قاموس سخن (سخنان طلایی بزرگان)

پس فيلسوفان راستين كدامند؟ آنان كه عاشقان ديد حقيقتند. (افلاطون)

گنجي كه در اعماق نامحدود شما حبس شده است، در لحظه اي كه خود نمي دانيد، كشف خواهد شد. (جبران خليل جبران)

دشمنان خود را دوست بداريد؛ چرا كه آنها موارد ناتواني‌تان را به شما مي‌گويند. (بنجامين فرانكلين)

پندارها، فرماندهان دنياي ما هستند. (ناپلئون هيل)

لازم نيست آدم از كوهي بالا رود تا بفهمد بلند است. (پائولو كوئيلو)

دشواري‌ها زماني ايجاد مي‌شوند كه كاري را كه بايد بكنيد، نمي‌كنيد. (كيم وو چونگ)

پول، زيبا است، چون به معناي آزادي است. (فرناندو پسوا)

لحظه پيروزي براي من از آن جهت شيرين است كه پيران، زنان و كودكان كشورم را در آرامش و شادان ببينم. (نادر شاه افشار)

جالب ترين و برانگيزاننده ترين افراد، آنهايي هستند كه به آنچه در پيرامون شان رخ مي دهد، توجه زيادي دارند. (ريچارد تمپلر)

پول، يك سگ خوشگل را مي‌خرد، ولي تكانهاي دم او را نمي‌خرد. (جاش بيلينگز)

لذتي كه هنر بر ما ارزاني مي دارد، نيازمنديم و چون به گونه اي هنر ما نيست، نه وجهي مي پردازيم و نه تاسف مي…

جاه طلبي آدميزاد، تا آنجا كه من مي شناسم اش، نمي پرسد بار ديگر چگونه رفتار كنم كه رخصت [ =اجازه ي ] سخن گفتن…

پيروزمندان! فراموش نكنيد كه پيروزي هاي بشري هميشه نسبي و موقتي است. (آندره موروا)

ما از جنس روياهايمان هستيم. (ويليام شكسپير)

جايي كه سخن باز مي ماند، موسيقي آغاز مي گردد. (واگنر)

پيش از آنكه با كسي پيماني ببنديد، درباره توانايي خود در اجراي آن دمي بينديشيد و سپس پاسخ گوييد. (ارد بزرگ)

ما با كنش هاي خود، ژرفترين ارزشها و باورهايمان را بيان مي كنيم. (آنتوني رابينز)

جريان هاي آلوده به مرداب خواهند رسيد؛ [ از اين رو ] سخن گفتن از آنها زندگي مان را تباه مي سازد. (ارد بزرگ)

پيش از به حركت درآوردن زبان، مغز خود را به كار اندازيد. (زيگ زيگلار)

ما بايد خود، آن تغييري باشيم كه دوست داريم در دنيا ببينيم. (گاندي)

جستجوي حقيقت ديوانگي مطلق است، زيرا زماني كه به حقيقت رسيديد، امكان ندارد به كسي بگوييد و دشمن شما نشود. (نامشخص)

پيشامد و امر ناگهاني وجود ندارد. (پائولو كوئيلو)

ما به اين دليل خسته مي شويم كه احساساتمان موجب توليد فشارهاي عصبي در بدنمان مي شود. (ديل كارنگي)

جنبش، اهرم دگرگوني است. (ويليام شكسپير)

پيشرفت، هميشه به خطر كردن نياز دارد. نمي‌توانيد پايه‌ي دوم را برباييد و پاي خود را روي پايه‌ي نخست نگاه داريد. (نامشخص)

ما پذيرفته ايم كه به بخش هايي از وجود خود اجازه بودن ندهيم و درنتيجه مجبور هستيم انرژي رواني بسياري را صرف پنهان نگه داشتن…

جنگي هر چند كه زورمند بُوَد از حيلت بي نياز نگردد. (بزرگمهر)

تا آنجا كه ممكن است، امروز كارت را خوب انجام بده، باشد كه فردا هم قدمي رو به جلو برداري و كارت را بهتر انجام…

ما چيزي هستيم كه در استراحت ميان يك نمايش به پايان مي رسيم، گاهي وقت ها به گونه اي فرار از شكاف درهاي خاص به…

جهان، مكاني نيكوست كه همه مي‌توانند در آن خوشبخت شوند. (وين داير)

تا جسم نيرومند نباشد، برداشتن گام هاي نيرومند امكان پذير نيست. (آنتوني رابينز)

ما در طول عمرمان مثل بازيگراني هستيم كه چند لحظه اي روي صحنه ظاهر مي شويم. (ويليام شكسپير)

جوان را نفرست به زن گرفتن، پير را نفرست به خر خريدن! (مثل فارسي)

تا زماني كه امري يا كسي را كم ارزش مي پنداريم، نفرت نمي ورزيم، بلكه تازه زماني چنين مي كنيم كه آن را همسان يا…

ما سه چهارم [ وجود ] خودمان را به تاوان اينكه شبيه ديگران باشيم از دست مي دهيم. (آرتور شوپنهاور)

جواني، صندوق دربسته اي است كه تنها پيران مي دانند درون آن چيست. (دوكلوس)

تا زماني كه توده مردم براي بهبود حال يكديگر احساس مسئوليت نكنند، عدالت اجتماعي تحقق نمي يابد. (هلن كلر)

ما گواه بارز انديشه ي خود هستيم. (نامشخص)

جوهره‌ي عشق، مهرباني است. (نامشخص)

تا زماني كه كسي يا چيزي را مسئول و مسبب ناكامي خود بدانيد، هرگز كامروا نخواهيد شد. (جك كانفيلد)

ما نسبت به آنچه كه در درون خود، كور و كر هستيم، نسبت به همان، در دنياي بيرون نيز كور و كريم. (آبراهام مازلو)

تا زنده ام لحظه اي آرام نخواهم گرفت؛ راحتي كردن و مردن نزد من يكي است. (ناپلئون بناپارت)

ما هرگز نبايد به خودمان اجازه‌ي انجام كارهايي را بدهيم كه هيچ‌گاه دوست نداريم فرزندانمان انجام بدهند. (نامشخص)

تا هنگامي كه كاري با شور و اشتياق درنياميزد، پوچ و ميان‌تهي خواهد بود. (جبران خليل جبران)

ما همه مي‌توانيم به آن جايگاهي كه مي‌خواهيم، برسيم. (جيم رآن)

تاريخ، تكرار بي پايان خطاهاي زندگي است. (نامشخص)

مادام كه حيوان، ناز و نوازش مي شود، واكنش هاي زيبايي دارد، ولي به محض اينكه با او مخالفت مي شود، همه ي خشونت طبيعتش…

تازه مي فهمم كه مردم به من و شما و چيزهايي كه در مورد ما گفته مي شود توجهي نشان نمي دهند. آنها شبانه روز…

مادرم كليد كاميابي من بود. او با همه‌ي وجودش به من ايمان داشت و من احساس مي‌كردم كسي را دارم كه برايش زندگي كنم؛ كسي…

تبسم بدون اينكه دهنده اش را تهيدست كند، گيرنده اش را توانگر مي سازد. (نامشخص)