رباعیات فرخی یزدی

هر کس که در این زمانه با فرهنگ است با طالع برگشته خود در جنگ است دلتنگی غنچه در چمن تنها نیست بر هر که…

هر چند افق زمانه روشن نبود تکلیف جهانیان معین نبود در قرن طلائی نکند آدم روی در مملکتی که راه آهن نبود

ما را متمولین گدا می خواهند بیچاره و بی برگ و نوا می خواهند با بودن این مجلس اشرافی باز یکدسته ستمکار «سنا» می خواهند

گر درد عموم را دوا باید کرد با کوشش مستشار ما باید کرد اما ز ره پند نصیحت گاهی او را به وظیفه آشنا باید…

عمری به دهان راستگو مشت زدیم وز راه کژی به شیر انگشت زدیم رفت آبروی کشور جمشید بباد بس آتش کین به خاک زرتشت زدیم

روزی که دل غمزده را شادی بود دل شادیم از پرتو آزادی بود زان پیش که برزگر شود خانه خراب از گنج در این خرابه…

دنیا که حیاتش همه جنگ و جدل است وصلش همگی فراغ و اصلش بدل است امروز چو دیروز مکن تکیه به حرف کامروز جهان، جهان…

درباره شکست قیام خیابانی طوفان بشنو چو نی، نوای تبریز وز دیده ببار خون برای تبریز تا جبهه نای و قامت چنگ چو نی کن…

در مسلک ما طریق مطلوب خوش است دلجوئی مردمان مغلوب خوش است کافی نبود برای ما نیت خوب با نیت خوب کرده خوب خوش است

در این ره سخت گر شود پای تو سست از دست شکستگان شوی رنجه درست هر چیز که خواستی مهیا کردند گر مرد هنروری کنون…

چون مرکز ثقل ما بجز مجلس نیست آنکس که به مجلس نبود خاضع کیست بر ملت اگر وکیل تحمیل شود پس فایده حکومت ملی چیست

تجار ز فقر ناشکیبا گشتند بی چیز و گدا ز پیر و برنا گشتند دیگر چه ثمر ز دستگیری وقتی کز فقر عمومی همه بی…

بی چیزی من اگر چه پابست مرا غم نیست که تاب نیستی هست مرا با بی سر و پائی ز قناعت دایم سرمایه روزگار در…

با کجروی خلق جعلق خوش باش با کشمکش گنبد ازرق خوش باش دی با سیه و سفید اگر خوش بودی امروز به کابینه ابلق خوش…

آئینه حق نما دل خسته ماست برهان حقیقت دهن بسته ماست آنکس که درست حق و باطل بنوشت نوک قلم و خامه بشکسته ماست

ای کاش من و تو را کمی مدرک بود خودخواهی هر دو پر نبود اندک بود جای همه نام‌های حزبی ای کاش این مردم خودپرست…

ای دسته پابند هوی رحم کنید بر مردم بی برگ و نوا رحم کنید مستأجر اگر بنده مزدور شماست بر حالت او بهر خدا رحم…

اول بخطا پیشه مماشات کنید قانع چو نشد خطایش اثبات کنید اثبات چو شد خطا بحکم قانون بر کیفر آن خطا مجازات کنید

آن قوم که با عاطفه و انسانند با قید اصول بنده احسانند چون نیست اصول اقل و اکثر همگی در چشم اصول بین ما یکسانند

آن را که نفوذ و اقتدارات بود در دست تمام اختیارات بود از چیست ندانست که بدبختی ما یکسر ز خرابی ادارات بود

آسوده در این دیر کهن نیست کسی بی درد و غم و رنج محن نیست کسی یاران شرکای موقع منفعتند هنگام ضرر شریک من نیست…