شاه بیت های غزلیات ابوالمعانی بیدل

بال وپر برهم زدن بیدل‌کف‌افسوس بود خاک نومیدی به فرق سعی‌های نارسا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بدرآی بیدل ازین قفس اگرآن طرف‌کشدت هوس تو به‌غربت آن‌همه خوش‌نه‌ای‌که‌بگویمت به‌وطن درآ حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ذخیره‌ی مژه شد بسکه روز وصل در عرض حیرت تو زبان نظاره سوخت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز تو تا من نتوان فرق نمودن گر آینه خواهی به مزارم نظر انداز حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز دثی چاره محال ست در ین بزم پرداز تو هم آینه چندان‌که نقابست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز نفس آینه‌ام یأس خروش است کای دیده‌وران این چه غبارست ببینید حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل‌ زین حرف و صوت‌ تن زن افسانهٔ راز کبریاییم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل شررم نازتعین چه فروشد ما و سرتسلیم‌که‌عمری‌ست به‌سنگ است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل غبار عالم اوهام زندگیست نگذشته‌ای ز هیچ اگر از خویش نگذری حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل‌ کجاست فرصت ‌گامی در این چمن چون رنگ رفته‌ایم به دوش شکست رنگ حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ‌گل رخسار بتی خنده‌فروش است وقت‌ست که داغ دل ما تازه کند چشم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل مخوان فسانهٔ بخت سیاه من کافاق را مباد چو شب سرمه ‌دان‌ کند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل من و بزمی ‌که ز یکتایی الفت خاکستر پروانه بود باد چراغش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ندانم در کشت الفت جز دل چه ‌کارم تا بر ندارم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل نکشیدم الم هرزه نگاهی آیینهٔ راحتکدهٔ رنگ شکستم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل همه تن حلقه شدی لیک چه حاصل در خاک نشستی و بر آن در ننشستی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل‌، اگر دست ما ز جام تهی شد پای طلب‌ کی شود ز آبله مأیوس حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل‌گهر عشق به بحری است‌که آنجا آیینهٔ هر قطره‌گریبان نهنگیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بی‌مدعا ستمکش حیرانی خودیم بیدل به دوش‌کس نتوان بست بار ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

پس از تأمل بسیار شد عیان بیدل که علت است تفاوتگر مطاع و مطیع حضرت ابوالمعانی بیدل رح

پیغام حسرت من بیدل رساندنی است ای اشک یار می‌رود اینک دویده رو حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا توانی ناله‌کن بیدل‌که درکیش جنون خامشی صبح قیامت در نفس پروردن است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا نمی‌سوزیم بیدل پرفشانیها بجاست مشرب پروانه‌ایم آتش به جان انداخته حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تجاهل سر و برگ هستی است بیدل همه گر وصالست پیغام گیرم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تظلم تو بجایی نمی‌رسد بیدل در این بساط به امید بخیه جیب مدر حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تمیز خوب‌ و زشتم ‌سوخت ذوق ‌سرخوشی بیدل ز صاف و درد مخمور آنچه یابد مغتنم دارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تیغ برکف استاده‌ست صرصر اجل بیدل همچو شمع در هر جا سر برآوردگردن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جز خرده چه‌گیرد به لب بستهٔ بیدل نامحرم خاصیت شیرین سخنیها حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جهان را صید حیرت کرد جوش ناله‌ام بیدل همه زنجیرم اما در نقاب شیون خویشم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چسان به عرض رسد حرف مدعا بیدل که ناله در نفس ناتوان ماست‌گره حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چنان محو تماشای گریبان خودم بیدل که پندارم خیال او سری دارد به زانویم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چه توان کرد به هر بی‌جگری‌ها بیدل ناگزیریم ز دندان به جگر افشردن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چه‌کلفتهاکه دل در بیخودی دارد نهان بیدل بود آیینه را حیرت نقاب بی ‌صفاییها حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو شمع بر نفسی چند گریه‌ کن بیدل که سو‌ختند و به رمز فنا نپیوستند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو نام تکیه به نقش نگین مکن بیدل که جز شکست چه دارد سر رسیده به سنگ حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چون زبان خامه بیدل درکف استاد عشق باکمال نکته‌سنجی بیخبر از گفتگوست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حادثات آن همه تشویش ندارد بیدل صبر زحمتکش اندیشهٔ بیداد مباد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حرص را بیدل به نعمت سیر اگر کردم چه شد گوهر یک خرمگس من نیز در روغن زدم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل در این حدیقه نشد جز من آشکار سرگشتگی نهال وگل ریشه گردباد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل دل ما طاقت آیات ندارد تاکی هدف ناوک آه تو توان شد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خرقه بر اهل حسد آیینهٔ رسوایی‌ست کی تواندگشت بیدل مار پنهان زیر پوست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خواص مرغ دست‌آموز دارد طینت بیدل به هر جا می‌روم تا می‌دهی آواز می‌آیم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دام راه دل نشد بیدل خم وپیچ نفس پاس‌گوهر نیست‌ممکن رشتهٔ بگسسته‌را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در پردهٔ تحیر شور قیامتی هست نشنیده است بیدل‌ گوشت فسانهٔ چشم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در دیدة بیدل نبود یک دل پر خون بی‌داغ هوای تو درتن لاله‌ستانها حضرت ابوالمعانی بیدل رح

در هوای مقدمش بیدل به خاک انتظار نقش پا گشتیم لیک آواز پایی برنخاست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

درین چمن به‌چه سرمایه‌خوشدلی بیدل که شبنمی نخریده‌ست آبروی تو را زفرق تا قدم افسون حیرتی بیدل کسی چه شرح دهد معنی نکوی تورا حضرت…

دست هر امید محکم داشت دامان دلی یاس تا بیکس نباشد بیدلی آراستند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دل بیتاب تا کی رام تسکین باشدم بیدل محال است این گهر را در گره بستن ز غلتانی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

دلت چو شمع به هجر که داغ شد بیدل کز اشک گرم تو بوی کباب می‌خندد حضرت ابوالمعانی بیدل رح