هی سینه خیز می بریَم هی کلاغ پر

بی دست و پا نباش بگو دوست داری ام
ای قلب روستایی من! “ته بلامه سر”

من غیرتم به جوش می آید که دست باد
بر گیسوان ریخته ات میزند تشر

مردی در انتظار تو خشکید مثل چوب
یک دست روی صورت و یک دست بر کمر

معشوقه هیچ وقت تعارف نمی کند
این قلب مال توست خجالت نکش ببر

مثل درخت در دل تو ریشه کرده ام
بی فایدست هر چه بگویی: تبر، تبر!

کی می شود که روی سرم آسمان شوی
کی می شود صدا بزنم بال ها! خبر!

مهدی رضاییان