قاموس سخن (سخنان طلایی بزرگان)

انديشه، شكوفه است؛ زبان، غنچه است و كردار، ميوه‌اي‌ست كه در پشت سر آنها قرار دارد. (رالف والدو امرسون)

انديشه هاي ما آفريننده ي زندگي مان هستند. (نامشخص)

انديشه، يعني كار در حال تمرين. (زيگموند فرويد)

انديشيدن، همواره براي هر كس و درباره ي هر چيز خوب است. (ريچارد تمپلر)

انسان آزاده از كسي سلب آزادي نمي كند. (ارسطو)

انسان با صداي بلند از انديشيدن درباره ي چيزهاي ظريف، كمابيش عاجز است. (نيچه)

انسان بايد يك ويژگي داشته باشد تا پيروز شود؛ آن ويژگي، روشني هدف، آگاهي از آنچه مي‌خواهد، و سوختن در آتش اشتياق براي به چنگ…

انسان بلندپايه بسيار بالاتر از انسان عادي است تا انسان عادي از ميمون عادي. (فرناندو پسوا)

انسان به وجود آورنده ي شرايط نيست، بلكه شرايط، آفريننده ي انسان است. (بنجامين ديزرائيلي)

انسان جز از طريق همرديف هاي خود ستايش نمي شود. (نيچه)

انسان خودشكوفا يا انسان خودشكوفاي در حال رشد، انساني است كه در فرهنگي ويژه ريشه دارد، ولي در برابر آن فرهنگ مي‌ايستد و مي‌توان گفت…

انسان در هر شرايط و جايگاهي، نبايد دنباله‌رو باشد. (رالف والدو امرسون)

انسان زماني كه همواره به گونه اي عميق مشغول است از هر گونه گرفتاري رها است. (نيچه)

انسان مانند رودخانه است؛ هر چه ژرفتر باشد، آرامتر است. (منتسكيو)

انسان مي‌تواند خرد را حتي از دشمن بياموزد. (نامشخص)

انسان نمي‌تواند خرد يا تجربه‌اش را براي وارثان به جا گذارد. (مثل ايتاليايي)

انسان هر كاري را مي تواند انجام دهد، اما همه ي كارها را نمي تواند بكند. (جان ماكسول)

انسان هميشه خواهان دگرگوني و تحول است، اما همزمان، سكون و ثبوت را آرزو مي كند. (پائولو كوئيلو)

انسانها با دو چشم و يك زبان به دنيا مي آيند تا دو برابر آنچه كه مي گويند ببينند، ولي از رفتارشان اين طور استنباط…

انسانها در كل، چيزي جز كودكان بزرگ نيستند. (ناپلئون بناپارت)

انسان‌هايي كه از روح بزرگ برخوردارند، همواره با مخالفت‌هاي شديد افراد ترسو و ميانه‌رو روبرو مي‌شوند. (وين داير)

انسانيت ذاتي در ميان همه ي انسانها در هر زمان و مكاني مشترك است. (توني ديويس)

آنكه از شنيدن رفتار نيك همسايه اش رنج مي برد، از شنيدن عكس آن شاد مي شود و آنان كه از برتري ديگران نااميد هستند،…

آنكه به فكر فردا نيست، به غم فردا گرفتار خواهد شد. (كنفوسيوس)

آنگاه كه جوش و خروش هوي و هوس فرو مي‌نشيند، مانند اين است كه انسان از دست شماري ستمگر ديوانه رسته باشد. (افلاطون)

انگيزه هايي كه مردمان را به فلسفه كشانده گوناگون است. با حرمت ترين انگيزه ها ميل به شناختن جهان بوده است. (برتراند راسل)

آنهايي كه هميشه از خود راضي و خشنودند، همواره آماده اند كه انتقام بگيرند. (نيچه)

اهل خرد و فرهنگ هميشه زنده اند. (ارد بزرگ)

اوج كارآمدي مديريت اين است كه فرد بداند به چه ميزان و در كجا بايد از قدرت خود بهره گيرد. (منتسكيو)

اولين وظيفه، گرفتن حق خود از زندگي است. (آرتور شوپنهاور)

اي پسر هرچند تو جواني، پيرو عقل باش، نگويم جواني مكن، ليكن جواني خويشتن دار باش و از جوانان پژمرده مباش. چنانچه ارسطاليس مي گويد…

اي عشق! تو افسر زندگي و بختِ بيداري. (گوته)

آيا [ اين ] جهالت نيست كه انسان ساعتهاي شيرين امروز را فداي روزهاي آينده كند. (آرتور شوپنهاور)

آيا متوجه شده ايد كه رؤساي شركت ها هميشه هنگام بازنشستگي كارمندان به آنان مي گويند كه انسانهاي فوق العاده اي بوده اند؟ (نامشخص)

ايراد “برابري” اين است كه ما پيوسته آرزو مي‌كنيم با انسان‌هاي بالاتر از خودمان برابر باشيم. (نامشخص)

ايمان داشته باش كه كوچكترين محبت ها از ضعيف ترين حافظه ها پاك نمي شوند. (ويكتور هوگو)

اين باور كه يك شخص مي تواند به تنهايي كار بزرگي انجام دهد، افسانه اي بيش نيست. (جان ماكسول)

اين خوبي كه در ما وجود دارد؛ كار خدا است. (كنفوسيوس)

اين شما هستيد كه زندگي خود را مي‌آفرينيد. (جك كانفيلد)

اين، گرايش به برنده شدن نيست كه اهميت دارد، چون همه آن را دارند. گرايش به آماده شدن براي برنده شدن مهم است. (نامشخص)

اين هنرمندان و به خصوص هنرمندان تئاتر بودند كه اولين بار به انسانها چشم و گوش دادند تا هر كس آنچه هست، آنچه بر ديگران…

آينده متعلق به افراد با قابليت است. (برايان تريسي)

اينكه برخي مي ترسند يا افسرده مي شوند، به اين دليل است كه آنان سر رشته امور را از دست داده اند؛ بابت احساس بدي…

اينكه ما چگونه روزهاي خود را سپري مي كنيم، در حقيقت بدين معناست كه چگونه عمر خود را مي گذرانيم. (نامشخص)

با انديشه آشفته دانش آموختن، در گردباد آتش افروختن است. (نامشخص)

با پرسيدن پرسش‌هاي بسيار مي‌توانيد ارتباطات خود را پايدار كنيد و پايه‌ي دگرگوني‌هاي درخشاني را در زندگي‌تان بنا نهيد. (استيو چندلر)

با ثبات قدم و پشتكار مي توان به هدف رسيد و سررشته ي زندگي را به دست گرفت. (جك كانفيلد)

با خود عهد بسته ام [ آثار ] نويسنده اي را نخوانم كه از آثارش پي ببرند بر آن بوده كتابي فراهم آورد، بلكه فقط…

اگر روزي به چيزي نيازمند شدي، به ملك و مال و ديگر اسباب حشمت و بزرگي خويش مناز، به كار و پيشه اي بپرداز كه…

اگر زمان، مفهوم خود را در ابديت بازيابد، به ناگزير بايستي آن را از همانجا نيز دريابيم. (هايدگر)