غزلیات اهلی شیرازی

پری رخان که سرم خاک راه ایشانست مرا دم از دو جهان یک نگاه ایشانست شب فراق تو آن ظلم کرد بر عشاق که تا…

بی بخت و یارم مرا از مرگ چشم یاری است این بخت خواب آلوده را خواب اجل بیداری است خورشید بیمار تو شد رنگش گواهی…

به قتلم اینهمه خشم و عتاب حاجت نیست چو می کشد غم عشقم شتاب حاجت نیست تو شمع بزمی و صد خانه روشن از رویت…

بقرار یک نظر دل ز تو چون کنار گیرد تو مگر بجان در آیی که کسی قرار گیرد تو چنین بخون عاشق چو می شبانه…

بسکه سوزیم چو شمع از هوس محفل او پهلوی هر که نشینیم بسوزد دل او جان من مایل آن لاله رخ از داغ دل است…

بر توسن ناز آنپسر میتاخت چون برق یمان تا دیدمش رفت از نظر دیدن همان رفتن همان چون پیر کنعان از جهانبستم نظر از یار…

باغبان، آنسرو اگر برطرف جو خواهد نشست آتش مغروری گلها فرو خواهد نشست از رخ ساقی گل عیشی بچین کاینک ز باغ گل بخواهد رفت…

با هرگل نورسته که برخاست نشستیم جز داغ جگر طرفی از این باغ نبستیم در قید تعلق پی دل چند توان بود گفتیم طلاق دل…

این حسن و ملاحت نگر آن کان نمک را کاتش زده در رشته جان شمع فلک را دامان ملک گرچه نیالود درین خاک بر خاک…

ایسرو اگر این سوخته را دست بدادی جانرا چو گلی در کف دست تو نهادی گر بوی ترا یوسف مصری بشنیدی سر بر زدی از…

ای شاه حسن آنکه ترا تخت و تاج داد ما را بگوشه نظری احتیاج داد جام جم از حقیقت لعلت خبر نداشت عشقم نشان بجوهر…

ای جگر از تو پر نمک دیده شور بخت هم چاک شد از تو جیب جان سینه لخت لخت هم گر چه رسید نخل تو…

ای آب حیوان کاتشم از لعل نوشین میزنی گر یک نفس پیشت زنم بر چهره صد چین میزنی چون آفتابی مهربان با جمله ذرات جهان…

آن نخل قد و لعل لب چون رطبش بین وان چاشنی خنده شیرین لبش بین گر طوبی جنت طلبی با ورق سبز بر سرو قد…

آن بزم عیش ساقی و جام شراب کو و آن مستی محبت و آن اضطراب کو گیرم که روی گل نگرم از هوای دوست آن…

یار مستغنی و ما مستغرق دریای عشق آه از استغنای حسن و وای از استیلای عشق شد بعشق آن جوان موی سیاه من سپید وز…

وجود ما زغمت تا عدم نخواهد شد غم تو از دل ما هیچ کم نخواهد شد کسیکه سیر نگشت از غم تو در همه عمر…

هزار سال سفر از وجود تا عدم است ولی چو بر سر جان پا نهیم یک قدم است کسی که از دهنت آب زندگی ره…

هرکه شد سویش چو سایه در قفا می‌افتمش تا مرا با خود برد در دست و پا می‌افتمش زین هوس گر شب به سنگ از…

هرچند که یوسف بجمال از همه بیش است حسن نمکین تو بلای دل ریش است چون گل همه تن آب حیاتی تو ولیکن چون خار…

هر چند من سگ توام ای مشگبو غزال با من سگ تو انس نگیرد بهیچ حال آن عارض و لطافت و خال و خطم بسوخت…

نوروزی ازین ما بفراغی ننشستیم با لاله رخی گوشه باغی ننشستیم مردیم بتاریکی و تنهایی هجران یکشب به مهی پیش چراغی ننشستیم ما سوختگان را…

نمیخواهد که دست کس رسد بر طاق ابرویش بود پیوسته آن ابرو بلند از تندی خویش چنین در خاک و خون افتاده ام مگذرا ای…

نظاره تو به هر دیده کی توان کردن نظر بروی تو باید بچشم جان کردن بخشم و ناز نگاهی بما کنی گاهی گر این نگه…

ناخورده می ز نرگس او دل خمار یافت تا چیده یک گل از مژه صد زخم خار یافت میکرد شمع از آتش دل بی قرار…

مه من که هرگز گزندت نه بینم فراق توام سوخت چندت نه بینم بصد سر و نازم اگر دیده افتد یکی همچو قد بلندت نه…

من که از دور ترا بینم و مدهوش شوم کی بود طاقت آنم که هم آغوش شوم گرچه ناز تو مرا جامه تن کرد قبا…

من از اول ترا خورشید عالم سوز میدیدم همه امروز می بینند و من آنروز میدیدم بیاران مینمود از غمزه چشمت مردمی لیکن من از…

مستم و در جوش می بینم دل مجنون خویش آتشم ای گریه منشان تا بریزم خون خویش گر نریزی جرعه یی در کام من چون…

مرا صد خار از آن نوگل اگر در دل درون آید اگر خاری رود بیرون ز چشم من برون آید بزهر چشم و خون دل…

مجال حلقه صحبت کرابخانه تست؟ که کعبه حلقه چشمش بر آستانه تست میانه تن و جان باوجود مهر ازل کجاست آنچه میان من و میانه…

ما خود بریده ایم دل از کار خویشتن لیکن تو رحم کن بگوفتار خویشتن من جان فروشم و تو بهیچم نمی خری کس چون تو…

لعل جانبخشش که آرام دل شیدا ازوست راحت جان است ما را بلکه جان ما ازوست از گلستان جهان هرگز مبادا کم چو سرو آن…

گهی که بر منت از مرحمت نظر باشد طپیدن دل ریشم زیاده تر باشد بصد نشاط رسم سوی تو چو باز آیم دلم طپان و…

گرمی کوثر بدان لبهای خندان داده اند جرعه دردی بما هم دردمندان داده اند آنهمه خوبی که یوسف داشت در مصر جمال از ملاحت دلبر…

گرچه بی بختم و دور از رخ گلفام توام شکر این بخت چگویم که در ایام توام مرغ هرگز نپرد سوی من و من همه…

گر من از درد تو مردم هرگزت دردی مباد جان من گر خاک شد بر خاطرت گردی مباد میرم از درد و نپرسی وه چه…

گر شد سر ما خاک ره دوست چه باک است ای خاک بر آنسر که درین راه نه خاک است از بسکه بناخن همه دم…

گر تشنه آب خضری از سر اخلاص برخیز و بمیخانه درآ از سر اخلاص میخانه بود کوثر و اخلاص تو رهبر آنجا نرسد کس بجز…

گر التفات بود شمع مجلس مارا به کیمیای نظر زر کند مس مارا مرو ز دیده که نقش بنفشه خالت بجای مردم چشم است نرگس…

کوی او خواهی دلا محنت کش اغیار باش دم مزن خاموش همچون صورت دیوار باش امشبم خواب اجل خواهد ربود ای دل ولی شایدم آن…

کس عشوه خونخواری او را نشناسد کس دشمنی و یاری او را نشناسد از بسکه رخ از عربده افروخته چون گل کس مستی و هشیاری…

کاکل شکست و شد گره کار بسته تر کار دل شکسته ما شد شکسته تر ابرو گشاده بود و مرا کار بسته بود بر زد…

فلک بدور تو طفلی که در وجود آورد کجا به مسجد و محراب سر فرود آورد کسی که قبله گهش آن دو طاق ابرو شد…

عیش ما یک عشوه از چشم سیاه او بس است عاشقان را از دو عالم یک نگاه او بس است دل که جوید از دهانش…

عمرم همه با صوت نی و چنگ بسر رفت وز سیلی عشق آنهمه از گوش بدر رفت من سوختم از عشق و ترا هیچ خبر…

عاشقم بر آن بت و دل خون که از اندیشه است کز پس هفتاد سالم بت‌پرستی پیشه است از دل پرخون مستان ای پری غافل…

صید یوسف صورتان دل از ره معنی کند گرگ بیمعنی چه سگ باشد که این دعوی کند آنچه بیند دیده مجنون نبیند چشم غیر گرچه…

شور ستمت چند کند دور ز خویشم شوری مکن ای کان نمک بادل ریشم خونریزی مژگان تو ای مرهم دل چند تا چند زنی بر…

شبی که بی تو برین پیر خسته حال گذشت شبی گذشت که گویی هزار سال گذشت مگر بیایی و عمری نوم دهی از وصل که…