احمد ضیا قاریزاده

‎سر به سر مجلس ‎قضا نصيب كه كرده است اينقدر مجلس؟ ‎به غير ما كه نماييم سر به سر مجلس ‎چنانكه مجلسيان تا به گوش…

رنگ هاى رفته بيا اى نى نواز آواز بر كش خروشى از گلوى ساز بر كش بهار رنگ هاى رفته برخوان نوا هاى كهن را…

ديروز مادرى به گدايى كشيد دست از زير برقعى كه به جز آستر نداشت صد پاره بود پيراهن پينه پينه اش چيزى بنام جامه زپا…

در وصف بهار نو بهار آمد که بلبل باز بال و پر کشد شاهد گل از سر دیوار گلشن سر کشد گردن شاخ از شگوفه…

‎خون شهيد ‎گلى ديشب به داغ لاله بگريست ‎كه اين آتش بسر سودايي كيست ؟ ‎چرا در كهساران يكه و زار ‎به داغ نامرادى ميكند…

‏‎خبر دارى كه امر سنت ما ‏‎سلام عليك، عليكم السلام است ‏‎بدين امر بسيط و ساده بگراى ‏‎كه ما را بهترينِ احترام است ‏‎استاد ضياء…

‎جلوه گاه ‎عجب خواب زيرك فريبست عمر ‎كه صد سال اگر نيز باشد دمي ست ‎نماند به جا و نماند به جا ‎اگر روز خوش…

پير روزگار فراكش نغمه اى موزون خود را بده ساز شفا قانون خود را الا اى نينواز از سينه اى ناى برون آور دُر مكنون…

‏‎بوى كافور ‏‎نى بهار و گل و نه سرو ياسمن گم كرده ام ‏‎رنگ و بوى نالهء مشك ختن گم كرده ام ‏‎سيل بى پرواى…

‎بلا گردان چشمانت دل سودائى دارم ‎بيا اى جان بقربانت كه جان فرسائى دارم ‎كند آهوى چشمانت چراغان كوه و صحرا را ‎فروغ اين شبستان…

اين خيل خران خانه خرابم كردند برباد به آتش همچو آبم كردند صد شكوه نا گفته گره ماند به دل خاموش به صورت كتابم كردند…

آن روز كه مشرق را هنگام قيام آيد اين دشنه جوهردار بيرون ز نيام آيد افغانى و ايرانى، ترك و عرب و هندى سازند چنان…

استاد بزرگوار سلجوقى مجموعه ي افتخار سلجوقى گم كرده جوانى پر از غوغا اى پير خرد شمار سلجوقى اى بلبل باغ خواجه انصار اى رازى…

‏‎ميهن اى ميهن ‏‎مكن از شمع رويت نااميدم ميهن اى ميهن ‏‎كه من پروانه ى هردم شهيدم ميهن اى ميهن ‏‎ببخشا سرمه ى بينش، به…