مقطعات رشید الدین وطواط

ای جهان کرم رئیس الدین ای جهان در طلب رضای ترا بر سپهر معالی آن بدری که نپوشد زمین ضیای ترا مجلس ما پر از…

نه من از آسمان گردنده خدمت تو بجان طلب کردست ؟ تا تو اشعار من طلب کردی روح در قالبم طرب کردست خاصه ، آن…

چاکران تو گه رزم چو خیاطانند گر چه خیاط نیند ، ای ملک کشور گیر بگز نیزه قد خصم تو می پیمایند تا ببرند بشمشیر…

پیش انواع فضلت ، ای صابر کثرت اختران قلیل آمد نظم تو خطهٔ خراسان را همچو در خلد سلسبیل آمد نکتهٔ خاطر چو آتش تو…

مهی ، کندر سمرقند از لب او نبات مصر را جان می فزاید اگر طوطی طبع جان فزاید بشاخ شکر نابش گراید بشولد مر طبق…

هست ابوبکرخته در دانش لیک در عهد و در وفا خامست با هر آن کس که دوستی دارد غایت آن ز صبح تا شامست رشیدالدین…

ای فخر جهان ، جمال دولت آفاق بتو جمال دارد گردون ، که بروست مطلع سعد دیدار تو را بفال دارد هر اهل هنر ،…

ای فخر عصر، مؤتمن دین ، امین ملک در دل ترا ز آتش انده مباد سوز با سور و پا سروری و تا هست روزگار…

دو عمر آورد پیدا روزگار هر دو را نام پدر عبدالعزیز آن عمر را عدل بود آیین و رسم این عمر را عدل هست و…

ای همه عاقلان بطوع و بطبع سوی خاک در تو پوینده ای همه فاضلان بنظم و بنثر مدحت مجلس تو گوینده چون نسیم شمایل تو…

ای شمس دین ، نظام معالی ، جمال ملک ای زیر پای قدر تو گردون شده بساط طبع تراست از ستم و بخل اجتناب رأی…

ای شمس دین و دولت ، ای صدر شرق و غرب ای از همه خصال بدی گوهر تو پاک احباب را ز مایدهٔ جود تو…

شمس دین ، صورت ، بو الفتح ای در فضل بر دلت مفتوح ای تو شیر و غابروز مصاف وی تو ابر سخا بوقت صبوح…

سوار فضلی ای نجم دین و می سازد زمانه ساعد جاه ترا ز فخر سوار یسار برده فراوان یمین مادح تو از آن گزیده یمین…

ما بندگان ، اگر چه جداییم از درت پیوسته در دعای و ثنای تو مانده ایم بر ما شب حوادث گیتی دراز گشت در آرزوی…

سرای ترا ، شهریارا ، ز نزهت بهر گوشه صد بوستانست گویی بروزی رسند از در او خلایق در او در آسمانست گویی رشیدالدین وطواط

آوخ ! آوخ ! وای وای و درد درد! دل ز درد آزاد داری روی زرد از رخ زردم روان و ز دل روان وز…

دانی ، شها ، که دور فلک در هزار سال چون من یگانه ای ننماید بصد هنر گر زیر دست هر کس و ناکس نشانیم…

تاج اسلام شمس الدین ، گشتست خاک صدر تو آسمان را تاج تحفه داده ترا عنایت حق سیرت و نام صاحب المعراج هست عزم ترا…

اگر آید ز دوستی گنهی بگناهی نباید آزردن ور زبان را بعذر بگشاید باید آن عذر نیک بپذردن زانکه نزدیک بخردان بترست عفو ناکردن از…

از وفات جمال الدین یوسف مندرس شد رسوم فضل و ادب صد هزاران هزار عالم و علم در دو گز خاک رفت ، اینت عجب…

از مرگ رافع بن علا، آن جهان جود از رفعت و علا بجهان در اثر نماند نه شخص او برفت، که شخص کرم برفت نه…

من همان گویم کان لاشه خرک گفت و می کند بسختی جانی چه کنم ؟ بار کشم ، راه روم که مرا نیست جزین درمانی…

ندارم جامه ای ، ای شاه عالم که با او نزد هر مردم نشینم زمستانست و چون سیرم برهنه من غر زن مگر در خم…

ای شمی دین جمال تو اصل سعادتست درگاه فرخ تو سپهر سیادتست هم عفو احتمال ترا رسم سیرتست دور سپهر هست چنان کت ارادتست من…

ای ز نور شراب خانهٔ تو روی آفاق همچو دست کلیم یک صراحی شرابمان بفرست باشد این نزد همت تو سلیم هست نایافت باده اندر…

گزین فخر دین ، آن شجاعی، که چرخ مرو را بمردی قرینه ندید بجام رضا همچو مردان مرد شراب قضا بستد و در کشید ز…

روسبی خواهران زنی چندند که خری را بیک نواله کنند در وثاق من آمدند امروز تا بلا را بمن حواله کنند دفع ایشان نمی توانم…

ای شمس دین ، امیر تویی بر مراد دل و آنکس که دشمن تو ، اسیر حوادثست تو واحد جهانی و ثانی آفتاب و اسلام…

چون ز شعبان گذشت بیست ، مباش بشب و روز بی شراب دمی همه جام بزرگ خواه ، که خرد نکند وقت احتمال همی رشیدالدین…

جز بنان تو، ای شهاب الدین مشکلات علوم حل نکند آنچه رأی تو کرد در گیتی قرص خورشید در حمل نکند سعد از حاسدت خبر…

خدایگانا ، رنج فراق مجلس تو دراز گشت ، مرین را نهایتی باید ز بارگاه تو دوری عقوبتیست بزرگ درین مقابله آخر جنایتی باید رشیدالدین…

ای رافع علا ، ز وفات توام غمیست کان غم نگشت خواهد هرگز گذارده صد بار گر ببارم از دیده خون دل یک حق نعمت…

ندارم جامه ای ، ای شاه عالم که با او نزد هر مردم نشینم زمستانست و چون سیرم برهنه من غر زن مگر در خم…

ای صدر شرق و غرب خداوند شمس دین خصم ترا مباد ز انده فراغ دل آثار شکر تو فضلا را غذای روح انوار مهر تو…

فخر دین ، اعتقاد من دانی که همیشه هوای تو جویم دورم از مجلست و لیک مقیم در مجالس دعای تو گویم سال و مه…

طبعت ، ای صابران اسمعیل هست دریا ، که درهمی زاید لفظ تو گوش و گردن معنی بجواهر همی بیاراید نثر تو شمع انس افروزد…

آمدم سوی سرای شمس دین بازگشتم چون جمال او نبود من چه خواهم کرد بی او آن سرای؟ تشنه را از ساغر فارغ چه سود؟…

ز آن روز که گفتی : پس ازین جور کنم کم بسیار بیفزودی و کم هیچ نکردی گفتم : نکنم با تو وفا ، ترک…

ز مرگ شاهزاده نصرة الدین نه دل را ماند قوت ، نه زبان را جهانی بود در انواع مردی که داند مرثیت گفتن جهان را؟…

از خدمت مخلوق باز کش ای نفس عنا کش ، عنان خویش تا سیر شوی تو ز نان او سیر آمده باشی ز جان خویش…

شها ، دست و تیغت در ایوان و میدان یکی زر فشاند، یکی سرفشاند شمال سحرگاه الطاف برت گل باغ آمال را بشکافند سرشک سحاب…

صفدری ، که از هنر اوست معالی دلخوش دولت افگنده بدرگاه رفیعت مفرش میر زنگی حبش ، آنکه حسامش کردست روز اعدا بسیاهی چو رخ…

ملک شاعران بنظم و بنثر خادم صدر خود ، مرا بستود تا بدان نظم و نثر حرمت او نزد اشراف مملکت بفزود نظم و نثری،…

شهاب الدین، سپهر فضل ، صابر فضایل هست ذاتت را بفرمان خرد با جان تو جستست وصلت هنر با طبع تو بستست پیمان شعار تست…

احوال بنده باز نظامی گرفت نو اسباب عیش بنده قوامی گرفت نو بی صیت و نام بود وز عدل خدایگان صیتی گرفت تازه و نامی…

قطب دین ، گر برفت نصرة دین شد بشمشیر ملک را قاضی خلد الله دولة الباقی قدس الله مهجة الماضی رشیدالدین وطواط

شمس الدین ای ز فیض مکرمتت شده اطراف دشت همچو ریاض تویی از روی قدر آن جوهر که ترا هست نه فلک اعراض چشم حق…

نگردد رزق خلق افزون بطاعت و نه نقصان پذیرد از معاصی و لیکن طاعت و عصیان دهد بر در آن روزی که یؤخذ بالنواصی رشیدالدین…

جواب کریم جمال خراسان رسید و بدان انس جان می فزاید ز هر خط او اندهی می گریزد ز هر لفظ او مشکلی می گشاید…