جام جم رکن‌الدین اوحدی مراغه‌ای

در صفت خاموشی از خموشی رسیده‌اند وز سیر زکریا و مردم اندر دیر از پس ناامیدی انا این به عیسی و آن به یوحنا نه…

در سبب مرگ طبیعی پیش ازین کردمت ز حال آگاه که: سه روحند جسم را همراه کار هر یک پدید و مدت کار وین سخن…

در توکل یاری از غیر حق نه از دینست حق «ایاک نستعین» اینست گر تو این نکته را نمی‌دانی هر دم «الحمد» را چه میخوانی؟…

در تحقیق دل و نفس به مذهب اهل سلوک عقل را دل گزیده فرزندیست روح را هم یگانه دلبندیست نفس نطقی و روح انسانی دل…

حکایت نهم شیخکی بر فسانه بود وگزاف چشم بر هم نهاده میزد لاف در حدیثی دلیل خواستمش حرمت و آب رخ بکاستمش از مریدان او…

مثال هم چو شمع از غمت بسوزاند گه کشد، گاه برفروزاند اعتبارت کند به هر مویی بازگرداندت به هر رویی گه سرت را بکار برگیرد…

در نصیحت زنان بد مکن، ای شاهد شکر پاره دل و دین را بعشوه آواره یا مگرد آشنای و شوی مکن یا ببیگانه رای و…

در فتوت داران به دروغ پیش ازین مردمی چنین بودست رسم اهل فتوت این بودست وین دم از هر دو خود نشانی نیست نامشان بر…

در صفت ارشاد پیر اول استاد، پس گهر سفتن تا نباید به درد سر خفتن مرد را کاوستاد یار شود زود باشد که مرد کار…

در زهد زهدت آن باشد، ای سعادت جوی کز متاع جهان بتابی روی روی در فضل بی‌نیاز کنی پشت بر فضلهٔ مجاز کنی بر فرازی…

در توحید بینش اوست غایت عرفان دانش او سرایت عرفان نرسد کس به کنه معرفتش مگر از باز جستن صفتش احدیت نشان ذاتش دان صمدیت…

در تاثیر پرورش و وخامت عاقبت خود رویی هر که از پرورنده رنج ندید در جهان جز غم و شکنج ندید میوهٔ بیشه چون نپروردست…

حکایت سوم واعظی وصف حوریان میکرد شرح حسن عمل بیان میکرد که: بهر مرد بیست حور دهند جای در باغ و در قصور دهند زنکی…

سر آغاز قل هوالله لامره قد قال من له‌الحمد دائما متوال احد غیر واجب باحد صمد لم یلد و لم یولد آنکه هست اسم اعظمش…

در منع تبختر و طیش نرم باش، ای پسر، به رفتن، نرم تا نگردد دلت به رفتن گرم این صفتهای لاابالی چیست؟ تو چه دانی…

در غزل مطرب، آخر تو نیز شادم کن زان فراموش عهد یادم کن گر چه هرگز نکرد یاد از ما آن پریچهره یاد باد از…

در صبرو تسلیم زمره‌ای از بلا هلاک شوند به بلا از گناه پاک شوند تو هم ار عاشقی بلاگش باش چون بلازوست، با بلا خوش…

در ذکر معاد و تجرد کلی چون تعلق برید جان از جسم نبود حال جان برون زد و قسم: گر نکوکار بوده باشد، رست ورنه…

در تلقین ذکر ذکر بیفکر علم بی‌عملست دل بیعشق چشم پر سبلست حلقهٔ ذکر حلقهٔ دل تست گلهٔ ما ز حلق پر گل تست ذکر…

در بیوفایی جهان و خرسندی بحکم قضا حال و کار جهان خیالاتست نظری کن که: این چه حالاتست؟ هر چه هست اندرین جهان خراب نقش…

حکایت ششم من شنیدم که صاحب دیذی داشت ناپاکزاده تلمیذی سالها دیده در سرای سپنج پر هنر بر سرش مصیبت و رنج تا خرد جمع…

ذبابهٔ این فصل در سری چند مرموز گر بپرسد کسی که: هر دو جهان گفته‌ای کندر آدمیست نهان برشمردی از آن نشانی چند کردی از…

در منع اسراف ای که بر قصر کوشک سازی تو پیه بر دنبه میگدازی تو گر چه این قصرها طربناکست چون به گردون نمیرسد خاکست…

در عشق عشق و دل را یک اختیار بود عقل و جان را دویی حصار بود ز آستان عقل پیشتر نرود عشق خود ز آشیان…

در شفقت بر زیر دستان مکن، ای خواجه، بر غلامان جور که بدین شکل و سان نماند دور زور بر زیر دست خویش مکن دل…

در راستی راستی کن، که راستان رستند در جهان راستان قوی دستند راستگاران بلندنام شوند کج‌روان نیم پخته خام شوند یوسف از راستی رسید به…

در تصدیق کرامات اولیا قوت نفس را مقاماتست سر آن معجز و کراماتست نفس چندانکه هست بالاتر در کرامات و کشف والاتر از کدورت دلت…

در باب ظلمه و ظلم ظلمت ظلم تیره دارد راه عدل باید جناح و قلب سپاه خانهٔ ظالمان نه دیر، که زود به فضیحت خراب…

حکایت هفتم بود در روم پیش ازین سر و کار صاحبی نان ده و فتوت یار لنگری باز کرده چون کشتی پر ز سنگ و…