شاه بیت های غزلیات ابوالمعانی بیدل

تارگیسو نیست بیدل رشتهٔ تسخیر من از زبان‌ مار باید جست فسون مرا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تحیر صورتی نگذاشت در آیینه‌ام بیدل صفای خانه‌ای دارم که سیلابست پنداری حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تغافل صد نگه می‌پرسد احوال من بیدل مژه نگشوده سوی خاکساران دیدنت نازم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تنها نه بیدل از تپش آرام منزل است هر بسمل‌، آشیان طرب‌، زبر بال داشت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جام در خون زن چو گل بیدل دگر ابرام چیست در بساط رنگ نتوان بیش از این مختار شد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جز مبتذلی چند که عامست در این عصر بیدل نرسیده است به یاران سخن من حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جهل ما بیدل به آگاهی نساخت نو ربر ظلمت شب تارست و بس حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چشم اورا نیست بیدل سیری از خون ریختن جام می از باده پیمایی نگردد سرگران حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چند باید بود مغرور طراوت های وهم شبنمستان نیست بیدل چشم تر دارد بهار حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چه خوش آن‌که ترک سبب‌کنی بهٔقین رسی وطرب‌کنی زحقیقت‌آنچه طلب‌کنی به طریق بیدل ما طلب حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو بیدل آنکه غبار ره نیاز تو شد به چشم هر دو جهان ناز توتیاگردید حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو شمع‌از تیغ‌تسلیم وفاگردن مکش بیدل اگر سررفت‌،‌ گو رو، رنگ برروی تو می‌آید حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چوبیدل چه می‌خواهی از هست ونیست که هیچی و هیچ آرزوکرده‌ای حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چون شخص سایه بیدل صدربساط عجزیم تعظیم برنخیزد از روی مسند ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حال من بیدل نمی‌ارزد به استقبال وهم صورت امروز خود دیدم غم فردا نماند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حریف دعوی دیگر کجاست جرأت بیدل به پای فیل فتد گر به پشه در فکنیمش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل درپن بیابان خلقی به عجز فرسود چون نقش‌پا قستیم ما هم به پرپا دست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خاکدان دهر بیدل مرکز آرام نیست خواب ما آخر بر این بستر پریشان می‌شود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خطی ز مشق یقین‌ گل نکرد از من بیدل چو حرف شبهه‌، خراشی به هر کتاب رساندم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خوبان همه تن شوخی انداز نگاهند بیدل تو نه‌ای محرم ایمای تغافل حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در آتش افکن وترک ادب مخواه ز بیدل سپند نیست که بی‌اختیار گردد و نالد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در چه سامان است بیدل‌ کسوت مجنون من تا گریبان در خیال آید سحر در دامنم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در عشق یکی بود غم و شادی بیدل بگریست سعادت شد و خندید مبارک حضرت ابوالمعانی بیدل رح

درتن هوسکده بیدل چه ممکنست قناعت به مور اگر نگری حسرت پر مگس استش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

درین دریا دل هر قطره گهر درگوهر دارد اگر بر روی آب آید همان بیدل شود پیدا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دعای بیدلان از حق امید این اثر دارد که یارب آتش از بنیاد اعدای تو برخیزد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دل ز پاس آه بیدل خصم آرام خود است اضطراب سبحه‌ام پوشیدن زنار بود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دل‌گرفتهٔ بید‌ل نیافت جای شکفتن مگر چو صبح ازین خاکدان برآید و خندد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دهد منشور شهرت نام را نقش نگین بیدل پر پروازگردد گر در آید پای در سنگم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

راز دل چندان‌ که دزدیدم نفس بی‌پرده شد بیدل از شیرازه این دفتر پریشان می شود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

رگ‌گل مرکز رنگ است بیدل نظرکن خون من درگردن حسن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز اختیار درین بزم دم مزن بیدل جهان‌، جهان نیاز است‌، جای ناز تو نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز بسکه ساغر بزم ادب زدم بیدل چو شمع ناله‌گره‌گشت وکرد منقاری حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز چشم بی‌نگه اجزای هستی مهرکن بیدل ندارد انتخاب ما بغیر از صاد قربانی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز خویش درنگذشته‌ست هیچکس بیدل به وهم دور مرو برمن اوشدن ستم است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز سعی نارسا مشق ندامت می‌کنم بیدل عصای ناله شد آخر چوکوهم پای خوابیده حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز عشق شعله‌خو برخاست دود از خرمن امکان تب این شیر آتش ریخت بیدل در نیستانها حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ز نیاز بیدل و ناز او ندمد تفاوت ما و تو اگر از طبیعت منفعل ز خودم جدا نکند عرق حضرت ابوالمعانی بیدل رح

زبیدل‌جرأت جولان مجوبید چو موج این ناتوان پهلو خرام است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

زندگانی هرزه تا ز عرصهٔ تشویش بود بیدل از قطع نفس ضبط عنانی یافتم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ساز بزم عدمم لیک نوایی‌ که مراست نام بیدل ز لب یار شنودن بوده‌ست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سخت زحمتکش اسباب جهانم بیدل چه نمودند که در دیده خسم افکندند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سراغ رفته‌گیر از هرچه می‌یابی نشان بیدل همه گر نام باشد در نگین نقش قدم دارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سعی وفا همین‌ که چو بیدل شوند خاک شاید ز نقش پای ‌کسی سر به‌ در کنند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

سیاهی‌کی ز دست زرشماران می‌رود بیدل به هر جا آتش افروزی اثر می‌ماند از دودش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

شبنم رم‌طینتم بیدل‌گر افسردم چه باک می‌رسد بر یک جهان بیطاقتی نازم هنوز حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ششجهت بیدل غبار رنگ سامان چیده است احتیاجت نیست دیوار دگر برداشتن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

شهود حق ندارد این ‌کنم یا آن‌ کنم بیدل به اقبال یقین صید اوامر تا نواهی ‌کن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

صبحدم بیدل خیال نوبهار آیینه‌ای ازتبسم برگل زخمم نمک پاشید و رفت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

طبع‌ روشن بیدل از بخت سیاهش چاره نیست تا ابد رنگ‌ کلف نتوان زدود از روی ماه حضرت ابوالمعانی بیدل رح