عبدالحمید ضیایی

در باد وَرق می‌خورَد این دفترِ خالی این غفلتِ مشهور به تقویمِ جَلالی هرجا بِگُریزم، غمِ تو زودتر آن‌جاست از گریه پُرم، ای همه‌جا، جایِ…

تو نیستی و دُکانِ وجود تعطیل است بدونِ عشق، جهان، باطلُ‌الاَباطیل است بخوان تو مُصحَفِ خود را، بگو کتاب تو کو؟ کجاست رطلِ گرانت که…

چهل سال است ماییم و بهاری در قرنطینه ملولیم از سکوت و رستگاری در قرنطینه اگر ویروس هم مهلت دهد، از فقر می‌میریم زهی ما!…

به وَهمِ غوطه‌خوردن در سرابی دور مشغولیم دل‌ای‌دل‌‌خوانِ حیرت، با دَف و تنبور مشغولیم کدامین ذره را میلِ تَعالی نیست؟ پس ما هم به فهمِ…

شاید حقیقت جُز همین خوابی که دیدی نیست جز داستانی که از این و آن شنیدی نیست دل خوش نکن! تقویم‌ها بیهوده می‌چرخند وقتی مبارک…