مردم چه دلخوشاند به تكرار ديگری
ای كاش چشمهای مرا خواب میربود
وقتی اميد نيست به ديدار ديگری
يک دل اضافه كرد به دلهای خونشده
از عشق برنيامد اگر كار ديگری!
بعد از تو من به درد خودم هم نمیخورم
تحميل شد به جامعه سربار ديگری!
خوش باد روزگار تو با هر كه خواستی
اما مباد قسمت من يار ديگری…
مسلم محبی