رباعیات جویای تبریزی

شب عینک چشم عارف آگاهست شب خضر ره تیره دل گمراهست بی ظلمت شب روشنی از مه مطلب تاریکی شب سرمهٔ چشم ماهست جویای تبریزی

در بتکده و کعبه نباشد جویا مطلوب به جز معرفت ذات خدا مقصود یکی است مؤمن و کافر را منظور یکی است دیده گو باش…

پهلو تهی از صوفی خر باید کرد یعنی اندیشه از خطر باید کرد از شیعه صوفیست سگ سنی به کز دشمن خانگی حذر باید کرد…

آید بوی یدالله از خاک بشر هر چند بود زجهل حالش ابتر با آنکه برون آمده است از دریا بیرون نتواند آمد از آب گهر…

آن کس که به کدیه روزگارش گذرد در روسیهی لیل و نهارش گذرد عار از طلب آنرا که نباشد چون ماه از کاسهٔ همسایه مدارش…