ای شعر ای کلام خــــدا را فسانــه ای
ای شعر همچو خون منــــی در رگان مــن
هم روز در وجود منــــی هم شبا نــه ای
گر نام مثنوی به تو دادند یا غزل
در چشم دلفـریبی و هــــم عاشقــــان ای
در نیمه های شب که نـای تــــو میرســد
این لحضه های تلخ مرا شـاعــــرانـــه ای
گر عمر تو به صد برسـد یا هــــزار سال
ما را تو هم عزیزی و هـم جاودانـــه ای
گاه ماه اسمانی و گــاه کـــوکب سپهـــر
دریای بی کران د لم را کر ا نـــه ای
یکعمر میشود که ترا مــی کنم سجـــو د
هم سازی هم سرور تو مـا را ترانــــه ای
ساغرتراست بنده دراین کــوره راه عمــــر
ماندن بروی دهر تو ما را بهانـــه ای
مژگان ساغر شفا