شاه بیت های غزلیات ابوالمعانی بیدل

بیدل چو مه نو به سجودکه خمیدی کامروز چراغ تو ز محراب برآمد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل خموش باش‌ که تا لب گشوده‌ای فرصت به ‌کسوت نفس از دام جسته است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ببینم تا کجاها می‌برد فکر خودم بیدل به رنگ شمع امشب در گریبان کنده‌ام چاهی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل دلیل عجز است شبنم طرازی صبح از سعی بی‌پر و بال اشکم گداز آه است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ره دیار فنا بسکه روشن است چون شمع چشم بسته رودکاروان ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز جگرسوختگی چاره ندارم با داغ مرا لاله‌صفت‌عهد قدیم است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز سر مراد دنیا برخاست کسی که بی‌عصا بود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز هر دو کَون فراموشیت خوش است زین بیش نیست‌ گر همه‌ گویم هزار بار حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل سخن صدای گرفتاری دل است این ریشه‌ها ز دانهٔ زنجیر می‌کشم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل شکسته رنگی خاصان مقرراست باشد شکستگی ورق انتخاب را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل غرور لاف دلیل سبکسری‌ست خودسنجی‌ات به سنگ‌کران می‌کند طرف حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل‌ کسی به عرش حقیقت نمی‌رسد تا خاک راه احمد مرسل نمی‌شود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ما به وداع تو چرا خون نشود عرق از روی تو با دیدهٔ تر می‌گذرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل مکن آرام تمنا که در ایجاد بر باد نهادند چو پرواز بنایم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل من و گرد سحر و قافلهٔ رنگ رفتیم به جایی که به جایی نرسیدیم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل نشود رام‌کسی طایر وصلش تا از دل صد چاک نباشد قفس اینجا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل نکندشعبهٔ جان جلوه به چشمش تا گرد جسد آینه‌دار سر راه است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل همان نفس‌وارما را به حکم تسلیم باید زدن در دل هر چند جا نباشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل‌ازین‌ما ومن‌خموشی‌ات‌اولی‌ست هستی ما جز صدای جام ندارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بی‌زبانیهای بیدل عالمی را داغ‌ کرد از خموشی برق این آتش به خشک و تر رسید حضرت ابوالمعانی بیدل رح

پا آبله‌کردیم دگر برگ طلب‌کو بیدل عرق سعی درین پرده نفس‌سوخت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

پیام عشق به‌گوش هوس مخوان بیدل سخن اگر سخن اوست جزکلام تو نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا به سیلاب فنا وانگذاری بیدل باخبر باش‌که رخت تو نمازی نشود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا دو عالم مرکز پرگارتحقیقت شود چون‌نفس یک پر زدن بیدل به‌گرد دل برآ حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تاکجا بیدل به افسون امل خواهی تنید قصهٔ ما داستان مار دارد سر مکن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تختهٔ مشق کدورتهامباش از اعتبار تیغ در زنگ است بیدل هر قدر می‌دارد آب حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تلاش جاه بیدل انحراف وضع می‌خواهد کشد لنگی سر از پایی که پیش آید ره بامش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تو هم بیدل خیال چند سوداکن به بازاری که چون آیینه تمثالست یکسر جنس دکانش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جبهه‌ای داری جدا مپسند از ان نقش قدم جای این عکس است بیدل خوشتر اندر آینه حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جز یک تپش سپندم چیزی نداشت بیدل آتش زدم به هستی کاین عقده باز کردم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جور گردون بیدل از دست ضعیفی می‌کشم نالهٔ نگذشته بر لب از که خواهد داد من حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چشم عبرت هرکه براوراق روزوشب‌گشود همچو بیدل معنی بیحاصلی فهمید و رفت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چند چون شمع ‌نگریم‌ بیدل انجمن از نظرم می‌گذرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چه سان از سستی طالع ز پا افتاده‌ام بیدل که تمثال ضعیفم را کند آیینه دیبایی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو بید‌ل توان از دو عالم‌گذشت اگر یک قدم جهد مردانه‌ایست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو شمع‌گردن دعوی چسان‌کشم بیدل سرم به دوش فکندن فکند‌ه‌اند اینجا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چوچشم بسته معمای راحتم بیدل به لغزش نی مژگان نوشته‌اند مرا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چون شرر چشم به ذوق چه‌ گشایم بیدل من که انجام نفس دارم و آغاز نگاه حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حباب از حیرت‌ کم‌فرصتی‌های زمان بیدل نگاهی جانب دریا به پشت چشم تر دارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حسرت دل را زمینگیری نمی‌گردد علاج ناله‌در سیر است بیدل‌کوه‌اگر ازپانشست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل درین‌ بهار ثمرهاست گلفشان ما هم به وهم خویش دماغی رسیده‌ایم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خاکساریهای بیدل در پریشان مشربی شاهد آشفتگی را غازهٔ جمعیت است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خطی ز مشق یقین‌ گل نکرد از من بیدل چو حرف شبهه‌، خراشی به هر کتاب رساندم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خوبان همه تن شوخی انداز نگاهند بیدل تو نه‌ای محرم ایمای تغافل حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در آتش افکن وترک ادب مخواه ز بیدل سپند نیست که بی‌اختیار گردد و نالد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در چه سامان است بیدل‌ کسوت مجنون من تا گریبان در خیال آید سحر در دامنم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در عشق یکی بود غم و شادی بیدل بگریست سعادت شد و خندید مبارک حضرت ابوالمعانی بیدل رح

درتن هوسکده بیدل چه ممکنست قناعت به مور اگر نگری حسرت پر مگس استش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

درین دریا دل هر قطره گهر درگوهر دارد اگر بر روی آب آید همان بیدل شود پیدا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دعای بیدلان از حق امید این اثر دارد که یارب آتش از بنیاد اعدای تو برخیزد حضرت ابوالمعانی بیدل رح