم ما چه مردان جنگ و پرخاشیم شرط ما در وفای عشق آن است نخروشیم و نیز نخراشیم همچو پروانه شمع دوست شویم…

دارو سبب درد شد اینجا چه امید است زایل شدن عارضه و صحت بیمار نجم الدین رازی

هر که را این عشقبازی در ازل آموختند تا ابد در جان او شمعی ز عشق افروختند و آن دلی را کز برای وصل او…

دشمن ما را سعادت یار باد از جهان در عمر برخوردار باد هر که خاری می نهد در راه ما خار ما در راه او…

مرغان او هر آنچه از آن آشیان پرند بس بیخودند جمله و بی بال و بی پرند شهباز حضرتند دو دیده بدوخته تا جز به…

دعوی عشق جانان در هر دهان نگنجد وصف جمال رویش در هر زبان نگنجد نور کمال حسنش در هر نظر نیاید شرح صفات ذاتش در…

من سوخته دل تا کی چون شمع سر اندازم وز سوز دل خونین در جان شرر اندازم؟ درد دل من هر دم از عرش گذر…

دل بر کن از جهان و جهان را گذشته دان ز آن بیش عمر خود تو به غفلت بمگذاران در هر نفس مکوش خلاف رضای…

آن کس که دل به دنیای غدار می‌دهد نا پاک و سرد و واهی و غدار می‌شود تیمار کار خویش خور ار عاقلی که دل…

دستی چو نیست جیفهٔ مردار بس خسند آن‌ها که دل به جیفهٔ مردار می‌دهند دست از جهان بدار و ازو پای بازکش کان رایگان به…

گر صبحدم ز سوز غمت سر برآورم گرد از نهاد عالم و آدم برآورم هر دم هزار بار فرو می رود نفس تا کی نفس…

دل بی تو ز تو خبر ندارد در عشق تو خواب و خور ندارد با یار بگوی عاشقان را زین بیش بلند بر ندارد از…

ای دل مگر تو از درافتادگی درآیی ورنه به شوخ چشمی با عشق کی بر آیی عمری است تا به عالم سر گشته گشتم از…

ساقی تو بیار باده ز آن پیش کم دست اجل دهان بگیرد زآن باده که از پیاله عکسش حال گل ارغوان بگیرد نجم الدین رازی

ای کمالت منزه از نقصان ای جمالت مقدس از تغییر از خطایی که کرده ام همه عمر یا فتاده به بندگی تقصیر چو تو دانی…

دولت این جهان اگر چه خوش است دل مبند اندرو که دوست کش است هر که را همچو شاه بنوازد چون پیاده به طرح بندازد…

بر آتش عشق تو بسوزم گر سوختن منت بسازد گفتی که بباز جان چو مردان عاشق چه کند که جان نبازد نجم الدین رازی