رباعیات سلیم تهرانی

در بحر نیابد اگر از فیض تو قوت اورنگ صدف شود گهر را تابوت گر زان که نه لطف تو برو آب زند در آتش…

دستی به چمن دراز بر گل نکنم تکلیف نوا به هیچ بلبل نکنم هر گام افتم ز ضعف طالع صدجا گر تکیه به دیوار توکل…

میخانه طرب خیز چو طبع مست است دیوار غم از بلندی خم پست است مردافکنی و زور سبوی می بین گویی که ز خاک رستم…

امشب که فلک در پی عشرت سازی ست از رقص بتان به بزم آتشبازی ست قامت ز ادا رقص روانی دارد گردن ز اصول در…

ای شاخ گل این حسن قبولت نازم طرز نگه چشم فضولت نازم آهنگ سماع تو ز دف بیرون است چون سرو به رقص بی اصولت…

تا آمدن تو شوق را گشت یقین بندد ز طرب، خانه ی دل را آیین خود را برسان که شوق از اندازه گذشت جایی مکن…

در باغ، رخت چو سوی گل می آید رنگی تازه به روی گل می آید بلبل به بغل دود ترا هر ساعت کز پیرهن تو…

صبح است و نوای بلبلی می آید زان طره نسیم سنبلی می آید همچون مژه در دیده ی ما جا دارد خاری که ازو بوی…

نوروز شد و زد به گلستان ز فرح طاووس بهار، چتر از قوس قزح در بزم ز جوش گل ز بس جای نماند استاده چو…

الماس به زخم دل فگاران ریزند سیماب به جام بی قراران ریزند در موسم گل، قطره ی باران از ابر اشکی ست که در وداع…

ای غمزه ی تو نهاده رسم بیداد مژگان تو خونریز چو تیغ جلاد از داغ جدایی تو هفت اعضایم مچون نی هفت بند، دارد فریاد…

بی جذبه ی دوستان ز جا نتوان رفت هر راه که نیست رهنما، نتوان رفت فریاد مؤذن بشنو تا دانی ناخوانده به خانه ی خدا…

حال دلم از طرز نوایم پیداست سودا زده ام، ز هر ادایم پیداست در راه تو چون خامه ی بی پروایان آشفتگی ام ز نقش…

عارف که به سعی خویش از دنیا رفت مرغی به قفس بال همی زد تا رفت زین چاه که فکر تو به جایی نرسد منصور…

نه دل که چو گل به پیش یاری داریم نه جان که ازو امید کاری داریم چون شیشه ی ساعت از سپهر ناساز در سینه…

آن بلبل مستم که خروشم بردند ذوق سخن از لب خموشم بردند در عالم غفلتم عجب ذوقی بود افسوس که آن پنبه ز گوشم بردند…

ای دل چه نشسته ای که فرصت نفسی ست بشتاب به راه تا صدای جرسی ست در زیر فلک، پی گرفتاری ما چون خانه ی…

تا بلبل طبع دارد آهنگ غزل تا دل خواند قصیده ی طول امل باشد به بیاض گردن دشمن تو شمشیر تو پیش مصرع تیغ اجل…

در خانه مرا نه بیم ماند و نه امید نه قفل کنون به کار دارم، نه کلید آزادم از اسباب تعلق کردی چون دزد حنا،…

عید است، دکان زهد را تخته کنید چون آینه دل‌ها همه یک‌لخته کنید خواهید اگر لطیف و فربه گردد زنهار بط شراب را اخته کنید…

نوروز تو از گل به قدح سازی باد با لاله رخان کار تو گلبازی باد اوراق نشاط را به بزمت دایم شیرازه ز موج می…

از یک طرف آشنا و غیری داری وز سوی دگر، کعبه و دیری داری هر گاه درین دشت تماشاگاهی ست خوش باشد اگر دماغ سیری…

ای ساغر می اگر گهر می بودی مقبول جهان کی این قدر می بودی زین بیش عزیز هر نظر می بودی ای دختر رز اگر…

تا چند به هر بزم که می خوانندت از صدرنشینی چو مگس رانندت ای خانه خراب، مهره ی نرد نه ای جایی بنشین که بر…

در صبر اگرچه دل رسایی دارد با جور فلک چه آشنایی دارد چون سنگ به او رسد، یقین می شکند هرچند که شیشه مومیایی دارد…

عید تو به سامان ز طرب سازی باد انجام نشاط تو در آغازی باد تا بال همای عید باشد مه نو اقبال تو در بلندپروازی…

هرکس در کینه زد، دل آزاری دید از کرده ی خویشتن بسی خواری دید نرمی ست علاج کینه ی سخت دلان هموار شود سیل چو…

ای ابر، به گلزار تمنا بازآ جای تو چمن بود، ز صحرا بازآ اورنگ صدف صفا ندارد بی تو ای گوهر شهوار به دریا بازآ…

ای غیر که همچون مژه از گریه تری وز ذوق نوای عاشقی بی خبری از مرغ قفس ناله شنیدن دارد گوشی بگشای همچو گل، گرچه…

تا شد مه من سرو گلستان طبش از لاله و گل پر است دامان طبش روزی که خراب می کنی عالم را ای گریه ی…

دردا که ز دست، یار بگزیده برفت آرام و قرار دل غمدیده برفت شد دیده سفید و دل سیاه است، که گفت؟ کز دل برود…

عید تو همیشه در طرب سازی باد کار تو چو خورشید سرافرازی باد در بزم تو چرخ از سرانگشت هلال چون کاسه ی چینی به…

هرگز نرسانیده سعادتمندی از پهلوی خود فیض به حاجتمندی هرچند که چون پیاله گردید دلم غیر از خم می ندید دولتمندی سلیم تهرانی

ای از کرم تو بخل دایم در تنگ کجواج رود به راه، عذر تو چو لنگ تا کی به خزانه ام دهی وعده ی زر؟…

ای کرده جفای آسمان دلگیرت مگریز که سودی ندهد تدبیرت بنشین که ز نقش پا به هرگام زدن یک حلقه فزون می شود از زنجیرت…

تشویش سفر با دل ناشاد بد است با دست تهی چو کار افتاد بد است راضی شده ام به قرض هم گر باشد می دانم…

در وادی عشق، شعله خس پوش مکن از زمزمه ی شوق فراموش مکن بانگ خضر از برای گمراهی توست گر گوش تو آواز کند، گوش…

غیر از تو، حریفان همه ای حضرت میر یک جا شده ایم جمع چون شکر و شیر افکنده بساط عشرتی و داریم هریک بچه ای…

یخ بسته جهان ز بس ز تأثیر هوا شد موجه ی آب همچو موج خارا در صفحه به شکل نقطه گردیده الف از بس که…

ای آن که مسیح آنچه مجمل دارد از علم آن را دلت مفصل دارد راضی شده ام باز به ضعف دل خویش زین دردسری که…

این پیکر زرین که جهان گشته بسی آرام چو سیماب ندارد نفسی خورشید مگو، که این سپهر غماز هر روز ز بام افکند طشت کسی…

جمعند در انجمن چو ارباب عناد خیزد ز نفس درازی خامه فساد از پنج فزون گشت چو ابیات غزل بر پنجه ی او بود چو…

در دل همه در گره گشایی ست خدا با ما به سر لطف خدایی ست خدا مفلس چو شدیم، رو به او می آریم معشوقه…

کو ساقی، تا ره مروت سپرد یک جام می آرد، غم ما را ببرد زاهد چه مذاق خیره ای داشته است نزدیک شده دختر رز…