تمنا توانگر

مثل کوهی که در آغوشِ من است عمر نوحی که در آغوشِ من است تنِ سوزانِ مردِ زیبایی‌ست ـ این شکوهی که در آغوشُ من…

قتل‌های روحی از کشته کشته ساخته‌اند، مرده‌گان روحی دانه به دانه راه می‌روند! دریغ که هیچ محکمه‌یی برای این قتل‌ها وجود ندارد. اگر قرار بود…

سرت سلامت اگر روزگار یارت نیست نه روزگار؛ نه گیرم که یار یارت نیست کلاه خوب و قشنگی‌ست روی سر بگذار که سایه هست اگر…

خوشا به حال شکستی که می‌رسد از راه خوشا به حال همان کوه مانده در دل کاه خوشا به حال تو ای انتظار بیهوده خوشا…

تو ریشه‌ی منی! از تو آب می‌خورم! از تو بال می‌کشم! از تو نور می‌گیرم! قیچی برداشته‌ام افتاده‌ام به جانم برگ‌های رنج را دانه به…

بند هر پیراهنی از شانه می‌افتد گاهی شانه‌های ما چنان پیر و خسته می‌شوند که حتی بار آستین را هم نمی‌توانند تحمل کنند. چه برسد…

آوخ کابل جان! اگر می‌دانستیم روزی تو را از ما خواهند گرفت؛ لحظه لحظه‌ات را قدر می‌دانستیم. هوای پر دودت را؛ دریای خشکت را که…

‍ کی شده‌ست آغاز این راهی که پایانی نداشت درد من از اولش هم هیچ درمانی نداشت خوانده‌ام من شعرهایم را یکایک مو به مو…

‍ در گلویم نشسته‌ای ای بغض، استخوان بودنت نشد باور ای زبان تمام عاشق‌ها بی‌زبان بودنت نشد باور گرگ بودم و اعتماد تو بود ختم…

‍ از حرف از سکوت در این شیشۀ دراز رخ، عطر تن تو را حبس کرده‌ام! ای‌کاش می‌توانستم بوسه‌ات را نیز در شیشه‌یی حبس کنم…

نامۀ یک ‌صد و بیست ‌و هشتم آه ای گمشدۀ پیدا! ای معنی به دنیا آمدنم! که تا چشم باز کردم تو را دیدم و…

مادرم یک‌دامن، گل‌داشت و یک‌کوه، سنگ دلش نیامد سنگ را روی سرم خراب کند! یک‌دامن گل را روی سرم ریخت و خودش در دل سنگ‌ها…

قد می‌کشد گیاه غزل با صدای تو انگار پر شده است دلم از هوای تو معنای زنده‌گی من انگار مردن است تنها به خاطر تو…

سر مانده بی‌کلاه، به دادم نمی‌رسی؟ ای مرد بی‌سپاه، به دادم نمی‌رسی؟ تسبیح‌های من سبب دوری‌ام شدند «هَیَ‌عَلَی‌الفَلاَح» به دادم نمی‌رسی؟ گیرم که رستگار شدم…

خون اندوه، رگ‌های مرا آبیاری کرده است از گیسوانم جنگل می‌روید از دهانم دود می‌جهد از گونه‌هایم اناب از پیشانی‌ام خورشید… باغ‌بان از دست رفته‌ی…

تو را نمی‌دیدند. تو را نمی‌شناختند. چنان عاشقانه نگاهت کردم که نگاه‌ها عاشقت شدند. چنان راز طلایی وجود تو را به تمام جهان شرح دادم…

به اتوبان بزرگی که خیابان وصل است؛ به درختان حجیمی که گلستان وصل‌ است و به راهی که به من وصل می‌شود؛ تا کوچ و…

ای آدمک کوکی! ای کوکیِ سرگردان! من مانده به تو خیره، تو مانده به من حیران ای منتظرش یک عمر با قهوه‌ی یخ‌کرده هر روز…

‍ ما کفتر و بازیم نه یک روح، نه یک تن لعنت به دل تنگ تو، لعنت به دل من بس‌کن که ازین قصه دلم…

‍ روبروی تو می‌نشینم با ….آنچنانی که دوستت دارم با زبانی که دوستم داری؟ با زبانی که دوستت دارم روبروی تو ماه‌ها همه‌گی لب‌شان تا…

‍ امروز بیش از پیش خود را خسته می‌بینم این قلب مادر مرده را بشکسته می‌بینم لب‌های پستت بوسه ارزان می‌دهند؛ اما از ساده‌گی هر…

یک‌روح مانده است، دوتا استخوان به‌هم این است انتهای دو تا یار جان به‌هم جز چشم‌های خیره به هم غرق در سکوت دیگر چه گفته‌اند…

می‌چکم از غم تو آب مقطر شده‌ام من که از تشنه‌گی روح مکدر شده‌ام عطر یک مرده به حلقوم اتاقم پیچید آه ای مرگ! ببین!…

مبارزه در فضای آزاد نوزادان ما در گهواره می‌جنگند پیران ما در بستر بیماری می‌جنگند زنان‌مان‌ در خیابان می‌جنگند مردان ما پشت میز کار می‌جنگند…

قوانین تو را که برای من وضع کرده بودی در دستان تمام زنان دیدم و لرزیدم چون شاخه‌ گل سرخی که برای من آوردی و…

دیگر هیچ پرده‌یی حق مرا از نور آفتاب نمی‌گیرد زیرا دیگر آفتابی در آن‌سوی پنجره نیست! پرده‌ها را کنار نزنید! دیگر هیچ سروی مانع چشم‌انداز…

خدا زن را برهنه آفرید. خدا از رفتن تو با خبر بود. تو که نباشی… لباس رنگارنگ به چه کارم آید؟ ــ بلند؛ ــ کوتاه؛…

تو مثل نقاشی‌های کودکی من می‌مانی؛ مثل نقاشی‌ آدم‌های ابتدایی بر دیوار غار؛ مثل رؤیای شکار بوفالو به مرد گرسنه‌ی غارنشین؛ مثل آرزوی کِرم زمینگیر…

بمان کنار همان خواهر نداشته‌ات که سرزمین تو یک عمر خواهرت باشد و بغض کوه ستبری به روی شانه‌ی تو غریو قله‌ی پامیر در برت…

اشک دارد کم کم از اندوه بالا می‌رود مُرده‌یی در شهر من از کوه بالا می‌رود روح افتاده‌ست در پای تن بالانشین خواب می‌بینم؟ که…

‍ کنون با مغز بیمارم، چه است عیدی که من دارم؟ ندادم دل به دستانش که از او دست بردارم من و تنهایی و دوری…

‍ دو باره پر شدم از فکرهای پوچ و خراب شکست پشت شکست و عذاب پشت عذاب تو ای ستاره‌ی خورشید یأس و نومیدی دگر…

‍ آسمان گشته است نامم که، اشک‌ریزان به پات بنشین‌ام به بهاران که می‌رسد مشکوک؛ به پرستوی شاد بدبین‌ام تلخی روزهای شیرین و تلخی قرص‌های…

یک‌سو من و حکایت نابی به نام تو بیداری خموشم و خوابی به نام تو در بین دست‌های من استی و نیستی دریا منم همیشه…

می باخته بر آن دو لب مدهوشش آغشته‌ی آغوش و لب خاموشش تب نیست اگر شعله‌ی آتش شده‌ام خورشید مرا گرفته در آغوشش تمنا توانگر

مرا با درخت اشتباه گرفتی؛ درختی که تحمل تیرباران برف و باران و توفان را دارد درختی لطیف شدم فریاد تو چنان صاعقه‌یی برق‌آسا و…

کاش مرا مجالی بود که با اسب تنهایی به کوچه‌باغ گذشته باز گردم به تازه‌گی گل‌دان‌ها به آفتاب‌های دل بام به سلامتی سلام‌ها به گرمی…

روز، ماه، سال مناسبت‌های مختلف عمر ما چقدر از این تاریخ‌ها دارد؟ ما تمام تاریخ‌های عمر خود را به نام یک نفر می‌کنیم و نمی‌دانیم…

خورشید بر تاس، دخترک نشسته است لب پنجره به ناز. خورشید بر سر برهنه‌اش می‌تابد، آفتاب از این همه برهنه‌گی عُق می‌زند. دخترک لب پنجره…

تنم را در زیر دیوار انداختی؛ بینی‌‌ام را به دودکش‌های بخاری سپردی؛ ناخن‌هایم را به شیشه‌ها کشیدی؛ موهایم را لای چرخ گوشت انداختی. از کدام…

بگذار! با رفتن؛ به آغوش تو برگردم هرچند از این آمدن‌ها سخت دل‌سردم خورشیدی و گرمای تو کافی‌ست؛ بی‌غم باش! بی‌غم اگر مانند قلبت من…

از گذشته‌ها کدام بانوی زیبا؟ دروغگوی بزرگ دگر بس است تمنا، دروغگوی بزرگ تو مست خنده و شوخی و من عروسک کوکی فقط برای تماشا،…

‍ کم‌کم رسیده است به پایان خود جهان حتا گرفته است زمین، دست آسمان آری تو رفته‌ای و قیامت شده به پا رنجی‌ست در درون…

‍ چنان به گریه دچارت کنم که برگردی مگر که درک کنی بر سرم چه آوردی تو ای حقیقت خورشید؛ معنی گرمی! کجای کار تو…

‍ اگر چه نفرتم از زنده‌گی‌ست می‌دانم ولی گرفته‌ام آن را به چنگ و دندانم برای مردن خود ساده اشک می‌ریزم برای زنده‌گی‌ام ساده شعر…

یک‌روز پس از فراموشی به پاییز رفتم به پاییز ماندم به پاییز دهان‌کجی کردم من به خزان موهایم به زمستان خنده‌هایم دست هر پاییزی را…

من یک دخترم خدای ناز و طنازی؛ اما به جای آن‌که جوانی و لطافتم را به زنده‌گی و خاک مرگ بسپارم از لطافت دخترانه‌ام لباسی…

ما کفتر و بازیم نه یک روح، نه یک تن لعنت به دل تنگ تو، لعنت به دل من بس‌کن که ازین قصه دلم سخت…

عکسی از میز عکسی از گل‌دان میز، عکس کفش‌هایی به پاهای تو عکس پاشنه‌های بلند کفش من عکس سرخی تیزِ لب‌سرین عاشق عکس تو آن…

دیباچه‌ی نوروزی و تنهایی ما ای شهر پر از بغض تماشایی ما اندوه ملولی‌ست مرا می‌کاود بغضی که میان چای من می‌گرید شهری که بدون…