خنده کو

نازنینم خنده کو زیبا دو چندان می شوی
مایه اِی آرامشِ روح و تن و جان می شوی
با بلند خندیدنت باغِ دلم را کرده وا
لحظه هایم را دقیقن شادی باران می شوی
ذلف و کاکل کردی افشان گردی رخسار گلت
شام تارِ غصه ام را ماهِ تابان می شوی
با حضورت در سکوتِ خلوتِ افتاده گی
چرخِ رویای مرا خورشیدِ رخشان می شوی
با قدم هایت به روی جاده ای شهرِ دلم
دردِ بی اندازه ام را یار درمان می شوی
گر بیایی لحظه ای در کوچه ای امیدِ من
دره های هستیم راآبشاران می شوی
با حلولت در شبستانِ خیالاتِ دلم
شام شبهای غمینم را چراغان می شوی
با یکی لبخند شادت دلبرمهتاب رو
کاخِ آمالِ حلیم را نور باران می شوی

سید حلیم حلیم