فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة اوحدالدین کرمانی

تا بتوانی مدام می باش به ذکر کز ذکر تو را راه نمایند به فکر محرم چو شدی در حرم اجلالش بینی به عیان تو…

جز حق حَکَمی که حکم را شاید نیست شخصی که زحکم او برون آید نیست هر چیز که هست آنچنان می باید وآن چیز که…

چون معترفم بدانچ سرمستی هست در حضرتت افلاس و تهیدستی هست من آنِ توَم، تو را چه باشد؟ هیچی تو آن منی مرا همه هستی…

در دیدن روی یار اگر چشم شوی باید که زپای تا به سر چشم شوی با کشتن و سوختن همی ساز چو شمع تا چشمهٔ…

دستی نه که از دل گرهی برگیرد پایی نه که بار گنهی برگیرد ترسم که زبی دلی سرانجام دلم از سینه برون رود رهی برگیرد…

زین گونه که حال ماست ای بار خدای گر دست نگیری تو در آییم از پای [یا] صبر کرامت کن و تسلیم و رضا یا…

کی عقل به سر حدّ جمال تو رسد بی جان به سراچهٔ وصال تو رسد گر جملهٔ ذرّات جهان دیده شود ممکن نبود که در…

ماییم به عشق تو تولّا کرده وز طاعت و معصیت تبرّا کرده آن را که عنایت تو باشد باشد ناکرده چو کرده، کرده چون ناکرده…

مؤمن که به صدق ازو نرنجد چیزی در پیش دلش جز او نسنجد چیزی حق بر عرش است و عرش دانی چه بود آن دل…

یا رب بپذیر از کرم آوردهٔ ما بنگر به طریق لطف در کردهٔ ما ما ننگ به زیر خرقه پنهان داریم تو از کرم و…

یا رب زقناعتم توانگر گردان وز نور یقین دلم منوّر گردان اسباب من سوختهٔ سرگردان بی منّت مخلوق میسّر گردان اوحدالدین کرمانی

امیرالمؤمنین حسن علیه صلوات الله ای ماه زحسن خلق تو یافته بهر پر مشک زباد خُلق تو جملهٔ دهر در هر دو جهان کجا توان…

انعام تو هر گرسنه را می پرورد هر تشنه زجوی فضلت آبی می خورد دل در پی اومید تو شادی می کرد هم بخت بد…

ای آنک برِ تو قدر دارد آهی درویشی را فضل نهی بر شاهی آنجا که عنایت تو باشد باشد کاهی کوهی وگرنه کوهی کاهی اوحدالدین…

ای راهنمای راه خوبان ازل وای طعمهٔ حضرتت نه علم و نه عمل بی علم و عمل به حضرتت راهی نیست وانگه به بر محققان…

بر من در رحمت که گشاید جز تو شادیّ دل من که فزاید جز تو از گرد ره تو سرمه ای ساخته ام زان در…

تا برد به غارت غمت از من دل و دین با هیچ کسم نه مهر مانده است نه کین دنیا و دلی داشتم و جان…

جز در غم تو شادی من نفزاید جز در طلبت جان و دلم ناساید خاک در تو چو سرمه در چشم کشم ملک دو جهان…

خواهی که ببینی دل کارآگه را و از خود به خدا عیان ببینی ره را بر تخت درون نشان به شمشیر زبان شاهنشه لا اله…

در دیدهٔ ما نگر جمال حق بین کاین نور حقیقت است و انوار یقین حق نیز جمال خویش در ما بیند این فاش مکن که…

دعوی طلب گرچه مجاز است از تو سرنامهٔ دهر بی نماز است از تو گر معصیتت هزار چندان باشد نومید مشو چو بی نیاز است…

شبهای دراز با غمت می سازم پوشیده چنانک کس نداند رازم میدان بلا و من درو می تازم دل رفته و می روم نه جان…

کس نیست که چون من زتو دل تافته نیست سررشتهٔ وصل تو کسی بافته نیست لطف تو مگر دست بگیرد، ورنه راه تو به پای…

محکوم قضا که بنده خوانند او را بر بالش شرع کی نشانند او را گر چرخ به کام تو نگردد بمرنج کاو نیز چنان رود…

نه چارهٔ آنک با تو گردم همراز نه زَهرهٔ آنک از تو برآرم آواز کارم زتو البته نمی گیرد ساز کار من بیچاره حدیثی است…

یا رب به خودم هیچ نفس وامگذار بر من در طبع بوالهوس وامگذار هر چند که بر درت کم از هیچ کسم از خویشتنم به…

یا رب ما را زخود هراسان گردان بر ما ره رسم طلب آسان گردان مردیم زعیب خویش ما را به کرم از جملهٔ خویشتن شناسان…

آتش نزند در دل ما الّا او کوته نکند منزل ما الّا او گر جمله جهانیان طبیبم گردند حل می نکند مشکل ما الّا او…

الاسرار در نقطهٔ خویشتن مرا مشکلهاست همچون سر و پای دایره ناپیداست آن به که ازین قاعده بیرون آییم کاین کار به پرگار نمی آید…

آنها که درین جهان زغوغا برهند از خرسندی و از مدارا برهند یا رب تو بدانچ هست خرسندی ده تا ما برهیم و خلق از…

ای آنک به دوست جان دشمن بخشی مسکینان را هزار مسکن بخشی بر درگه تو پیر شدم گرچه بدم شاید که مرا به پیری من…

ای لطف تو زهر نیستی را تریاک وای قهر تو از نیستی ما بی باک از خاک ترابی که کنی آب حیات پس آب حیات…

بردارد اگر بر درش افکنده شویم آزاد کند زصدق اگر بنده شویم ای آنکه زمرده زنده بیرون آری ما را نفسی ده که بدان زنده…

تا با خودم از هر دو جهان بیرونم چون بی خودم از هر دو جهان افزونم این حال که هست شرح نتوانم داد دانم که…

چندانک نگاه می کنم از چپ و راست می ترسم از آن دمی که آن دم نه سزاست قول من و فعل من همه عین…

چون من به تو دادم دل و دین بس باشد نفرین توم از آفرین بس باشد من می گویم جمله تویی من هیچم تسبیح بزرگ…

در دیدهٔ دیده ام تویی بینایی در لفظ و عبارتم تویی مبنایی در هر قدمم راه تو می بنمایی ای من تو شده تو من…

دل گفت که ای جان من آن زهره کراست کز خاک در تو توتیا یارد خواست از ذات منزّهی و از عیب جدا تو پاکی…

عقل ارچه همه علومها می داند در دانش تو رسد فرو می ماند ای دوست تویی که هستی خود دانی آن کیست تو را چنان…

گر هست سعادتت چه شکّر چه شرنگ ور زانک شقاوت است چه صلح و چه جنگ از هر چه ازو می رسدت از بدو نیک…

مجنون پریشان توَم دستم گیر چون می دانی کان توَم دستم گیر هر بی سر و پای دستگیری دارد من بی سر و سامان توَم…

نقاش ازل چو نقشها می پرداخت کس نقش سعادت از شقاوت نشناخت امروز هر آنک از پی مقصودی تاخت آن یافت که دی قدر برای…

یا رب تو دل مرا مصفّا گردان وز خدمت غیر تو مبرّا گردان کاری که صلاح ما در آن خواهد بود بی منّت مخلوق مهیّا…

یا رب مددی زلطف تعیینم کن تحصیل رضای خویش آیینم کن داعی اجل چون طلب روح کند توحید به وقت نزع تلقینم کن اوحدالدین کرمانی

از خلق نه کاهد نه فزاید کاری الّا به خدای برنیاید کاری ای آنک گشانیدهٔ هر کار تویی تا تو نگشایی نگشاید کاری اوحدالدین کرمانی

استاد چو صانع آمد و چابک دست آسان باشد به نزد او بست و شکست در صنعت او چنانک خواهد پیوست گه هست کند زنیست…

آنجا که نه پیدا نه نهان در گنجد کی داعیهٔ سود و زیان در گنجد اما چو گناه عاصیان عفو کنند باشد که رهی در…

ای آنک تو را به هیچ کس نیست نیاز کوتاه کن این قصّه که شد کار دراز ما درخور عجز خویشتن می نالیم تو درخور…

ایّام دلم گرچه به غم می گذرد بر فرق سرم پای ستم می گذرد شادی به من سوخته کم می گذرد فی الجمله چنانک هست…

بردار نظر زدیگران تا خود باش وز مکر خدا حذر کن و با خود باش ور زانک نجات آخرت می طلبی تو نیک شو و…