اشعار و قطعات پراکندهٔ اوحدالدین کرمانی

بر زمین آن درخت چیست که او همنژاد سرمناره بود برو برگش زمرّد و لعل است مگر اصلش زسنگ خاره بود بر سر او نشسته…

اگر به حضرت عالی نمی شوم چاکر نه آنک بهتر از آن مأمنی تواند بود ولیک خاک جناب تو درگذشت از آن نصیب دیدهٔ همچون…

جانا به جز از یاد تو در سر هوسم نیست سوگند خورم من که به جای تو کسم نیست امروز منم خسته و بی مونس…

به شب چندان خور ای جان بادهٔ ناب که راهی وا در و دیوار بینی نه چندانی که چون تا کاهی از خواب درآیی ……

به شرط آنکه هر کاو مست گردد شود زاین تابخانه تا به خانه وگر او با حریفی مست خسبد گناه خود ز خود داند زمانه…

در رثای شروانشاه اخستان جمیع الناس غمگینٌ که شروان شاههم مرده است وفات شاههم اکنون طرب من قلبهم برده است بهذا الصرصر العاصف کزو شروان…

ما تو را حرمتی اگر داریم نه زاندیشه ای است یا بیمی یا زمال تو، گر بسی داری چشم داریم بر زر و سیمی لیک…

مهتری باش و هرچه خواهی کن نه بزرگی به مادر و پدر است نافهٔ مشک را ببین به مَثَل کاین مثالی بزرگ و معتبر است…

نسخهٔ معجون اُسقُف تربد فلفل سیاه قاقله سمقونیا گیر یک مثقال از هر یک اگر سازی دوا نیمهٔ مثقال بسباسه بیاور زنجبیل با قرنفل دارچینی…

عنقاء مُغر بست درین دور خرّمی گم گشت خرّمی زجهان همچو آدمی چندانک در صحیفهٔ عالم نگه کنم غمخواره آدم آمد و بیچاره آدمی هر…