خراب کن

خراب کن به سرم چتر سبز دنیا را
بگو که دوست ندارم ،تو شاه زن هارا

بگو به دست خودت قیله قیله می سازی
دل شکسته و غمگین ِ بی سر و پا را

قفس شکست بگو ، لحظه پریدن شد
به شهر دیدی اگر بی تفاوت ِ ما را

چقدر گریه چرا تلخ ، نحس ِ تنهایی ؟
کی انتحار کنم در تو شور و غوغا را

درون خانه دو صد تا چراغ روشن شد
بده به معبد دل آهورای مزدا را

اگر به لیلی دشت تنم نمی باری
به زیر پای مکن سینه چو بکوا را
خودم شراب دو صد ساله زمانه شدم
چرا به لب بزنی جام تلخ ودکا را؟

مژگان ساغر شفا