غزلیات اهلی شیرازی

کمال صنع الهی در آن جمال بود که حسن و خال و خطش جمله بر کمال بود کرا مجال چو پروانه وصل آن شمع است…

کس از فراغ تو عیش و فراغ را چکند می طرب چه خورد گشت باغ را چکند کجا فراغ بود بی رخ تو عاشق را…

قومی نشسته با تو و می نوش میکنند قومی برون در سخنی گوش میکنند من خود هلاک آنکه ز دورت نظر کنم مردم خیال بوسه…

غیر سوز و گریه کار عاشق درمانده چیست ای گل رعنا ترا بر گریه ما خنده چیست باغبان گل زد در گلزار را در عهد…

عیب دلم کند آن کز دل خبر ندارد یا درد دل نداند یا دل مگر ندارد پنهان شدی پری را از حسن و ناز نبود…

عرش و معراج نه در خورد من زار بود عرش من کرسی و معراج سردار بود سینه گر زخم تو دوزد سپر طعنه شود رشته…

عاشق دم کشتن ز جان آسان برآید همچو شمع بر کرسی دار فنا خندان برآید همچو شمع ظاهر بمردم کی کنم زخمی که پنهان خورده…

صد بار اگر از جور توام خون رود از دل از در چو درآیی همه بیرون رود از دل بس خون دلی بایدم از دیده…

شمعی که ز سوز دل گرمش خبری هست زان است که با عاشق خویشش نظری هست ناصح چه ملامت کنی ام روی نکو بین جز…

شب همچو شمع آتش آهم زبانه زد تیر مراد در دل شب بر نشانه زد با آفتاب خویش شود همنفس چو صبح در عشق هرکه…

سوختم چون لاله چشمی بر دل چاکم فکن یا برآر از خاک یا یکباره در خاکم فکن چون بخاکم گر زنده خواهی دیگرم قطره یی…

سکون خاطر من بی تو سرو قامت نیست چو باد یک نفسم بی تو استقامت نیست به جرم عشق اگر من سزای سوختنم تو خود…

سر به جای پای در میخانه می‌باید نهاد جای مردان را قدم مردانه می‌باید نهاد گر خراباتی و مستی جامهٔ رندی بپوش ورنه این زهد…

ساقیا مستم لب خود از لب من دور دار ورنه گر گستاخیی آید ز من معذور دار دردمند عشق را راحت گر از بیداد تست…

زنده می‌سازد لب او خلق و ما را می‌کشد وای بر جان کسی کورا مسیحا می‌کشد کاش یوسف در میان ناید که آن دست و…

ز سنگ دل شکنان دل حزین چرا داریم که سنگ می شکند شیشه یی که ما داریم بیا که ساقی ما را شکایت از کس…

روی نیاز ما همه دم بر زمین بود هر کو نیازمند بتان شد چنین بود در خاک کشتگان غم از داغ حسرتت صد دوزخ نهفته…

رفتی و کنار از من دیوانه گرفتی کردی سفر از چشم و بدل خانه گرفتی چون مهر نمودی و من از خویش بریدم بد مهر…

دیوانه عشقم دهن از خنده نبندم گریند بمن مردم و من برهمه خندم داغی که مرا هست رقیب از تو مبیناد کاین داغ جگر سوز…

دوستان خواب اجل بی وصل یارم آرزوست بیقرارم دور ازو یکدم قرارم آرزوست کار او جور است بامن جان بنومیدی کنم ورنه چون شد مهربان…

دلا، خار ستم از پا برون خواهد شدن وقت است غمی کز دل نشد هرگز کنون خواهد شدن وقت است خزان غم ورق گرداند و…

دل خورد غم که چرا مرده صفت خاک شود زنده چون شمع بسوزش که زغم پاک شود نه من از زخم فراق تو جگر چاک…

دش از داغت زمانی در غم دل بوده ام سوختم زین غم که یکدم از تو غافل بوده ام ناصحا مهر پریرویان مرا دیوانه کرد…

در عهد تو آسوده کس از داغ ستم نیست گر سنگ سیاه است که بی آتش غم نیست خاک قدمت هرکه شود بگذرد از عرش…

اکنون که تنها دیدمت لطف ارنه آزاری بکن سنگی بزن تلخی بگو تیغی بکش کاری بکن گیرم نداری میل من ایمردم چشم کسی از گوشه…

از قبول دگران طبع ملول است مرا ور تو رد می کنیم عین قبول است مرا خیره چشمی است بخورشید جمال تو نظر چکنم مردمک…

از جوش گریه دارم پیشت خروش امشب بنشین تو لیک سویم بنشان ز جوش امشب دوش از خمار هجرت صد درد سر کشیدم پیش آ…

از بتان دل برکنم گویم مسلمان دگر ناگهان روی ترا بینم پشیمان دگر تا دل آزاده در زنجیر زلفت بسته ام با خود از دیوانگی…

در زیر زلف روی تو چون گل شکفته است گل بین که زیر سایه سنبل شکفته است مشکل که از رخ تو کسی را گل…

داغت خبر ز سوز من دل فکار کرد آخر شرار آتش ما در تو کار کرد گفتم که جان بپای تو خورشید رخ دهم طالع…

خوش نیست بی تو ساقی گر بزم خلد باقی است از صحبت دو عالم مقصود روی ساقی است خاکم بباد دادی دامن فشاندی اما تا…

خورشید صفت با همه کس مهر نمایی چون تیغ زنی از سر کین سوی من آیی تا واقف حالم بدهم جان بتو کز شوق من…

خنده یی کردی چو گل مارا چو بلبل سوختی شوخیی کردی و گل را شیوه یی آموختی بود با خوبان عالم صد نظر بازی مرا…

حسن کس از دلم آن شکل و شمایل نبرد مرهم درد توام وصل کس از دل نبرد هیچ دل جان نبرد از غم عشق تو…

چون غنچه صد دل پاره شد لب ناگشودن مشکل است با این پریشان خاطری مجموع بودن مشکل است از غمزه چشم خوشت نتوان که دل…

چو منع غیر مجالم در آشنایی نیست ز آشنایی او چاره جز جدایی نیست گذشتم از غم آن گل زرشک غیر ولی ز خار خار…

چو به تیغ کین ز خشمم بسر رکاب آیی بخدا که پیش چشمم به از آفتاب آیی همه دم چو برق تازی بسرم چه گرمیست…

چند نالم ز غم و شهر پر آوازه کنم چون سگان ریش کهن را بزبان تازه کنم عشق تو (گشت) چو پروانه مرا بهر جلال…

چشم مجنون هرچه بیند صورت لیلی بود خوش بود صورت پرستی گر بدین معنی بود من ز آب و رنگ حسن ساقی خود یافتم آنچه…

جز داغ دلم چراغ شب نیست وز طالع تیره این عجب نیست گر با سگت از ادب زنم دم او عفو کند ولی ادب نیست…

جان آفرین که جان همه عالم آفرید جان مرا ز محنت و درد و غم آفرید یکذره و هزار غمم کافتاب صبح در ذره یی…

تو به بزم عیش و نبود ره من در آن میانه به چه حیله پیشت آیم چه سخن کنم بهانه هوس فسانه یا رب شودت…

تا یوسفش چاکی چو گل در جیب پیراهن نشد از نکهت پیراهنش چشم پدر روشن نشد اول زرشک دوستی فرزند آدم کشته شد تا تیغ…

تا غرق بحر خون نشوی از جفای کس بیگانه شو ز خلق و مشو آشنای کس گنج نهان عشق بکس فاش چون کنم من بر…

تا چند خشم و ناز و کین برخیز و باز از در درآ عاشق کشی از سر بنه عاشق نو از در درآ بی صورت…

پیش پای خود ببین شاد از غم مردم مشو چاه در راه است چون یوسف بخوبی گم مشو در بهشت آدم بیک گندم چو ارزانی…

بیا و درد هجران را دوا ده ز شربتخانه وصلم شفا ده غم عاشق کشت داد جفا داد تو بر عکس ایپری داد وفا ده…

بهر جان قصد تو گر بر دل مجروح بود جان به شکرانه دهد هر که سبکروح بود مردم ای مرهم دل عاقبت انصاف بده دل…

به اعتقاد وفا بر کس اعتماد مکن گر اعتماد کنی هم باعتقاد مکن چو آخرم بجز از زهر غم نخواهی داد دل مرا هم از…

بسوخت جان مرا اشتیاق خدمت تو چه کرده ام که جدا مانده ام ز صحبت تو فراق روی تو کرده است حالم آشفته مپرس حال…