تمنا توانگر

از عشق اگر رها شوم به طبیعتم باز می‌گردم به جنگلی که موهایم را به عاریت سپرده است! و چشمه‌یی که چشمانم را سیراب کرده…

‍ قد می‌کشد گیاه غزل با صدای تو انگار پر شده است دلم از هوای تو معنای زنده‌گی من انگار مردن است تنها به خاطر…

‍ چقدر بودنت ای تلخ کهنه، شیرین است سکوت کردم و گفتم که زنده‌گی این است به خنده‌بازی من محو می‌شوی؛ اما کسی که پشت…

و ساعت خسته از تکرار هربار شکایت می‌کند با سقف و دیوار و می‌دانم که می‌آید دوباره که بشکافد سکوتم را به اظهار تمنا توانگر

من در این‌کوره به جایی نرسیدم دیدم ‏ آه دیوانه‌گی ای‌کاش نمی‌فهمیدم فکر کردم که به دنبال تو هستم؛ اما روزگاری‌ست فقط دور خودم چرخیدم…

لباس‌هایم کجا هستند؟ احساس خفه‌گی می‌کنم بدون لباس‌هایم نمی‌توانم راه بروم بدون لباس‌هایم نمی‌توانم نفس بکشم بدون لباس‌هایم می‌ترسم از زمین، هوا، آب و درخت…

صورتم را چروک می‌گیرد پیری از راه می‌رسد یک‌بار! این همه دلبری نمی‌ماند پس تو هم دست از سرم بردار تو نه آنی که فصل…

دوباره خاطره‌یی سبز شد در آغوشم دوباره طعم شرابی که می‌برد هوشم چکیده است غمی کهنه در مسیر سفر و خالی است صدای تو از…

چون دوره‌گردهای دروغین یکی یکی گشتیم دور هیچ آه ای کلاف خسته‌ی تنهای حوصله! بسیار بی‌رمق شده‌ام پس دگر مپیچ چون دوره‌گردهای دروغین یکی یکی…

تمنا توانگر با بادهای وحشی با غصه‌های اهلی ِآن شیرمستِ مستم با ردِپای اهلی گرگ است و گله‌اش را برده‌‌ست تا لبِ تیغ تیغ است…

باید به دل‌مان یاد بدهیم؛ پایش را از گلیم‌اش درازتر نکند! بعضی آرزوها و آدم‌ها اندازۀ ما نیستند، به دل مان بفهمانیم به چارچوب سینه…

از خداحافظی دگر پایان راه توست اینجا بکش کفش قشنگت را مترسک همان کفشی که مال دیگران بود نقاب رنگ رنگت را مترسک! برای هرکه…

‍ عطش پس از تو دگر آتشین نخواهد بود هوای بوسه هم انگار این نخواهد بود سرم سپردۀ یک زنده‌گی‌ست می‌دانی؟ میان حلقۀ دارت نگین…

‍ بیا که در تنِ یک فصل جان تازه بگیرم و بعد دیدن چشم تو عاشقانه بمیرم بدان که گر تو نباشی امید بودن من…

وقتی نباشم در بغل آهسته می‌میرم هم‌بازی زیبا و خوب کودکی من! مثل عروسک دوستت دارم ❤️ از جنس چوبم با تب عشق تو می‌سوزم…

من در این کوره به جایی نرسیدم دیدم آه دیوانه‌گی! ای کاش نمی‌فهمیدم فکر کردم که به دنبال تو هستم؛ اما روزگاری‌ست فقط دور خودم…

لا لا لا لا ـ سیندرلا لا ای ماه! شهزادۀ من بی‌تو ندارم جز آه من خسته شدم بس‌که تو را پالیدم لاحول ولا قوت…

صورتک‌ها سنگین‌اند صورت تو سنگین است صورت من سنگین است سایه‌ی ما سنگین نیست سایه منت بودن را نمی‌کشد به همین سنگینی‌ست که هم‌دیگر را…

دلم هزار پرستوی شاد را گم کرد فرا رسید فراموش و یاد را گم کرد به روزهای قشنگی رسید قصه‌ی من به لب نشست؛ ولی…

خاک گوری گرفته بر دوشش طعم لب‌های من نمانده دگر بر لب آتشین خاموشش کت مشکی، ابای ملایی، چپن سبزه‌ی بدخشانی حیف آن چارشانه‌ی زیبا…

تمام آرزویم این است که یک روز؛ فقط یک روز از صبح تا شام با من حرف بزنی! من به اندازه‌ی یک لالِ صدساله تشنه‌ی…

با بادهای وحشی با غصه‌های اهلی آن شیر مست مستم با ردپای اهلی گرگ است و گله‌اش را برده‌‌ست تا لب تیغ تیغ است بر…

از جنس تور تور برای پنهان شدن صورت عروس تور برای پرده‌های مانع نور تور برای ماهی‌ها تور برای پروانه‌ها چه قاتل وحشتناکی‌ست این ظریف…

‍ عشق؛ آغاز سکوت است به فرجام دگر زنده‌گی شعبدۀ گریه و آلام دگر همۀ شهر هواخواه تن فاحشه‌یی‌ست من‌که بدنام تو هستم و تو…

‍ جان منی و بی‌تو جهان هیچ و درهم است این زنده‌گی بدون تو یک فصل ماتم است چون باد می‌وزم به خیالاتِ هر شبت…

هرچه با خودم کلنجار رفتم، چه بنویسم؛ تا در این قصه ثنا گو نباشم؛ چیزی به ذهنم نرسید. فقط این‌که مداومت و تلاش این دو…

موهایم زمخت و خشم‌گین‌اند من تارهای خشم‌ناکی را در سرم می‌پرورانم و ریشه‌های عصبانیت را بر پوست سرم بارور کرده‌ام. باد به تارهای خشم من…

لعنت به آن‌روزی که دستان تو جاری شد با ذکر دستان تو سرمایم بهاری شد سرما خودم بودم که در خود بال می‌جستم باران زد…

شراب می‌شوم آن‌جا که جام بگذاری به پای فصل وداعم سلام بگذاری که سنگ‌دل شده یک شهر بعد رفتن تو مگر بیایی و سنگ تمام…

دل‌خانه‌ی آسمان پر از دل شده است این چهره به آن چهره مقابل شده است مانند دو روی سکه‌ی ارزشمند خورشید کنار ماه، کامل شده…

چه غمگینم هرات نازنینم که تنها خوشه‌ی روی زمینم منم گل‌دختر سرخی که باید میان خاک اندوهت بشینم تو ای انگشتر دنیا نگینم نمی‌دانم تو…

تقدیم به‌روح استادحسین‌زاده به خنده بگذر از این روزگار استادم که خنده‌های تو یک‌باره داده بربادم بریز خاک خودت را به‌روی صورت من که صبر…

ای‌روزگار تلخ فروخورده در لجن! زندان پایدار من آبی‌ست می‌ترسم از حقیقت بی‌پرده‌‌ات که آه! آن آسمان روشن و صاف تو آبی است! آبی که…

ابرها چقدر شبیه سقف‌ها هستند؛ ولی شباهت‌ها دردی را درمان نمی‌کنند. تنهایی! این درد مزمن بی‌پروا… به هیچ چیز و به هیچ روی درمان نمی‌یابد!…

‍ عشق یک اشتباه بود؛ ولی من به این اشتباه خوش بودم کرده‌اند از بهشت بیرونم چون به طعم گناه خوش بودم به سفیدی بخت…

‍ تردید بی‌معنی؛ بلی تردید، بی‌معنی اندوه با معنی ولی امید، بی‌معنی یاسین لبخند تو را با یأس می‌خوانم یک گل به روی صورتم خندید،…

هر چقدر هم که روی چمدان رنگ بپاشی؛ تصویر تلخ سفر از صورت ذهنش پاک نمی‌شود. دلت خواست پشت چمدان قفل و زنجیر نقاشی کن!…

من تمنای تو و یار تو و جان تو ام پس بمان؛ تا که نمانم به تمنای کسی! تمنا توانگر

ما زمانی ناکام می‌شویم که عزیزان مان که در کنار ما می‌خوابند به جای تکیه کردن به ما به قرص خواب‌آور پناه برند! تمنا توانگر

شبیه غروب شبیه غروب «شاه شهید» است! غروبی که از هوای کوه تلویزیون تا صدای سینمای پامیر به گوش سرک اول شاه شهید می‌رسید! این…

درخت می‌خواهد پرواز کند؛ اما نمی‌تواند پرواز کند. کوه می‌خواهد راه برود؛ اما نمی‌تواند راه برود. انسان می‌خواهد بزرگ شود؛ اما نمی‌تواند بزرگ شود.. ریشه‌ی…

چند بهار باید بگذرد؛ تا شکوفه‌یی درخت شود! چند فصل رنج باید بگذرد؛ تا دخترکی بانوی بلند بالای سیمین‌تن شود؟ رهگذران سایه‌ی درخت را ساده…

پنجره‌ی اتاق تو چوبی بود؛ پنجره‌ی اتاق من هم چوبی بود؛ ولی فرق دارد؛ چوب بهاری با چوب خزان زده! پنجره‌ی اتاق تو آبی بود؛…

باز کن با غصه‌ه‍ایت عهد دقیانوس را خشک کن با اشک‌هایت جام اقیانوس را تلخ بودم، تلخ! با شیرینیِ لبخند خود گفته بودی: بس کن…

آدم‌ها به خاطر چوکی خودشان را و عمرشان را به کشتن دادند و من به خاطر نشستن در آغوش تو… هیچ چوکی از زیر پای…

‍ شراب می‌شوم آن‌جا که جام بگذاری به پای فصل وداعم سلام بگذاری که سنگ‌دل شده یک شهر بعد رفتن تو مگر بیایی و سنگ…

‍ بعد از این بوسه‌ی تو خواب و خیالم باشد بوسه بر گونه‌ی تو کار محالم باشد تو همان حال عجیبی که مرا خواهد کشت…

نه قرار است شراب لب هر خم باشم نه قرار است که هم‌قصه‌ی گندم باشم بوسه‌یی هستم و از روی لبت می‌افتم چقدر سخت که…

من آمده‌ام تا که شکستت بدهم خونابه به چشم مستِ مستت بدهم گل داده بر آب و آبرو در کوزه من آمده‌ام که کار دستت…

گیسوانم رمان بلند هزار و یک شب است هزار و یک شب ملال بی‌پایان زنان با گیسوان‌شان قصه می‌گویند قصه گاهی سیاه قصه گاهی سرخ…