رضا براهنی

شکفته بادا لبان من، که نیمه‌ماهِ نیمرخانِ تو را، شبانه می‌بوسند. فدای تو، دو چشم من، که چشم‌های تو را خواب دیده‌اند. ببینمت! تو کجایی…

یک لحظه صبر کن؛ من دستمال پیشم نیست. با پشت دستم، با آستینم سیلاب اشک را که ستردم، و چشم‌های سرخم را در جیب پلک‌های…

چه جوانانی! اسماعیل، می‌بینی؟ چه جوانانی! بسیاری‌شان هنوز صورت عشق را بر سینه نفشرده‌اند و موهای صورت پسرها هنوز درنیامده. و دخترها را می‌بینی؟ چه…

شتاب کردم که آفتاب بیاید نیامد دویدم از پیِ دیوانه‌ای که گیسوانِ بلوطش را به سِحرِ گرمِ مرمرِ لُمبرهایش می‌ریخت که آفتاب بیاید نیامد به…