محمد اسحق فایز

از زنده یاد اخوان ثالت با روزگار ما چه خوب می خواند: سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت… در این هوای سرد زمستانی،مطالعه چند باره…

مویه دارند و زار می رقصند واژه های اسیر در قاموس بستۀ اسم و مصدر و فاعل، می کشند هی نفیر در قاموس: “دست و…

کجا آخر برم ای آسمان بی آسمانی را زمینِ سخت و سختی هایِ تلخِ زنده گانی را مگو، ما ناز پروردِ تنعم بوده ایم، این…

زنده گانیِ ما چو دامنِ شب، زیرِ این آسمانه دود شده تهِ چشمانِ روحِ خستۀ ما، مشت ها خورده و کبود شده کوله بارانِ کوچِ…

در جایِ پایِ شهریارِ زنده یاد، رفته ام: در هوایِ روشنایی، زندگانی می کنم فصلِ گل، در صبح گه هایِ خزانی می کنم پیشِ تاراجِ…

ترا گُم کرده ام در پشتِ آن گرد و غباری ها ترا گُم کرده ام در دشت و کوهِ بی بهاری ها صدایت می کنم…

با سبزه و گل آمده نوروزِ خوش آیین وین هیمنهٔ حِشمت و پیروزِ خوش آیین او، آمده در جانِ طبیعت بِدَمَد دَم از ابر گهر…

از دویدن مانده ام گر، گام گام می شوم در راه سویت ای امید می رسم گر در برت پیرانه سر درد دوری کرده است…

مرا از من برون آور، دریدَستَم پلنگِ خود سرم شد سالها گرمست، بی پروا به جنگِ خود اگر چه نوبهاری داشتم، در وحشتِ توفان –…

غمی که در دلِ تو جاکند، همش خواهم، که دردِ خاطرِ ناشادمانِ من باشد الهی! مظهرِ عشقِ تمامِ آدمیان، نشانِ تیشهٔ فرهادِ کوه کن باشد!…

دلتنگم و در چنگلِ ما و منِ خویشم ای درد چه خواهی تو ازین حالِ پریشم در دامنِ طوفان به تقلا شده ام، باز افتاده…

حسِ مغمومِ بی تویی در من، ناله ای زارِ تختِ خواب شده نقشِ امید در سراسرِ ذهن، در تموزان شده، سراب شده ای جدا مانده…

پایهٔ تقدیر اگر سست است، تدبیر از شماست! ای که دستانِ نیازِ ما بسویت در دعاست! ما گرفتارانِ وادی هایِ دشواری، مدام ضَجه کردیمت، صدا…

با من چه کرده ای که هوایی شده دلم پُر بیم از درایِ جدایی شده دلم شب ها نگاهِ من به درِ خانه مانده است…

از زنده جانِ مرده، منم زنده جان هنوز کاینگونه سر ز خرمنِ آوار می کشم، تا چیغِ من بلند شود تا به عرش تو ای…