غزلیات جویای تبریزی
در غم شاه شهیدان زار می باید گریست
در غم شاه شهیدان زار می باید گریست روز و شب با دیدهٔ خونبار می باید گریست می کند اغیار منع گریه در یاد حسین…
در دل، آنانکه غم یار نهان می دارند
در دل، آنانکه غم یار نهان می دارند شعله ای را بخس و خار نهان می دارند عزلت آنانکه گزیدند پی شهره شدن راز در…
در باغ چو گل برخ جانان نظر افکند
در باغ چو گل برخ جانان نظر افکند فریاد که روز سیهم در بدر افکند بزدود ز لوح دل ما نقش دویی را بیرنگی او…
خون دل تا شراب احمر ماست
خون دل تا شراب احمر ماست گردش رنگ دور ساغر ماست خاک گردید بر شدن بفلک شیوهٔ عجز زورآور ماست بطپیدن زخویشتن رفتم دل پراضطراب…
خط پشت لب میگون تو عنوان گل است
خط پشت لب میگون تو عنوان گل است دهنت نقطهٔ بسم الله دیوان گل است شده از یاد تو هر قطرهٔ خونم چمنی موج خون…
حسن حیرت آفرینش جلوه پیرایی گرفت
حسن حیرت آفرینش جلوه پیرایی گرفت تا نقاب از پردهٔ چشم تماشایی گرفت بسته شد اشکم درون سینه چون در یتیم بسکه از غربت دلم…
چون برقع مشکین ز رخ آل گشاید
چون برقع مشکین ز رخ آل گشاید از پلک و مژه دیده پر و بال گشاید در فکر خموشی پر پرواز خیال است اندیشه ام…
چو دست جرأتش طرح شکار شیر می‌ریزد
چو دست جرأتش طرح شکار شیر می‌ریزد گداز اشک خون ز دیدهٔ نخچیر می‌ریزد چنان گرد کدورت دور ازو در سینه جا دارد که آهم…
چه جورها که غمت با دل تباه نکرد
چه جورها که غمت با دل تباه نکرد فغان من اثری در دل تو آه نکرد جویای تبریزی
چشم دل بگشا که جوش حسن اوست
چشم دل بگشا که جوش حسن اوست برگ برگ انجمن آیینه دار حسن اوست یک بغل چاک گریبان را کند گردآوری با دل هر غنچهٔ…
جهان را محتسب، چندی به کام می پرستان کن!
جهان را محتسب، چندی به کام می پرستان کن! ز می خمخانه ها را رشک کهسار بدخشان کن! ز قید بوریا هم درد اگر داری…
تو و بدمستی و رندی و میْ‌آشامی‌ها
تو و بدمستی و رندی و میْ‌آشامی‌ها من و خون خوردن و رسوایی و ناکامی‌ها صبح نوروز خرام است، مبارک باشد بر تنت جامهٔ چسپان…
تا یاد ترا کرده دلم راهبر خویش
تا یاد ترا کرده دلم راهبر خویش پر در پر عنقا بپریدم ز بپریدم ز بر خویش تا بام قفس قوت پرواز ندارم شرمنده ام…
تا سر ما کشتگان آن تندخو بر کف گرفت
تا سر ما کشتگان آن تندخو بر کف گرفت شد چنان سرخوش که پنداری کدو بر کف گرفت آب گردد بس که از شرم صفای…
تا بر رخ تو زلف پریشان نمی شود
تا بر رخ تو زلف پریشان نمی شود آشفته خاطریم به سامان نمی شود ارباب جستجوی به راهش سپرده اند آن پای را که رزق…
بی‌رخت گل در چمن آشفتگی‌ها می‌کند
بی‌رخت گل در چمن آشفتگی‌ها می‌کند غنچه با بوی تو در یک پیرهن جا می‌کند پیش پیش رنگ رخسار خود از خود می‌رویم در چنین…
بی تو دل را سیر گلشن باعث آرام نیست
بی تو دل را سیر گلشن باعث آرام نیست لاله و گل را شراب عیش ما در جام نیست بسکه در هر حالتی طبعت به…
بوسی ز کنج لعل لبش انتخاب کن
بوسی ز کنج لعل لبش انتخاب کن خود را به آن نگار مصاحب شراب کن بسیار بسته است ز حسن صفا به خویش آیینه را…
به قصد کشتنم افراخت قد خورشید سیمایی
به قصد کشتنم افراخت قد خورشید سیمایی قیامت راست شد برخاست از جا سرو بالایی وفا بیگانه ای بی رحم بی بیباکی دل آزاری مروت…
به دام عشق هر آن دل که مبتلا گردد
به دام عشق هر آن دل که مبتلا گردد نواله ایست که در کام اژدها گردد بسان گرد یتیمی به جبههٔ گوهر کدورت ار گذرد…
به ابرو الفتی پیوسته آن مژگان خم دارد
به ابرو الفتی پیوسته آن مژگان خم دارد غلط کردم نگاهش دست بر تیغ ستم دارد اشارت سنج بزم حیرتم از بی زبانیها هر انگشتم…
بسکه از آهم هوا امشب کدورتناک بود
بسکه از آهم هوا امشب کدورتناک بود شاخ و برگ نخل همچون ریشه ای در خاک بود محفلم را از صفا امشب منور داشت می…
برده سیر آهنگی امشب بر فلک داد مرا
برده سیر آهنگی امشب بر فلک داد مرا دل شکستن داده پهلو تند فریاد مرا چون شرر هر ذرهٔ او بال بیتابی زند کوه قاف…
با لب خشک آنکه در عشق تو دامن تر کند
با لب خشک آنکه در عشق تو دامن تر کند می رسد گر ناز بر سلطان بحر و بر کند می تواند غوطه زد در…
با اسیران نازها امروز زنجیر تو داشت
با اسیران نازها امروز زنجیر تو داشت حلقه از چشم بتان زلف گرهگیر تو داشت بعد مردن هم نشد کم آتش دل گرچه ریخت بر…
آه ما کی در شب هجرت فلک پیما نشد
آه ما کی در شب هجرت فلک پیما نشد هر حباب اشک ما همچشم با دریا نشد مصر معموری بود از اشک و آه ما…
آنچه در حق گلستان می کند فصل خزان
آنچه در حق گلستان می کند فصل خزان بیش از این با عندلیبان می کند فصل خزان دولت عهد شباب از موسم پیری مجوی نخل…
آمدی چون چشم روزن دیده بیخواب از تو شد
آمدی چون چشم روزن دیده بیخواب از تو شد همچو گوهر خلوتم لبریز مهتاب از تو شد برق حسنت مضطرب سازد دل فولاد را بی…
اضطرابی دارم از آرام شوخ و شنگ تر
اضطرابی دارم از آرام شوخ و شنگ تر ناله ای از خامشی یک پرده سیر آهنگ تر می شوم هر دم ز آغوشت جدا دل…
از وصال مایوس است این دلی که من دارم
از وصال مایوس است این دلی که من دارم او بهشت و طاووس است این دلی که من دارم قرمزی گل رویی برده صبر و…
از عکس تو شد گرم طپش تا دل دریا
از عکس تو شد گرم طپش تا دل دریا گوهر شده تبخال لب ساحل دریا اشکم چو نهد قطره زنان روی سوی بحر پنهان شود…
از چشم کم مبین به تن ناتوان ما
از چشم کم مبین به تن ناتوان ما سنگین بود بسان گهر استخوان ما جز خویش با که شکوهٔ درد تو سر کنیم پنهان چو…
آرام در مقام رضای خدا گرفت
آرام در مقام رضای خدا گرفت دست کسی که دامن آل عبا گرفت باشد چو صبح هر نفسش مایهٔ حیات مهرت به دل هر آنکه…
هوای او فلاطون را زخود بیگانه می سازد
هوای او فلاطون را زخود بیگانه می سازد نگه را نوبهار جلوه اش دیوانه می سازد من آن مجنون عنقا جلوه ام کز غایت وحشت…
هر نالهٔ دل من آواز دلگشایی است
هر نالهٔ دل من آواز دلگشایی است هر آه شعله سوزم مکتوب آشنایی است هر داغ سینهٔ من مجنون خانه سوزی است هر قطرهٔ سرشکم…
هر سحر کز روزن آن رشک پری سر می کشد
هر سحر کز روزن آن رشک پری سر می کشد آفتاب از صبح سر در زیر چادر می کشد کفر و دین را امتیازی نیست…
نونهال من ز طفلی آشنا بیگانه بود
نونهال من ز طفلی آشنا بیگانه بود کوچه گرد شهره و بدمست و دشمن خانه بود کرد پیدا این زمان نام خدا تمکینکی ورنه وضعش…
نه آسان زان سر کو عاشق بیدل برون آید
نه آسان زان سر کو عاشق بیدل برون آید ز جوش گریه هیهات است پا از گل برون آید مجسم گشته حسن معنی گلشن به…
نسبتی باشد بتان هند را با پان هند
نسبتی باشد بتان هند را با پان هند حاصلی نبود بجز خون خوردن از سبزان هند می کنند از بس زموی سر خودآرایی بجاست گر…
میستاند باج از صرصر نگاه تند خلق
میستاند باج از صرصر نگاه تند خلق حسن را در پرده بر چون در ته دامن خلق در لحد جویا چراغم روشن از مهر علی…
می تپد دل بسکه در هجر گل آن رو مرا
می تپد دل بسکه در هجر گل آن رو مرا مضطرب شد استخوان چون نبض در پهلو مرا حسن معنی تا نمود آیینهٔ زانو مرا…
مکن آرایش آن زلف پی تسخیرم
مکن آرایش آن زلف پی تسخیرم پیچ و تاب غم عشق تو بود زنجیرم سوی خود می کشد از دایرهٔ تدبیرم زور وابستگی سلسلهٔ تقدیرم…
محفل صهباپرستان بی نوای ساز نیست
محفل صهباپرستان بی نوای ساز نیست گرمیی با بزم ما بی شعلهٔ آواز نیست رنگم از حیرانی دیدار برجا مانده است طائر تصویر را بال…
لرزد از جورت دل خلق خدا بر خویشتن
لرزد از جورت دل خلق خدا بر خویشتن ظلم می داری روا ظالم چرا بر خویشتن رخنه ها ترسم فتد بر سقف خلوتخانه ات بسکه…
گل در چمن چو عارض او دلفریب نیست
گل در چمن چو عارض او دلفریب نیست گویم برهنه سرو چو او جامه زیب نیست از دود آه کرده سیه خیمه ها بلند در…
گرداب بحر عشق مرا آشیانه ای است
گرداب بحر عشق مرا آشیانه ای است هر موج پیش همت مردان کرانه ای است از دخل و خرج آمد و رفت نفس ببین کاین…
کی زر دنیا برآرد پریشانی مرا
کی زر دنیا برآرد پریشانی مرا گشته جزو تن چو گل تشریف عریانی مرا دامن آلوده شست اشک پشیمانی مرا حاصل از تر دامنی شد…
کسی که در طلبش درد جستجو دارد
کسی که در طلبش درد جستجو دارد همیشه گریه چو گرداب در گلو دارد هوای باده بود در سری که بی مغز است شراب، نسبت…
قسمت هرکس ز نعمت خانه‌اش پیمانه‌ای است
قسمت هرکس ز نعمت خانه‌اش پیمانه‌ای است آنکه ز ابر رحمتش هر قطره رزق دانه‌ای است جوش یک‌رنگی ز بس با هم نیاز و ناز…
فارغ از اندیشهٔ خار کف پا بوده ام
فارغ از اندیشهٔ خار کف پا بوده ام تا به پشت پاره ای این دشت می پیموده ام بسکه بی آرامم از هجرت به هر…
