رباعیات اهلی شیرازی

گر درد دل از غم حبیب است مرا غم نیست که هم غمش طبیب است مرا از فخر جهانیان مرا عار بود گر فقر محمدی…

گر باده کشی مپوش و مستی بنما ور پاک روی خدا پرستی بنما در چادر پاک چون زن زشت مباش گر مرد رهی چنانکه هستی…

کس در پی آزار دل افکار مباد وز محنت شهوت دل کس زار مباد در قید فتد سگی که شهوت راند در لذت نفس کس…

عمری همه صحبت که و مه دیدم بس دلبری عاشقان واله دیدم این یافتم از جهان که هر چیز که هست ذوق طلب از یافتنش…

عاشق که غمی در دل آگاه ویست سوزی دگر اندر نفس و آه ویست با ناخوشیم چو خاطر دوست خوشست من نیز خوشم بهرچه دلخواه…

شیرین دهنی چون قندو لعلی چو نبات گوی زنخی چو قطره آب حیات گویند مبین و صبر کن در غم او صبرم نبود که بشنوم…

ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون چشمم بعنایت تو بازست کنون خیز از می کهنه روغنی کن به چراغ دریاب و گر نه…

زن را که بجام عیش دستی باشد بر شیشه عفتش شکستی باشد هر چند زن خدا پرستی باشد گر باده خورد خراب مستی باشد اهلی…

دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف یک صد شود از لطف خداوند لطیف ده یک چونمیدهد که تخم افزون به « کذا » طوفان فنا…

درمعرکه بگریز ز پیکان همه و اندیشه مکن ز تیر باران همه گر مرگ کمان کشد ببندیش که هست در قبضه قدرت خدا جان همه…

در طور فنا چو موسی از خود بگسل مستانه عنان هستی از دست بهل تا از شجر طیبه وادی عشق فریاد انا الله زند از…

خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین گل سایه فکند و سبزه ها سایه نشین ایام بهار و رونق عهد شباب خوش بودی اگر همیشه…

خر نیست کسی که از جهان ناز خرد یا عشوه این سپهر کجباز خرد خود را بغم جهان چرا بفروشم من بنده آن که از…

جز هجر نصیب عاشق بیدل چیست جز حسرت وصل او بمن واصل چیست گر من نگرم سیاهه دفتر عمر جز نامه سیاهی دگرم حاصل چیست…

تا کی رطب لبت باغیار رسد وز نخل قدت نصیب ما خار رسد لعل تو که خورد خون من حق منست روزی برسد که حق…

تا پیر و معلم از تو خرم نشود کار تو قبول خلق عالم نشود بشناس حق پیر که بی علم و ادب گر شخص فرشته…

بیمارم و هر کس که ببالین منست گر گفت دعای عمر در کین منست من عمر چه میکنم که دورم زبرت دور از تو دعای…

بر چرخ قدم نهی به سعی و حرکت وز چرخ کسالت افکند در رکت چرخ از حرکت این برکت یافته است از ما حرکت باید…

با درد خوش دلم چه درمان دارم؟ خاموش و خار غصه در جان دارم چون غنچه گرم باز گشایی ته دل بینی که چه داغهای…

ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل از سنبل خط کشیده صد پرده بگل در پیرهن حریرت ای شخص لطیف بادام مقشریست پرورده بگل اهلی…

ای همچو گهر در صدف سینه ما هر گوهر راز تست گنجینه ما حقا که غرض ز هستی ما نبود جز جلوه حسن تو در…

ای کرده چو ذره حسرت اندوز مرا چون سایه ز غم کرده سیه روز مرا خورشید رخا، مهل چنین مرده دلم باز آی و چراغ…

ای با تو عدم وجود هر چیز که هست غیر از تو درین خرابه دهلیز که هست؟ در دایره یی که بر وجودست محیط بیرون…

اهلی ز توفیق بد تبرا میکن از خلق ببر بحق تولا میکن چون معرکه جهان بلا انگیزست بنشین بکناری و تماشام میکن اهلی شیرازی

آنی که بحسن از مه و خورشید بهی از غمزه کسی ز خنده جان بازدهی گر میل چنین سرمه ز مژگان سازی خاکت ندهد کسی…

آنرا که اجل شکست پیمانه عمر وز جور اجل برون شد از خانه عمر گوید بزبان حال اگر فهم کنی کای رند نماز کن بشکرانه…

آن جو که بریده گشت از چشمه خود در گلشن خاک رفت و سیری بنمود از رنگ برنگ گشت و از شاخ بشاخ باز آمد…

آسوده بود هر که کم آزار بود آزار کننده خود دل افکار بود آزاده بود هما که مرغان نکشد شاهین که کشنده شد گرفتار بود…

از بنده هنر ارادت شاه بود گر دزد دغل کند نه دلخواه بود گر شه بخیانتش کشد ظلمی نیست عدل است و برین ارادت الله…

احمد سبب وجود آدم شده است او اول کار بود و خاتم شده است مقصود خدا نبوت و بعثت اوست او باعث هستی دو عالم…

یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر درمانده مساز بنده پیر فقیر عمرم همه خوش گذشت و این باقی عمر بر سستی حالم از کرم سخت…

یا رب بکرم نگاهدارنده تویی نقش همه را رقم نگارنده تویی هر چند که من تخم اهل میکارم کارنده منم ولی برآرنده تویی اهلی شیرازی

هر گاه که در معنی قرآن برسی بیشک بطلسم گنج پنهان برسی قرآن همه گنجنامه سر حق است گر فهم کنی به سر سبحان برسی…

هر چیز که در جهان نمودی دارد کی پیش بقای حق وجودی دارد در بحر وجود هر که زد چو حباب آخر عدمست دیر و…

هر چند حریف شاهد نغز شوی شهوت نکنی که سست و پالغز شوی شهوت چونی قند کشد شیره جان تا چون نو بوریا تهی مغز…

می خور که فلک نقد بقا میدزدد نور از دل و از چهره صفا میدزدد یکدم نبود که نیست در غارت ما سال و مه…

مشنو که کس از جهان رسیدست بکام خونابه دل بعاشقان داده مدام روشن شود از شفق که در دور فلک بیخون دلی نمیرود صبح بشام…

ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم باور نکنی بیا که سوگند خوریم ای کان نمک بی شکر لعل تو چند دندان بجگر…

گردون که همیشه خاطر آزار بود گر لطف کند هم نه بهنجار بود یک جو ندهد ز هر چه در کار بود چیزی که نبایدت…

گر کار جهان ز غصه بی تاری نیست ما را سر و سودای جهان باری نیست چون کار باختیار کس می نشود بهتر ز طریق…

گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر ور کم شود از زلف تو مویی کم گیر در کوی تو گر زبان ببندد اجلم فریاد سگی…

گر بخت مدد کند که بویی ببری برخیزی و ره بجستجویی ببری میدان فلک پر است از گوی مراد باشد که تو از میانه گویی…

فرزند نکو بر آر ای صاحب هش ور زشت بر آریش هم از پیش بکش انگور در اصل طبع خود شیرین است از تربیت تو…

عمریست که من کشته دیدار توام دیریست که مست چشم بیمار توام در جان منی ز عین دلجویی من منهم ز میان جان طلبکار توام…

عاشق که همیشه وصل یارش باشد از وصل ببوسه انتظارش باشد چون بوسه زند میل کنارش باشد پس عشق درین میان چکارش باشد اهلی شیرازی

شیراز که گل درو بصد لون بود مثلش نتوان گفت که در کون بود مصرست ولیک با عوانان چکند مصری که در او هزار فرعون…

سامان دل از بی سر و سامانی ماست آبادی ملک جان ز ویرانی ماست گر شد دل جمع ما پریشان چه غمست جمعیت ما هم…

زاهد، برخ آن مه چونگاه افکندت با اینهمه زهد در گناه افکندت گیرم ملکی بعشوه آن زهره جبین از اوج فلک بقعر چاه افکندت اهلی…

دل کو که حدیث دیگران گوش کنم یا با دگری دست در آغوش کنم لعل نمکین تو گرم یاد نکرد من حق نمک کجا فراموش…

دردی کش عشق جمله صافی بین است دریاب که مشرب حقیقت این است هر باده کز کف دوست رسد چون روی ترش نمیکنی شیرین است…