ابیات پراکندهٔ مثنوی ها- بحر خفیف – عنصری بلخی

رای دانا سر سخن ساریست نیک بشنو که این سخن باریست

که حسد هست دشمن ریمن کیست کو نیست دشمن دشمن

نکند میل بی هنر بهنر که بیوسد ز زهر طعم شکر

بر سر باد تند و موج بلند تا بیک آبخوستشان افکند

رخ ز دیده نگاشته بسر شک وان سرشکش برنگ تازه زرشک

گاه اقبال آبگینه خنور بستاند ز تو عدو به بلور

نتوان ساخت از کدو گوداب نه ز ریکاشه جامۀ سنجاب

بسپاریم دل بجستن جنگ در دم اژدها ویشک نهنگ

رخم از رنگ تست ریشیده دلم از زلف تست پیچیده

گرد پرگار چرخ مرکز بست شبه مرجان شد و بلور جمست

هر که بر درگه ملوک بود از چنین کار با خدوک بود

با درفش ار تپانچه خواهی زد باز گردد بتو هر آینه بد

چون همی شد بخانه آماده دید مردی براه استاده

گفت بر پرنیان ریشیده طبل عطار شد پریشیده

هر که را رهبری کلاغ کند بی گمان دل بدخمه داغ کند