به دل نگذاشت غير از داغ، اين غارتگر جانها
دو زلفش را عجب داميست با هم در شكار دل
دل جمعى، كه معدم است دارند اين پريشانها.
به يک دم ريخت تيغ غمزه ات خون هر دو عالم را
به او گر يك دم ديگر بسازى، واى بر جانها
ز عصيان لب گزيدن در جوانى ها نمك دارد
از اين نعمت چه لذّت مى برى؟ چون ريخت دندانها
شود گر رهزن اهل خرد، زنجير زلف او
به دامان قيامت مى رسد چاك گريبانها
شدم سردرگريبان نفکّر عمرها، مخلص
نكردم سر برون از كار اين سردرگريبانها
مخلص كاشانى
На танҳо кард чашми кофараш тороҷ имонҳо
Ба дил нагзошт ғайр аз доғ, ин ғоратгари ҷонҳо.
Ду зулфашро аҷаб домест бо ҳам дар шикори дил
Дили ҷамъе ки маъдум аст доранд ин парешонҳо.
Ба як дам рехт теғи ғамзаат хун ҳар ду оламро
Ба ӯ гар як дами дигар бисозӣ, войи ҷонҳо.
Зи исён лаб газидан дар ҷавониҳо намак дорад
Аз ин неъмат, чӣ лаззат мебарӣ? Чун рехт дандонҳо.
Шавад гар раҳзани аҳли хирад, занҷири зулфи ӯ
Ба домони қиёмат мерасад чоки гиребонҳо.
Шудам сардаргиребони тафаккур, умрҳо Мухлис
Накардам сар бурун аз кори ин сардаргиребонҳо
Мухлиси Кошонӣ
Баргардони матн аз форсӣ: Муҳаммадиқболи Ҷонибек