ارمغان حجاز

دل ماتش و تن موج دودش تپید دمبدم ساز وجودش به ذکر نیم شب جمعیت او چو سیمابی که بندو چوب عودش حضرت علامه محمد…

روم راهی که او را منزلی نیست از آن تخمی که ریزم حاصلی نیست من از غمها نمی ترسم ولیکن مده آن غم که شایان…

ز من بر صوفی و ملا سلامی که پیغام خدا گفتند ما را ولی تأویل شان در حیرت انداخت خدا و جبرئیل و مصطفی را…

شنیدم مرگ با یزدان چنین گفت چه بی نم چشمن کز گل بزاید چو جان او بگیرم شرمسارم ولی او را ز مردن عار ناید…

فتادی از مقام کبریائی حضور دون نهادان چهره سائی تو شاهینی ولیکن خویشتن را نگیری تا بدام خود نیائی حضرت علامه محمد اقبال رح

گرفتم حضرت ملا ترش روست نگاهش مغز را نشناسد از پوست اگر با این مسلمانی که دارم مرا از کعبه میراند حق او ست حضرت…

محبت چیست تاثیر نگاهی است چه شیرین زخمی از تیر نگاهی است به صید دل روی ، ترکش بینداز که این نخچیر ، نخچیر نگاهی…

مسلمان زاده و نامحرم مرگ ز بیم مرگ لرزان تا دم مرگ دلی در سینه چاکش ندیدم دم بگسسته ئی بود و غم مرگ حضرت…

من اندر مشرق و مغرب غریبم که از یاران محرم بی نصیبم غم خود را بگویم با دل خویش چه معصومانه غربت را فریبم حضرت…

ندانم دل شهید جلوه کیست نصیب او قرار یک نفس نیست به صحرا بردمش افسرده تر گشت کنار آب جوئی زار بگریست حضرت علامه محمد…

نگویم از فرو فالی که بگذشت چه سود از شرح احوالی که بگذشت چراغی داشتم در سینهٔ خویش فسرد اندر دو صد سالی که بگذشت…

نهان اندر دو حرفی سر کار است مقام عشق منبر نیست ، دار است براهیمان ز نمرودان نترسند که عود خام راتش عیار است حضرت…

حاجت نہیں اے خطہ گل شرح و بیاں کی حاجت نہیں اے خطہ گل شرح و بیاں کی تصویر ہمارے دل پر خوں کی ہے…

عالم برزخ مردہ اپنی قبر سے کیا شے ہے، کس امروز کا فردا ہے قیامت اے میرے شبستاں کہن! کیا ہے قیامت؟ قبر اے مردۂ…

ابلیس کی مجلس شوری ابلیس یہ عناصر کا پرانا کھیل، یہ دنیائے دوں ساکنان عرش اعظم کی تمناؤں کا خوں! اس کی بربادی پہ آج…

بباد صبحدم شبنم بنالید که دارم از تو امید نگاهی دلم افسرده شد از صحبت گل چنان بگذر که ریزم بر گیاهی حضرت علامه محمد…

بدن وامانده و جانم در تک و پوست سوی شهری که بطحا در ره اوست تو باش اینجا و با خاصان بیامیز که من دارم…

به آن رازی که گفتم پی نبردند ز شاخ نخل من خرما نخوردند من ای میر امم داد از تو خواهم مرا یاران غزلخوانی شمردند…

به جانهافریدم های و هو را کف خاکی شمردم کاخ و کو را شود روزی حریف بحر پر شور زشوبی که دادمب جو را حضرت…

بیا باهم در آویزیم و رقصیم ز گیتی دل بر انگیزیم و رقصیم یکی اندر حریم کوچهء دوست ز چشمان اشک خون ریزیم و رقصیم…

ترا اندر بیابانی مقام است که شامش چون سحر آئینه فام است بهرجائی که خواهی خیمه گستر طناب از دیگران جستن حرام است حضرت علامه…

ثباتش ده که میر شش جهات است بدست او زمام کائنات است نگردد شرمسار از خواری مرگ که نامحرم ز ناموس حیات است حضرت علامه…

جوانمردی که خود را فاش بیند جهان کهنه را بازفریند هزاران انجمن اندر طوافش که او با خویشتن خلوت گزیند حضرت علامه محمد اقبال رح

چه گویم زان فقیری دردمندی مسلمانی به گوهر ارجمندی خدا این سخت جان را یار بادا که افتاد است از بام بلندی حضرت علامه محمد…

حق آن ده که « مسکین و اسیر» است فقیر و غیرت او دیر میر است بروی او در میخانه بستند در این کشور مسلمان…

خودی تا گشت مهجور خدائی به فقرموختداب گدائی ز چشم مست رومی وام کردم سروری از مقام کبریائی حضرت علامه محمد اقبال رح

دگرگون کرد لادینی جهان را ز آثار بدن گفتند جان را از آن فقری که با صدیق دادی بشوری آور این آسوده جان را حضرت…

دل صاحبدلان او برد یا من؟ پیام شوق او آورد یا من؟ من و ملا ز کیش دین دو تیریم بفرما بر هدف او خورد…

ز رازی حکمت قرآن بیاموز چراغی از چراغ او بر افروز ولی این نکته را از من فرا گیر که نتوان زیستن بی مستی و…

سبوی خانقاهان خالی از می کند مکتب ره طی کرده را طی ز بزم شاعران افسرده رفتم نواها مرده بیرون افتد از نی حضرت علامه…

شب این کوه و دشت سینه تابی نه در وی مرغکی نی موجبی نگردد روشن از قندیل رهبان تو میدانی که بایدفتابی حضرت علامه محمد…

غم پنهاں که بی گفتن عیان است چو آید بر زبان یک داستان است رهی پر پیچ و راهی خسته و زار چراغش مرده و…

کهن پروردهء این خاکدانم دلی از منزل خود دل گرانم دمیدم گرچه از فیض نم او زمین راسمان خود ندانم حضرت علامه محمد اقبال رح

محبت از نگاهش پایدار است سلوکش عشق و مستی را عیار است مقامش عبده‘مد ولیکن جهان شوق را پروردگار است حضرت علامه محمد اقبال رح

مسلمان را همین عرفان و ادراک که در خود فاش بیندر مزلولاک خدا اندر قیاس مانگنجد شناسنرا که گوید ما عرفناک حضرت علامه محمد اقبال…

مگو با من خدای ما چنین کرد که شستن میتوان از دامنش گرد ته بالا کن این عالم که در وی قماری میبرد نامرد از…

ندانم نکته های علم و فن را مقامی دیگری دادم سخن را میان کاروان سوز و سرورم سبک پی کرد پیران کهن را حضرت علامه…

نگهدارنچه درب و گل تست سرور و سوز و مستی حاصل تست تهی دیدم سبوی این ون را می باقی به مینای دل تست حضرت…

هنوز این چرخ نیلی کج خرام است هنوز این کاروان دور از مقام است ز کار بی نظام او چه گویم؟ تو میدانی که ملت…

چہ کافرانہ قمار حیات می بازی چہ کافرانہ قمار حیات می بازی کہ با زمانہ بسازی بخود نمی سازی دگر بمدرسہ ہائے حرم نمی بینم…

غریبی میں ہوں محسود امیری غریبی میں ہوں محسود امیری کہ غیرت مند ہے میری فقیری حذر اس فقر و درویشی سے، جس نے مسلماں…

آج وہ کشمیر ہے محکوم و مجبور و فقیر آج وہ کشمیر ہے محکوم و مجبور و فقیر کل جسے اہل نظر کہتے تھے ایران…

بپایان چون رسد این عالم پیر شود بی پرده هر پوشیده تقدیر مکن رسوا حضور خواجه مارا حساب من ز چشم او نهان گیر حضرت…

برون از سینه کش تکبیر خود را بخاک خویش زن اکسیر خود را خودی را گیر و محکم گیر و خوش زی مده در دست…

بگو از من نواخوان عرب را بهای کم نهادم لعل لب را ازن نوری که از قر ن گرفتم سحر کردم صد و سی ساله…

به روما گفت با من راهب پیر که دارم نکته ئی از من فراگیر کند هر قوم پیدا مرگ خود را ترا تقدیر و ما…

بیا ساقی بگردان ساتگین را بیفشان بر دو گیتی آستین را حقیقت را به رندی فاش کردند که ملا کم شناسد رمز دین را حضرت…

ترا این کشمکش اندر طلب نیست ترا این درد و داغ و تاب وتب نیست از آن از لامکان بگریختم من که آنجا ناله های…

جبین را پیش غیر الله سودیم چو گبران در حضور او سرودیم ننالم از کسی می نالم از خویش که ما شایان شان تو نبودیم…

چسان احوال او را بر لب آرم تو می بینی نهان و آشکارم ز روداد دو صد سالش همین بس که دل چون کنده قصاب…