بحر است کجا خود بدر خواهد رفت
صوفی که چو ظرف تنگ از خویش پر است
یک جرعه اگر دهی بسر خواهد رفت
که مې زړه له واکه وزي ساقي چیرې به رسیږي
پیمانه د سمندر ده کومې خواته به بهیږي
صوفی تونگ غوندې تر غاړې مالامال دی له خپل ځانه
په یوه غړب یې مستیږي او پر سر به روانیږي