شاه بیت های غزلیات ابوالمعانی بیدل

ز حد بگذشت بیدل مستی شور جنون من به چوب‌ گل چو بلبل اندکی تعزیر می‌خواهم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز دور باش غرورتغافلش بیدل من و دلی‌که امیدش خروش زیرلبی‌ست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز سینه ‌گر نفسی بی‌تو می‌کشد بیدل به دود از دل آتش‌کشیده می‌ماند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز غنچهٔ او دمید بیدل بهار خط نظر فریبی به معجز حسن‌گشت آخر رک زمرد ز لعل پیدا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز یأس بیدلی‌ا‌م ‌گل نکرد شوخی آهی نفس چه ریشه دواند ز دانه‌ای که ندارم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

زحمتکش وهمیم چه ادبار و چه اقبال بیدل نتوان‌گفت شب از ما سحر از ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

زندگی بیدل دلیل منزل آرام نیست چون نفس درزیرپا دل دارم و دل آتش است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سایه را بر خاک ره پیداست ترجیح عروج اینقدر من نیز بیدل سر فراز هستی‌ام حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سر و برگ بیدل ما شود اگر اتفاق قناعتی شجر جهان غنا شود نفسی ‌که‌ کم زند از طمع حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سرکشید امروز بیدل از بنای اعتبار آنقدر پستی ‌که نتوان از دنائت عار کرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سفینه در دل دریا فکنده‌ام بیدل مگر ز وصل‌ کناری خبر دهد کاغذ حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سیه روزی فروغ تیره‌بختان بس بود بیدل ز دود خویش باشد سرمه چشم داغ دلها را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

شبی از گوشهٔ چشم عدم غافل شدم بیدل هنوزم گوش می‌مالد پیام سرمه آوازی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

شعلهٔ‌ما بیدل از اسرار راحت‌غافل است از شکست رنگ باید سر به زیر بال کرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

شوخی نظاره بر آیینهٔ ما شد نفس چشم بر هم بسته بیدل خلوت دیدار بود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

صد سال رفت تا به قد خم رسیده‌ایم بیدل چه خوشه‌هاکه نشد نذر داس ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

طایر آشیان عجز ناز فروش حسرت است رنگ شکسته می‌پرد بیدل خسته بال تو حضرت ابوالمعانی بیدل رح

عالم موهومه‌ای اسباب صورت بسته است آنچه بیدل از خیال خام پیدا کرده‌ایم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

عریان تنیی هست درین معرکه بیدل این جامه‌ که تنگی ننماید به‌بر من حضرت ابوالمعانی بیدل رح

عمرها بیدل ز-‌شم خلق پنهان زفستفم عشق خواهد خاک ما را گنج این ویرانه‌ کرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

غافلم بیدل زگرد ترکتازیهای حسن می‌دمد خط تاکند فکر شبیخون مرا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

غماز ناتوانی ما هیچکس نبود بیدل شکست رنگ برون داد بوی ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

فریب جاه از بازیچهٔ گردون مخور بیدل که می‌ترسم سر بی‌مغزی از افسر برون آرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

فلک هرچند عرض ناز اقبالت دهد بیدل نخواهی ‌غره شد این حیز پشت‌اندازیی ‌دارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

قدرت افسانهٔ ابرام نخواهد بیدل نفس ازبی‌اثریها به دعا می‌پیچد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

کاروان عمر بیدل از نفس درد سراغ جنبش موج است‌گرد رفتن سیلابها حضرت ابوالمعانی بیدل رح

کد‌ور‌ت از دل ما برد خط او بیدل برای آینهٔ ما غبار پرواز است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

کلاه عزت افلاک فرش نقش‌پاگیرد چو بیدل هرکه ا‌ز راهت‌کف‌خاکی به‌سر ریزد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

کیست پرسد ز نمکدان لب او بیدل کز چه زخم دل ما سوخته یا می‌سوزد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

گر به لفظ و معنی افکار بیدل وارسی ترک کن اندیشهٔ سحر آفرینی داشتن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

گردانده‌ام به ذوق خزان صد هزار رنگ بیدل هنوز برگ گلی زرد می‌کنم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

گم شدم از خویش تحریک دل آوازم نداد این جرس بیدل نمی‌دانم چراکم ناله است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ما هیچ ندیدیم ازین هستی موهوم بیدل به خیالت چه مصور شده باشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

مباز بیدل از اوهام نقد استغنا مرادکوکه‌کسی در غم حصول افتد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حیرت از ما نبرد هول قیامت بیدل آب آیینه نسازد اثر گرما خشک حضرت ابوالمعانی بیدل رح

از آن سامان عشرتها که چون گل داشتم بیدل کنون ازگردش رنگ است با من دست افسوسی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

از دلیران جنون جرأت یأسم بیدل چون نفس تیغ من ازخویش بریدن باشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

از نفاق دوستان بیدل اگر رنجت رسد تا توانی ترک صحبتها گرفتن‌،‌کین مگیر حضرت ابوالمعانی بیدل رح

استقامت بس بود ارباب همت راکمال بهر تیغ‌کوه بیدل جوهری درکار نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

آفات دهر بیدل تنبیه غافلان نیست طبع خر آنقدرها ننگ ازکتک ندارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

اگر بیدل ز اهل مشربی تسلیم سامان‌کن رگ‌گردن ندارد نسبتی باگردن مینا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

اگرت ز مواعظ بیدل ما عرقی شود آب جبین حیا به دودم نفسی ‌که دمانده هوا سر فتنه چو آتش خس نکشی حضرت ابوالمعانی بیدل…

انحراف طور خلق از علت بی‌جادگیست کج نیاید سطر ما بیدل اگر مسطر بود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

اینقدر وهمی که بیدل در دماغ زند‌ست بی‌گمان معلوم شد کاین نسخه بی‌بنگی نبود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

با که بایدگفت بیدل ماجرای آرزو آنچه دلخواه من است از عالم ادراک نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

آبم ز خجالت چه غرور و چه تعین بیدل مطلب جز عرق از شخص حیا هیچ حضرت ابوالمعانی بیدل رح

از ادبگاه دلم نیست گذشتن بیدل پای تمثال من از آینه خورده‌ست به سنگ حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بر لب اظهار بیدل مهر خاموشی‌است لیک سینهٔ‌ما چون خم‌می‌گرم جوش‌یارب است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بساط بند تعلق نچیده‌ام بیدل به غیر نالهٔ من نیست در نیستانم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بسمل آن طایرم بیدل‌که درگلزار شوق چون شرار ازگرمی پرواز بیتابانه سوخت حضرت ابوالمعانی بیدل رح