رباعیات جویای تبریزی

ز آغاز وجود خویشتن تا انجام هرگز نزدم در ره حق جویی گام افسوس که پرکار صفت از غفلت دورم همه در لغزش پا گشت…

دایم به سراغ سر کوی تو دوم تا جان دارم به جستجوی تو دوم با آنکه ز ضعف عنکبوتی شده ام بر تار نگاه رو…

پیدایی او اگر چه باشد به کمال بیگانهٔ دید ماست آن حسن و جمال همچون نرگس به هیچ جا ره نبرد گر دیده ز شش…

ای روی تو آفتاب در چشم تمیز وی زلف سیاه تو بود عنبر بیز عمرت گویم ولی ازین می ترسم کز نسبت او تو بی…

از سنگ جفایش دل غم پیشه شکست یعنی مینای صاف اندیشه شکست غیر از دل پر درد به ما هیچ نبود زآنرو گله پهن شد…