تمنا توانگر

معماری کلمات در رباعی با بهار، تابستان، پاییز و زمستان ای سردی نو بهار پیرم کردی در تنگه‌ی یک فصل اسیرم کردی مردم همه گشنه‌ی…

یک‌روز پس از فراموشی به پاییز رفتم به پاییز ماندم به پاییز دهان‌کجی کردم من به خزان موهایم به زمستان خنده‌هایم دست هر پاییزی را…

من یک دخترم خدای ناز و طنازی؛ اما به جای آن‌که جوانی و لطافتم را به زنده‌گی و خاک مرگ بسپارم از لطافت دخترانه‌ام لباسی…

ما کفتر و بازیم نه یک روح، نه یک تن لعنت به دل تنگ تو، لعنت به دل من بس‌کن که ازین قصه دلم سخت…

عکسی از میز عکسی از گل‌دان میز، عکس کفش‌هایی به پاهای تو عکس پاشنه‌های بلند کفش من عکس سرخی تیزِ لب‌سرین عاشق عکس تو آن…

دیباچه‌ی نوروزی و تنهایی ما ای شهر پر از بغض تماشایی ما اندوه ملولی‌ست مرا می‌کاود بغضی که میان چای من می‌گرید شهری که بدون…

حق دارد آسمان که بالا بلند است مثل خدا که ستودنی مثل تو که دست‌نیافتنی تو نخستین انسان آسمانی ساکن در زمینی آسمان خانه‌ی خداست؛…

تنم را در زیر دیوار انداختی بینی‌‌ام را به دودکش‌های بخاری سپردی؛ ناخن‌هایم را به شیشه‌ها کشیدی؛ موهایم را لای چرخ گوشت انداختی. از کدام…

بگذار که حسرتت به جانم باشد این زهر همیشه در جهانم باشد ای مرد! مپندار که تنها شده‌ام بعد از تو جهانی نگرانم باشد! تمنا…

آستین کهنه است؛ اما من مار در آستین نداشته‌ام بوسه‌هایت اگر نمی‌بودند؛ تا قیامت جبین نداشته‌ام خواستم تا نسیم وصل شوم نیستم باد هرزه باور…

‍ کابل به‌دوش می‌کشد امروز صدها تن بدون سرش را مرگ آمده‌ست تا که برقصد در شهر مرده‌گان هنرش را مرگ آمده‌ست تا که خدا…

‍ به رؤیا می‌روم و فکر می‌کنم در جهانی دیگر دختری داشتم با گیسوانی سیاه که چشم‌هایش تنها یادگار من است! به دخترم که خودش…

‍ القصه مانند شراب کهنه سر رفتم ای دست تنهایی به پای تو هدر رفتم خونم به جوش آمد خودم را کنترل کردم صبرم به…

یک عمر است منتظر دست و دهان منی؛ دست و دهان من؛ و مخصوصاً دهان من؛ منتظرانی دارد! ـ که یکی تو هستی و غیر…

مواظب قلم مان باشیم! ـ مبادا که غلط بنویسیم؛ ـ مبادا که نادرستی را بنویسیم؛ ـ مبادا که پای خوشی کسی را بتوانیم امضا کنیم…

ما آدم‌های با سوادی نبودیم؛ ما هیچ‌گاه نتوانستیم زبان نگاه هم‌دیگر را بخوانیم؛ حس شنوایی‌مان مشکل دارد، وقتی نمی‌توانیم صدای سکوت هم‌دیگر را بشنویم؛ حس…

عشق توهمی بیش نیست! عشق سلاح کشتار جمعی‌ست! از شکوه کوه می‌هراسند. سنگ ریزه‌های کوه را بر می‌دارند؛ تا به یادش آورند: کوه از روی…

دیواری روبه‌رویم! گیسویی پُشت سرم! من به‌پیش می‌روم و دیوار سدِ راه من می‌شود. گیسوانم به پشت سر می‌روند و هیچ‌چیز سد راه آنان نمی‌شود….

چه کتاب‌ها که برای نوشتن چه حرف‌ها که برای گفتن… پشتوانه‌ام… ولی؛ سیل عظیم پروانه‌های سکوت! تمنا توانگر

تنت به ناز طبیبان نیازمند شد و وجود نازکت آغشته‌ی گزند شد و به عمر کوتهِ تو ردپای غم‌ها ماند هزار و یک شبِ غم‌های…

برای دو سال نبود استاد رهنورد زریاب! تنت به ناز طبیبان نیازمند شد و وجود نازکت آغشته‌ی گزند شد و به عمر کوتهِ تو ردپای…

از عشق اگر رها شوم به طبیعتم باز می‌گردم به جنگلی که موهایم را به عاریت سپرده است! و چشمه‌یی که چشمانم را سیراب کرده…

‍ قد می‌کشد گیاه غزل با صدای تو انگار پر شده است دلم از هوای تو معنای زنده‌گی من انگار مردن است تنها به خاطر…

‍ چقدر بودنت ای تلخ کهنه، شیرین است سکوت کردم و گفتم که زنده‌گی این است به خنده‌بازی من محو می‌شوی؛ اما کسی که پشت…

و ساعت خسته از تکرار هربار شکایت می‌کند با سقف و دیوار و می‌دانم که می‌آید دوباره که بشکافد سکوتم را به اظهار تمنا توانگر

من در این‌کوره به جایی نرسیدم دیدم ‏ آه دیوانه‌گی ای‌کاش نمی‌فهمیدم فکر کردم که به دنبال تو هستم؛ اما روزگاری‌ست فقط دور خودم چرخیدم…

لباس‌هایم کجا هستند؟ احساس خفه‌گی می‌کنم بدون لباس‌هایم نمی‌توانم راه بروم بدون لباس‌هایم نمی‌توانم نفس بکشم بدون لباس‌هایم می‌ترسم از زمین، هوا، آب و درخت…

صورتم را چروک می‌گیرد پیری از راه می‌رسد یک‌بار! این همه دلبری نمی‌ماند پس تو هم دست از سرم بردار تو نه آنی که فصل…

دوباره خاطره‌یی سبز شد در آغوشم دوباره طعم شرابی که می‌برد هوشم چکیده است غمی کهنه در مسیر سفر و خالی است صدای تو از…

چون دوره‌گردهای دروغین یکی یکی گشتیم دور هیچ آه ای کلاف خسته‌ی تنهای حوصله! بسیار بی‌رمق شده‌ام پس دگر مپیچ چون دوره‌گردهای دروغین یکی یکی…

تمنا توانگر با بادهای وحشی با غصه‌های اهلی ِآن شیرمستِ مستم با ردِپای اهلی گرگ است و گله‌اش را برده‌‌ست تا لبِ تیغ تیغ است…

باید به دل‌مان یاد بدهیم؛ پایش را از گلیم‌اش درازتر نکند! بعضی آرزوها و آدم‌ها اندازۀ ما نیستند، به دل مان بفهمانیم به چارچوب سینه…

از خداحافظی دگر پایان راه توست اینجا بکش کفش قشنگت را مترسک همان کفشی که مال دیگران بود نقاب رنگ رنگت را مترسک! برای هرکه…

‍ عطش پس از تو دگر آتشین نخواهد بود هوای بوسه هم انگار این نخواهد بود سرم سپردۀ یک زنده‌گی‌ست می‌دانی؟ میان حلقۀ دارت نگین…

‍ بیا که در تنِ یک فصل جان تازه بگیرم و بعد دیدن چشم تو عاشقانه بمیرم بدان که گر تو نباشی امید بودن من…

وقتی نباشم در بغل آهسته می‌میرم هم‌بازی زیبا و خوب کودکی من! مثل عروسک دوستت دارم ❤️ از جنس چوبم با تب عشق تو می‌سوزم…

من در این کوره به جایی نرسیدم دیدم آه دیوانه‌گی! ای کاش نمی‌فهمیدم فکر کردم که به دنبال تو هستم؛ اما روزگاری‌ست فقط دور خودم…

لا لا لا لا ـ سیندرلا لا ای ماه! شهزادۀ من بی‌تو ندارم جز آه من خسته شدم بس‌که تو را پالیدم لاحول ولا قوت…

صورتک‌ها سنگین‌اند صورت تو سنگین است صورت من سنگین است سایه‌ی ما سنگین نیست سایه منت بودن را نمی‌کشد به همین سنگینی‌ست که هم‌دیگر را…

دلم هزار پرستوی شاد را گم کرد فرا رسید فراموش و یاد را گم کرد به روزهای قشنگی رسید قصه‌ی من به لب نشست؛ ولی…

خاک گوری گرفته بر دوشش طعم لب‌های من نمانده دگر بر لب آتشین خاموشش کت مشکی، ابای ملایی، چپن سبزه‌ی بدخشانی حیف آن چارشانه‌ی زیبا…

تمام آرزویم این است که یک روز؛ فقط یک روز از صبح تا شام با من حرف بزنی! من به اندازه‌ی یک لالِ صدساله تشنه‌ی…

با بادهای وحشی با غصه‌های اهلی آن شیر مست مستم با ردپای اهلی گرگ است و گله‌اش را برده‌‌ست تا لب تیغ تیغ است بر…

از جنس تور تور برای پنهان شدن صورت عروس تور برای پرده‌های مانع نور تور برای ماهی‌ها تور برای پروانه‌ها چه قاتل وحشتناکی‌ست این ظریف…

‍ عشق؛ آغاز سکوت است به فرجام دگر زنده‌گی شعبدۀ گریه و آلام دگر همۀ شهر هواخواه تن فاحشه‌یی‌ست من‌که بدنام تو هستم و تو…

‍ جان منی و بی‌تو جهان هیچ و درهم است این زنده‌گی بدون تو یک فصل ماتم است چون باد می‌وزم به خیالاتِ هر شبت…

هرچه با خودم کلنجار رفتم، چه بنویسم؛ تا در این قصه ثنا گو نباشم؛ چیزی به ذهنم نرسید. فقط این‌که مداومت و تلاش این دو…

موهایم زمخت و خشم‌گین‌اند من تارهای خشم‌ناکی را در سرم می‌پرورانم و ریشه‌های عصبانیت را بر پوست سرم بارور کرده‌ام. باد به تارهای خشم من…

لعنت به آن‌روزی که دستان تو جاری شد با ذکر دستان تو سرمایم بهاری شد سرما خودم بودم که در خود بال می‌جستم باران زد…

شراب می‌شوم آن‌جا که جام بگذاری به پای فصل وداعم سلام بگذاری که سنگ‌دل شده یک شهر بعد رفتن تو مگر بیایی و سنگ تمام…