همچن كتاب كهنه ى در طاق مانده يم

همچن كتاب كهنه ى در طاق مانده يم
بهر ورقزنى تو مشتاق ماندا يم.
ترسم از آن كه صوتخوشاز صحنه مى رود
بابا و من. به حسرت عشاق مانده يم.
دشنام خانه كرده به روى لبان ما
ديرآمده به تدرس اخلاق مانده يم.
تنهاى، صحن حولى، نگاهى به آسمان
به هرچه داده يا كه نه دلچاق مانده يم.
اى دخت شهرى، خوب كه تمسخر نمى كنى
در بند باد فارم. قشلاق مانده يم.

Ҳамчун китоби кӯҳнаи дар тоқмондаем
Баҳри варақзании ту муштоқ мондаем.
Тарсам аз он ки савти хуш аз саҳна меравад
Бобову ман ба ҳасрати ушшоқ мондаем
Дашном хона карда ба рӯйи лабони мо
Деромада ба тадриси ахлоқ мондаем.
Танҳойӣ, рӯйи ҳавлӣ, нигоҳе ба осмон
Бо ҳарчӣ дода ё ки на дилчоқ мондаем.
Ай духти шаҳрӣ, хуб ки тамасхур намекунӣ
Дар банди боди форами қишлоқмондаем!
Муҳаммадиқболи Ҷонибек